‘Ik voelde me na al die koolmonoxide en fijnstof net een gerookte makreel’

“Zullen we met z’n allen een paar dagen naar een yurt gaan?,” typte één van mijn lieve tennisvriendinnen in de groepsapp. Meteen daarna volgden beeldige foto’s van romantische, glampingachtige taferelen; mooie originele handbeschilderde yurts uit Noorwegen in de bossen in Drenthe. Superschattig ingericht met in het midden een houtkacheltje. Voor wie niet weet wat een yurt is (je spreekt het trouwens volgens Google uit als joert): het is een traditionele ronde tent die vooral wordt gebruikt voor bewoning door rondtrekkende veenomaden die schapen en geiten en dergelijke houden en die leven in koude droge steppegebieden in Mongolië. Als ik dit stukje tekst op Google had gelezen vóórdat we gingen, had ik wellicht een iets beter beeld gehad van wat ons te wachten stond.

Mooie plaatjes en verontrustende mailtjes

Maar goed, er stond van alles bij over yoga en meditatie. En nog meer van die mooie plaatjes van potten met pruttelend lekkers boven een romantisch kampvuur. De tennisvriendinnen waren het unaniem eens. Dit heerlijke relaxweekend was precies wat wij hardwerkende vrouwen nodig hadden. Een datum werd geprikt, de reservering gemaakt en het verheugen op dit uitje kon beginnen. Hoewel er al vrij snel allerlei info-mailtjes volgden, die toch wat verontrustend waren.

Zo kwam er een mail met een paklijst waar onder andere op stond dat we thermisch ondergoed mee moesten nemen, een rugzak toch wel het handigste zou zijn… en wc-papier. “Zit er geen wc in die Yurt?” vroeg één van de tennismeiden bezorgd in de groepsapp. Algauw bleek dat deze Winter-pop-up-yurt-nederzetting toch meer weg had van een nomadenkamp dan van een glamping; douchen en wc’s bevonden zich in een centraal sanitair blok.

Dat ‘pruttelende lekkers’ bleken wij zelf te moeten klaarmaken. Er volgde een mail met allerlei toepasselijke recepten. Ik opperde nog om iets bij de afhaalchinees te bestellen, maar mijn tennisvriendinnen hadden blijkbaar de back-to-basic-smaak helemaal te pakken en begonnen boodschappenlijsten over en weer door te sturen. Ik kon nog net voorkomen dat we linzensoep gingen eten en wist de kaasfondue er doorheen te drukken, maar het stond dus vast, we gingen zelf koken… bij een yurt… in de kou… in de bossen… in Drenthe… in de winter.

Gewoon een warm bad

Ik ben echt geen Barbie hoor, en heb met mijn hippiemoeder in de jaren 70 en 80 veelvuldig gebackpackt naar naaktcampings in Zuid-Frankrijk, hippiecommunes in Denemarken tot en met wild camperen op stranden in Griekenland, maar misschien wil ik juist daarom tegenwoordig gewoon een warm bed en een fijne badkamer. Er is een reden waarom ik nog nooit heb meegedaan aan Expeditie Robinson. Been there, done that. De dagen dat ik ging afzien in hitte of kou met nul voorzieningen, dat ik met mijn rugzak op het strand sliep of in een oude ruïne, mijn tanden poetste met zeewater en wilde cactusvruchten oogstte (waarna ik nog dagenlang de stekels uit mijn vingers moest peuteren) zijn voorbij… das war einmal… tenminste dat had ik mij voorgenomen . Maar nu moest ik er dus toch aan geloven.

Enthousiast als ons tennisgroepje is, schreven we ons in voor alle workshops die dit weekend te bieden had: Meditatie, yoga, hiken, sauna, koude training (jahaa ik ging eraan geloven) en met als hoogtepunt de zweethut.

Ik moet zeggen, toen we aankwamen bij het yurten-kamp, was ik wel onder de indruk. Wat lag dat er mooi bij. Midden in een prachtig bos, met allemaal lampjes in de bomen en leuke beschilderde richtingbordjes. Eenmaal gesetteld in de yurts was de eerste uitdaging om de houtkacheltjes aan te krijgen. Dat bleek niet mee te vallen want het had net hiervoor een paar dagen geregend (Nederland is tenslotte geen droge steppe) dus al het hout was vochtig. Binnen no time stonden onze tenten blauw van de rook en was het er nog steeds ijskoud.

Koken boven kampvuur en koudetrainingen

Uiteindelijk hadden we tegen de avond de vuurtjes aan en bogen een paar meiden zich over de kaasfondue. Koken boven een kampvuur bleek weer een hele andere challenge. Om onduidelijke reden ging de boel schiften en bleef de kaas een soort kleverige bol met een laagje wijn erboven. Gelukkig hadden we genoeg wijn en wodka waardoor het stokbrood zonder kaasfondue ook wel smaakte. Maar goed, acht vrouwen met veel wodka en wijn en weinig eten maakte dat de avond wel errug gezellig werd… totdat de campingleiding kwam vertellen dat onze kampeerburen te veel last hadden van ons schatergelach. Hoewel we daar, als tieners op schoolkamp, heel baldadig van werden, besloten we toch maar te gaan slapen, want de volgende dag wachtte ons een vol programma.

's Ochtends gingen we met z’n vijven de koudetraining doen, wat inhield dat we in onze bikini’s de Ieberenplas in zouden gaan (in februari!!!). Twee dames besloten acht kilometer te gaan hiken. Vriendin A. bleef met haar kater van de avond daarvoor achter op het kamp. Nadat we de Ieberenplas haddenoverleefd (yeah, zo trots op mezelf) en ik onderweg naar het kamp toch maar eens mijn appjes ging checken, bleek dat we vriendin A. per ongeluk hadden opgesloten in de yurt en ze heel nodig naar de wc moest. En onze hikers bleken compleet verdwaald in het bos. Nu was het nog wel een eindje lopen van de plas naar de camping, dus toen we daar eindelijk aankwamen had vriendin A. het gelukkig al in een emmertje gedaan (tja, als je back-to-basic wilt, kun je het krijgen).

Een innerlijke reis: 2,5 uur in de zweethut

De hikers hadden waar voor hun geld gekregen en uiteindelijk niet acht, maar 20 km afgelegd eer ze de weg hadden teruggevonden. Gelukkig waren ze precies op tijd voor de zweethutinstructie. Ik dacht dat een zweethut gewoon een soort sauna was, maar nu bleek dat we ons hadden ingeschreven voor een heuse New Age experience van, let op, 2,5 uur!! De ‘watergieter’ die we hadden omgedoopt tot Sil de Strandjutter (hij had die look) en de ‘vuurmeester’ kwamen ons uitleggen wat ons te wachten stond. We gingen een ‘innerlijke reis’ maken met dit reinigingsritueel en het zou gepaard gaan met ongemakken, die je uiteindelijk inzichten zouden brengen. Met z’n twaalven in een stikheet hutje met gloeiende lavastenen vond ik al een ongemak op zich. In ronde 1 kreeg ik een licht-claustrofobische paniek aanval en ben ik de tent uitgevlucht, maar in ronde 2 (het waren er in totaal 4) ben ik teruggekeerd en kon zo het ritueel alsnog afmaken.

We hebben samen gehuild, gelachen, gescholden en vooral heel veel gezweet en kwamen ‘als herboren’ de hut uit. Hoewel ik me eerder geradbraakt voelde, maar wel met hele heldere nieuwe inzichten. Daarna nog gemediteerd aan een wederom hevig rokend kampvuur in een tipitent en die avond lukte het ons zowaar om op een gasstelletje een kippenstoofpotje te bereiden. En toen vielen we van alle enerverende ervaringen in een diepe slaap.

Nagenieten

De volgende ochtend was het alweer tijd om uit te checken. We hadden allemaal het gevoel dat we ontzettend veel meegemaakt hadden. De één had er bruisende energie van gekregen, de ander wilde juist nog even in een ‘bubbel’ om van alles te verwerken. Maar over één ding waren we het eens; deze glamping-wellness-turned-into-een-zoek-je-grenzen-op-en beyond-survival-new-age-forest-experience had ons dichter bij elkaar gebracht en oh wat hebben we gelachen. Hoewel ik me na al die koolmonoxide en fijnstof net een gerookte makreel voel en de volgende uitdaging wordt om de rooklucht uit al mijn kleren te krijgen, was dit toch wel één van de leukste uitjes sinds tijden. De oude hippie in mij is blijkbaar toch nog niet helemaal uitgestorven en ik ga hier nog lang van nagenieten.

PS Mocht je nieuwsgierig geworden zijn en wel wat beelden willen zien van deze girlstrip, check dan mijn video verslag op mijn Instagram of op Facebook.

Over Tanja Jess

Tanja Jess is actrice en presentatrice. Ze is al zo’n 30 jaar te zien in allerlei films, op het toneel en in series en programma’s op tv. Ook heeft ze uitstapjes gemaakt naar radio en schreef ze een boek (De Mama Match). Intussen schrijft zij al 15 jaar columns voor diverse magazines en heeft ze haar eigen podcast, ‘Kaarten Op Tafel’. Ze is moeder van 2 pubers, heeft een hond en twee katten en is getrouwd met zanger Charly Luske.
Wil je Tanja volgen? Dat doe je natuurlijk tweewekelijks op vrijdag bij Margriet. Daarnaast kan dat ook via haar eigen website Tanjajess.nl, via Instagram of Facebook