PREMIUM
‘Zie je tegen ons gesprek op?’ vraagt Jaap bezorgd aan Sanne
“Nu? Wil je nu praten?” Sanne pakt het gezicht van Jaap in haar handen en kijkt. Ik ben dol op deze man, denkt ze. Op zijn wangen, zijn ogen, zijn mond, zijn neus. Alles is te groot. Te grof. En daardoor is hij juist zo leuk. Zo lief. Zo aandoenlijk. Hij glimlacht naar haar.Vorige week: bla bla bla (+ linkje naar artikel vorige week)
Vorige week: Na een fijn kerstdiner geeft Jaap aan met Sanne te willen praten.
“Laten we daar de tijd voor nemen. Het wordt een heel verhaal,” zegt hij. “En ik was het al een beetje vergeten. Maar nu is het goed om erover te praten.”
‘Zie je tegen het gesprek op?’
“Dat is fijn.” Ze zegt het blij. Als er iets is waar Jaap al zo veel jaar mee rondloopt, is het goed dat hij er nu woorden aan gaat geven. Dat is vast de oplossing voor zijn vreemde angstaanvallen. En dat hij haar zó vertrouwt, dat hij het met haar wil bespreken, voelt echt heel fijn. Ze zucht ervan. “Zie je tegen ons gesprek op?” vraagt Jaap meteen bezorgd. Ze schudt lachend haar hoofd.
“Nee, juist niet! Ik ben er trots op dat je me in vertrouwen wilt nemen. Echt supertrots!”
Tranen
“Ik had me geen beter mens naast me kunnen bedenken dan jij,” zegt Jaap. Ze ziet tranen in zijn ogen komen, die hij meteen wegdrukt met: “O hemel, sorry. Ik schiet gewoon vol. Ik ben bij voorbaat al een emotioneel wrak.” “Niks ervan. Je bent juist sterk, als je de leeuwen en beren uit je verleden onder ogen wil komen. We doen het samen,” belooft Sanne. “Ja,” knikt Jaap. “Maar eerst nemen we nog een afzakker. Cognac?”
Schaapje aan de telefoon
Ze zitten nog even samen bij de houtkachel met een glas cognac in hun handen na te genieten van een heerlijke kerstavond, van al die vriendschap en van elkaar. Als Sanne even later alleen over de dijk loopt met Saar, rinkelt ineens haar telefoon. Ze schrikt ervan. Juffrouw Schaap! Waarom belt die zo laat nog? Die is toch al lang thuis met die taxi?
“Schaapje? Wat is er!”“Och lieve kind, je loopt langs de dijk, toch? Ik moest ineens bellen. Ik kreeg een ingeving!” “Mens,” hijgt Sanne, “ik krijg een hartverzakking! Ik dacht dat er iets ergs was!” Schaap lacht verontschuldigend.
‘Je moet met jaap gaan praten!’
“Nee, nee, dat spijt me echt! Er is niets met mij. Maar ik kreeg ineens zo’n helder signaal. Je moet met Jaap gaan praten! Dwing hem desnoods, want er is anders met die afnemende maan in het sterrenbeeld Maagd echt een blokkade op komst in zijn spijsvertering! Of erger nog: een hernieuwde aanval van angst. Dat mag niet gebeuren. Sanne, zorg dat hij praat!”
“Hij heeft vanavond gezegd dat hij wil praten, lieve Schaap. We gaan er rustig de tijd voor nemen. Dat gaan helemaal goed komen,” sust Sanne. Schaapje klinkt meteen opgelucht. “O, dat is fijn,”zegt ze. “Als hij aangeeft dat hij wil praten, dan is er in zijn hoofd al van alles aan het werk om woorden te geven aan zijn angst. Wat ben ik daar blij om!”
“Ja,” zegt Sanne. “Ik ook. Niet meer piekeren, lieve Schaap! Lekker slapen en nagenieten van een bijzondere avond!”
‘Morgen praten?’
Als ze later die avond tegen Jaap aankruipt, zegt ze: “Morgen praten?” Hij bromt terug: “In het nieuwe jaar. Ik moet eerst broeden.” “Goed jochie. Wat ben je lekker warm.” Ze schuift haar voeten, die door de kleine wandeling toch behoorlijk koud aanvoelen, tegen zijn kuiten. “Dan spreken we morgen af wanneer we er tijd voor nemen. Goed?” “Goed,” zegt hij.
In het nieuwe jaar
De week na kerst is het nog zó druk in De Roos en de Koekoek, dat er van een gesprek niks komt. Zelfs het maken van een afspraak om eens rustig de tijd te nemen voor het verhaal van Jaap schiet er compleet bij in. Voor ze er erg in hebben is het oudejaarsdag. Daan en Abel hebben besloten thuis te blijven en zullen na twaalf uur even bij Sanne en Jaap langswippen.
“Verder gaan we gewoon lekker op de bank, hè?” vraagt Daan voor de zekerheid nog. Abel knikt. “Voor mij geen feest vanavond. Ik ben bekaf van dit jaar.” “Ik zorg dat ik om twaalf uur bitterballen heb,” belooft Sanne. Pas als ze om half twaalf de frituurpan aanzet, merkt Jaap op: “Heb jij morgen tijd voor mij? Om te luisteren naar mijn verhaal?” Sanne knikt. “De hele dag,” belooft ze. “Mooi begin van een nieuw jaar.”
Volgende week: Tijdens een strandwandeling vertelt Jaap eindelijk wat hij al zo lang geheimhoudt.
Over Marjan: Marjan van den Berg studeerde MO-Nederlands aan de VU te Amsterdam, stond jarenlang voor vmbo-klassen als juf Nederlands, schrijft columns en verhalen en runt haar eigen bedrijf Iskander Uitgevers. Ze is dol op haar dochters Merel, Amber en Kirsten, haar vier kleinkinderen, haar twee labradors, haar kippen en haar Jan! Wil je Marjan volgen? Dat kan niet alleen op margriet.nl/marjan, maar ook via haar eigen website en op Facebook.