Mijn vriendinnen, Oestrogeen en Progesteron, staan nog steeds stevig aan mijn zijde, dus het gaat goed

Ik val maar meteen met de deur in huis. Ik ben jarig vandaag. 56 lentes jong om precies te zijn. En zoals elk jaar valt mijn verjaardag op 6 januari. Dus dan heb je net Sinterklaas, Kerstmis en Oud & Nieuw achter de rug, ben je nog helemaal brak van al dat koolhydraatrijke voedsel en overmatige alcohol gebruik en dan komt die verjaardag er nog achteraan. Alsof er dan nog íemand is die zin heeft in een feestje. Het voelt altijd een beetje lullig om er nog een bijzondere gebeurtenis van te willen maken. Net zo’n een uitgesteld orgasme terwijl de ander al is gekomen en wat dan een nog maar half doorzet en eigenlijk als een nachtkaars uitgaat, terwijl je eigenlijk van meet af aan geeneens echt zin had.

Op het laatste moment afhaken

Gevolg is dat ik al jarenlang nauwelijks mijn verjaardag vier. Meestal gaan we met het gezin gezellig uiteten of iets dergelijks, maar verder niks. Geen slingers of toestanden en al helemaal geen echt feest. Vooral in die jaren van de menopauze had ik er totaal de kracht niet voor. Ik weet nog dat ik 50 werd, bijna tegelijk met een goed vriendinnetje van me. Zij bedacht dat het tijd was voor een knalfuif die we samen moesten gaan geven. En geef haar eens ongelijk; 50 is tenslotte een memorabele leeftijd dus waard om gevierd te worden. Maar ik haakte op het laatste moment af. Helemaal niet leuk natuurlijk, maar ik kon het echt niet opbrengen. Al die mensen en al dat gedoe. Ik werd al moe bij de gedachte.

Gelukkig hebben de (bio-identieke)hormonen me door de zwaarste periode van de overgang heen gesleept. Die halen de scherpe randjes ervan af, maar het was evengoed soms pittig. Niet dat ik nu ineens in een compleet evenwichtige hormonale staat van zijn verkeer, maar ik merk dat ik het ergste gehad heb. En mijn vriendinnen, Oestrogeen en Progesteron, staan nog steeds stevig aan mijn zijde, dus het gaat goed. Vandaar dat ik dit jaar maar weer eens de stoute schoenen aangetrokken heb en een heuse borrel heb georganiseerd.

Gemengde gevoelens

Ik had bedacht om de borrel en alles eromheen te plannen vóórdat het hele kerst en oud en nieuw gebeuren begint, want daarna heb ik natuurlijk geen zin meer, maar dan staat het al vast en kan ik niet meer terugkrabbelen. Ik kijk er nu dus met gemengde gevoelens naar uit. Ik heb me laten inspireren door die heerlijke energie van al die fantastische vrouwen met wie ik de afgelopen 2 jaar de mooiste gesprekken heb gevoerd in mijn podcast, Kaarten Op Tafel (waarvan ik ook 10 afleveringen heb mogen maken voor Margriet.nl met 20 geweldige 50+ vrouwen). Dus heb ik een aantal van de leukste vrouwen die ik ken uitgenodigd om morgen bij me te komen borrelen. Ik had echt zin in die sisterhood vibe. Maar nu ben ik zelf nog een beetje ‘the spirit’ aan het zoeken en hoop ik maar dat die andere meiden hem wel al gevonden hebben en komen opdagen.

Ach, het komt vast goed (sprak zij zichzelf moed in) en als het eenmaal zover is, is het natuurlijk beregezellig. Dus ik ga nog gewoon heel even door met te veel eten en drinken (ben al vier kilo aangekomen, help!) en dat wordt dan mijn ultieme afsluiter van dit best ingewikkelde jaar. Geen nadruppelend wannabe hoogtepunt, maar een mega climax van inspirerende, vrouwelijke energie die mij en mijn vriendinnen dit nieuwe jaar in torpedeert. 2023, here we come!

Over Tanja Jess

Tanja Jess is actrice en presentatrice. Ze is al zo’n dertig jaar te zien in allerlei films, op het toneel en in series en programma’s op tv. Ook heeft ze uitstapjes gemaakt naar radio en schreef ze een boek (De Mama Match). Intussen schrijft zij al vijftien jaar columns voor diverse magazines en heeft ze haar eigen podcast, Kaarten Op Tafel. Ze is moeder van twee pubers, heeft een hond en twee katten en is getrouwd met zanger Charly Luske.

Wil je Tanja volgen? Dat doe je natuurlijk tweewekelijks op vrijdag bij Margriet. Daarnaast kan dat ook via haar eigen website Tanjajess.nl, via Instagram of Facebook.