Is dit wat er van mijn moederschap is overgebleven? Een zeurende boze heks die alleen maar belt als ze wat te mekkeren heeft?

De tijd dat mijn kinderen me adorerend tegemoet kwamen rennen wanneer ik thuiskwam, met van die liefdevol uitgestrekte armpjes, is al behoorlijk lang voorbij. Dankzij de puberteit komen ze nauwelijks nog hun kamers uit, zitten ze voornamelijk op hun computers, zijn ze chronisch chagrijnig en nogal kort van stof. En als ze wel een volzin uitspreken is de strekking meestal iets als: “Vroeger dacht ik echt dat jij veel wist” of “Nee, ik hoef jouw kleding niet te lenen, want zelfs jouw nieuwe kleren zijn ouderwets”… auw!

Geweldig optreden

Laatst zat ik ’s avonds weer eens een beetje desperate alleen op de bank voor de tv. Charly had een optreden en de kinderen zaten zoals gewoonlijk boven. Ik was een beetje aan het zappen en bleef hangen bij Britain’s Got Talent. Twee jongens van een jaar of 15 (de leeftijd van mijn jongste) kwamen het podium opgelopen. Ze hadden elkaar een paar jaar geleden online ontmoet en waren samen muziek gaan maken. De ene had een pianostuk gecomponeerd (mijn jongste kan ook zo mooi spelen) en die andere had daar en rap op gemaakt over zijn moeilijk tijd toen hij het verkeerde pad op dreigde te gaan. Hun contact had zich vooralsnog alleen online afgespeeld. Dit was de allereerste keer dat ze elkaar in het echt zagen. Ze hadden nog niet eens live kunnen repeteren en gingen ‘koud’ het podium op.

Hun optreden was geweldig! Ze kregen een staande ovatie, met vioolmuziek en alles erop en eraan. Dat kunnen ze altijd zo goed bij dat soort programma’s; zo’n apotheose opbouwen. Het was zo ontroerend dat iedereen zat te janken: de jury, het publiek in de zaal en ik op de bank. Omdat die jongens me een beetje aan mijn zoon deden denken, pakte ik in mijn naïviteit mijn telefoon (sorry, ik was te lui om twee trappen op te lopen) en belde Bobby op zijn kamer.

Het roer om

“Lieverd ik heb net zoiets moois gezien bij BGT”. Hij : “Huh?”. Ik: “Ja dat was zo ontroerend, twee jongens van jouw leeftijd die samen muziek gingen maken en.. nou ja, lang verhaal. Wil je dat fragment even zien?”. Eerst bleef het heel lang stil en toen ik Bob vroeg of hij er nog was, zei hij: “Ja, maar ik ben in de war”. Ik: “Hoezo dan?” Hij: “Nou, ik schrik steeds wanneer jij belt, want dan krijg ik altijd te horen dat ik van alles verkeerd heb gedaan en geef je me honderd jaar straf, of zo.” Daar schrok ik op mijn beurt van. Niet alleen ik vond mijn kinderen narrig, blijkbaar vonden ze dat ook van mij. Was dit wat er van mijn moederschap was overgebleven? Een zeurende boze heks die alleen maar belt als ze wat te mekkeren heeft?!

Ik nam me direct voor om het roer om te gooien. Om niet meer meteen uit mijn slof te schieten over de zwijnenstal in hun kamers wanneer ik weer eens wél de puf heb gehad om die twee trappen op te lopen. En om vaker leuke activiteiten voor ons samen te bedenken. Niet dat ze daar op zitten te wachten. Ze hebben totaal geen zin om met mij talentenjachten op tv te kijken, te gaan shoppen, naar een museum te gaan of wat dan ook. Dat zal voorlopig ook nog wel zo blijven.

Leuke, warme moeder

Maar het werd me wel duidelijk dat het geen kwaad kon om mezelf even goed onder de loep te nemen en mijn authenticiteit als moeder wat meer te bewaken. Want ook al is dat de ondankbaarste job die er is; te boek staan als een kenau van wie de kinderen niet weten hoe snel ze er heel ver vandaan moeten komen, was nou niet bepaald mijn plan geweest toen ik begon aan het moederschap.

Uiteindelijk gaat die klote puberteit voorbij. Dan gaat dat norse er bij hen weer vanaf. En dan wil ik nog steeds mijn imago als die leuke, warme moeder waar je altijd bij terecht kon, in stand gehouden hebben. Dan krijgen we het wel weer gezellig samen.

Ik weet dat, want ooit was ik zelf zo’n knorrig wicht… met de liefste moeder van de wereld.

Over Tanja Jess

Tanja Jess is actrice en presentatrice. Ze is al zo’n dertig jaar te zien in allerlei films, op het toneel en in series en programma’s op tv. Ook heeft ze uitstapjes gemaakt naar radio en schreef ze een boek (De Mama Match). Intussen schrijft zij al vijftien jaar columns voor diverse magazines en heeft ze haar eigen podcast, Kaarten Op Tafel. Ze is moeder van twee pubers, heeft een hond en twee katten en is getrouwd met zanger Charly Luske.

Wil je Tanja volgen? Dat doe je natuurlijk tweewekelijks op vrijdag bij Margriet. Daarnaast kan dat ook via haar eigen website Tanjajess.nl, via Instagram of Facebook.

Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.