Margriet logo
Header Sanne NW Beeld Redactie
Beeld Redactie

PREMIUM

Ze staan ongeveer vier meter van elkaar af, Jaap en Leontien. Ze staren elkaar aan

Het gesprek tussen Jaap en Leontine verloopt uitermate moeizaam.

Vorige week: Na een uitgebreid ontbijt gaan Jaap en Sanne gespannen richting Leontien.

“Het is toch niet te vroeg, hè?” vraagt Jaap nerveus. “Het is tien uur. De winkels zijn al open,” antwoordt Sanne kalm. In de verte ziet ze al het uithangbord met ‘Leo - Arts & Crafts’. Het schommelt heen en weer door de zeewind. Het is heerlijk fris. Op de terrassen aan de boulevard was het al druk met mensen die koffie kwamen drinken. Sanne vindt het een heerlijk stadje, gemoedelijk en toch vol levendigheid. Voor de winkel van Leontien staan een paar vogels van ijzer; een gezellige dikke kip en een grote maraboe. Er staat ook een standaard met kaarten. Als ze dichterbij komt, ziet ze dat die kaarten met de hand zijn beschilderd.

“Kijk wat mooi!” zegt ze. Ze pakt er een uit het rek: een kaart op dik papier beschilderd met klaprozen. Die zou Schaapje prachtig vinden. “Die zijn echt om in te lijsten, zo prachtig!” Maar Jaap luistert niet naar haar. Hij kijkt naar binnen en Sanne volgt zijn blik. In het atelier dat baadt in het licht zit een vrouw achter een werktafel. Ze is bezig met een groot aquarel. Ze heeft een sjaal om haar grijsblonde haar gewikkeld; de verschillende kleuren blauw passen bij haar kleren. Ze draagt een spijkerbroek en een wijde, lichtblauwe zijden blouse. Ze kijkt even op. Ze kijkt naar Jaap. Dan naar Sanne. Haar ogen zijn net zo blauw als haar blouse, denkt Sanne. Maar dan kijkt ze weer naar Jaap en Sanne ziet herkenning op haar gezicht. Langzaam staat ze op.

Absurd toneelstuk

“Hoi,” zegt Jaap. Het klinkt zó mal, dat Sanne een lachkriebel in haar buik voelt. Ik ben ook wel een beetje nerveus, beseft ze.

“Hoi,” zegt Leontien.

Ze staan ongeveer vier meter van elkaar af, Jaap en Leontien. Ze staren elkaar aan. Naast Jaap staat Sanne met een kaart in haar hand. Ze bedenkt dat dit een geweldige setting is voor een absurd toneelstuk. Twee oud-geliefden ontmoeten elkaar na ruim veertig jaar. En hun tekst? Zij zegt ‘hoi’ en hij zegt ‘hoi’. En de huidige geliefde krijgt de slappe lach. Nou ja, nog net niet, gelukkig. Want Leontien hervat zich als eerste. Ze stapt achter de tafel vandaan, loopt op Jaap af en zegt: “Dat is lang geleden, Jaap. Heel lang geleden.” Hij opent zijn armen, zij valt om zijn hals en zo staan ze, samen, roerloos. Tot Leontien zich losmaakt en zegt: “Jullie willen vast wel koffie. Ik heb Nespresso.”

“Graag!” zegt Sanne. “Ik ben Sanne.”

“Ik ben Leontien.”

“Ja, wat dacht je? Haha! Dat wist ik!” lacht Sanne.

Even later zitten ze met z’n drieën rond de werktafel van Leontien. Ze heeft haar werk even opgeborgen en de penselen uitgespoeld. Leontien vertelt over haar leven en werk op Samos, over haar vader Izak die in 1999 is overleden, en over het atelier dat ze daarna voortzette.

Geen kinderen...

“Mijn vader was de echte kunstenaar. Ik rommelde er wat bij en combineerde mijn werkjes met horecawerk. Maar inmiddels kan ik goed leven van de winkel. Er is ruimte voor andere artiesten die hun werk hier in consignatie geven. En ik vind het heerlijk om mensen te ontmoeten in de winkel. Het overstijgt in elk geval de gebruikelijke toeristenrommel en dat is veel waard!” Jaap vertelt over zijn werk en zijn leven.

“Dus geen kinderen?” vraagt Leontien. Nu komt het, denkt Sanne. Maar Jaap schudt simpelweg zijn hoofd en zegt: “Nee, geen kinderen.” En hij vraagt niets aan Leontien. Ze zwijgen en drinken koffie. Sanne kijkt van de een naar de ander. Daar staat dus een enorme olifant in de ruimte en iedereen doet of ze hem niet zien! Dus vraagt zij gewoon maar op de bonnefooi: “En jij, Leontien? Relatie? Kinderen?”

“Eén dochter,” zegt Leontien. Stilte.

“Hoe oud?” vraagt Sanne. Jaap schuift ongemakkelijk op zijn stoel en Leontien zegt: “O, die is al heel volwassen.”

Volgende week: Als Jaap niet verder vraagt, besluit Sanne de waarheid boven tafel te krijgen.

Het nieuwe, zeventiende deel van de Sanne-serie heet Applaus voor Sanne (€ 18,95, Iskander Uitgevers). Te bestellen via de boekhandel of marjanvandenberg.nl. Ook verkrijgbaar als e-book.

Marjan van den BergRedactie

Op alle verhalen van Margriet rust uiteraard copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright@margriet.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden