‘Wat moet dat?’ vraagt Sanne schril. Ze hoort het meteen aan haar stem. Ze is opgefokt

Vorige week: Jaap brengt Sanne naar het vliegveld. Het is een ongemakkelijke rit.

Er zit een vrouw in de stoel aan het gangpad, die nu met een glimlach naar Sanne kijkt. En ze zegt nog een keer: “U zei iets over die kleuren blauw. Ik dacht meteen: daar zit een schilder!”

“Nee, ik schilder niet,” zegt Sanne. “Maar misschien moet ik dat gaan doen. Want de laatste jaren zie ik steeds meer nuance in kleur.” Sanne kijkt nog even uit het raampje, kijkt dan de vrouw weer aan en zegt in een opwelling: “Nou ja, ik zie eigenlijk steeds meer nuance. Punt. In alles dus eigenlijk.” De vrouw lacht nu hardop.

“Dat is een voordeel van ouder worden. Je wordt wijzer. De scherpe randjes gaan eraf. Zwart en wit verliezen het van al die tonen grijs. Zo gaat dat.” Ze steekt een hand uit naar Sanne en zegt: “Cecile. Aangenaam.”
“Sanne.” Ze schudden handen en Cecile zegt: “Gek dat we hier zo veel ruimte hebben, hè? Met die lege stoel!”
“Daar zit Jaap. Zijn afwezigheid heeft alles te maken met mijn toenemend vermogen omkleur­nuances te zien,” zegt Sanne met een grijns. “Ik wil het er verder niet over hebben. Maar voel je vrij om die stoel te gebruiken om dingen op te leggen. Want Jaap zit er niet en ik heb die plek wél betaald!”

‘Wat moet dat?’

Het is gezellig onderweg. Cecile en Sanne wisselen net genoeg woorden om elkaar niet echt lastig te vallen en Sanne voelt zich steeds kalmer worden. Als ze eenmaal maar thuis is, denkt ze. Dan komt alles weer goed. En met Jaap... Nou ja, het komt goed of het komt niet goed. Daar moet ze voorlopig maar niet over piekeren. Zo. Ik heb alles onder controle. Even mijn ogen dicht.

“Hier kun je even helemaal tot rust komen. Is dat niet fijn? Ja hoor, de stoel is vrij. Ga maar lekker zitten!” De stem van een stewardess dringt tot haar door. Ze voelt ineens hoe haar stoel beweegt. Ze voelt een arm. Wat is dat? Als door een wesp gestoken komt Sanne overeind. Naast haar zit iets tussen een man en een jongen in. Ze schat hem nog geen dertig. Wijd T-shirt met het logo van Heineken-bier, korte broek, dikke harige knieën. Forse jongen. Bezweet ook. Hij dampt haar tegemoet. Zijn harige onderarmen liggen op de armleuningen en Cecile heeft haar arm al helemaal teruggetrokken en op haar schoot gelegd.

“Wat moet dat?” vraagt Sanne schril. Ze hoort het meteen aan haar stem. Ze is opgefokt. Die kalmte die ze net nog ervoer was maar een keurig dun laagje om aan de buitenwereld te laten zien dat ze zich van de hele situatie niks aantrok. Maar vanbinnen kolkt het. En nu zit er ineens een vent in de stoel van Jaap!

“Deze passagier zetten we even op de stoel naast u. Hij was erg benauwd,” legt de stewardess uit.
“Deze stoel is door mij besproken en ik wil deze meneer niet naast me.” Sanne zegt het op een toon die geen tegenspraak duldt. Maar de stewardess houdt vol.
“De stoel is leeg, mevrouw. Op uw boek na, maar dat kunt u even vasthouden.”
“De stoel is betaald. Door mij. Ik wil niet dat deze man naast me zit.”
“Dat is toch niet redelijk?” gaat de stewardess door. “Meneer is niet goed!”
“Reden te meer om hem niet naast me te willen hebben. Dump hem ergens anders.”

Dronkenlap

De man naast haar laat een enorme boer en de vrouw achter haar zegt: “Laat die man toch even bijkomen. Wat een onzin, zeg!”
“Waar bemoeit u zich mee?” snauwt Sanne nu naar achteren. “Deze plek is van mij! Sodemieter op met je zielige verhaal. Hij heeft waarschijnlijk zitten zuipen voor hij instapte. Ik wil hem nu weg. Meteen.” Ze is half gaan staan, omdat ze niet rechtop voor haar stoel past. Maar ze staat er wel en ze schreeuwt, steeds harder en harder: “Nu. Weg. DIT IS MIJN STOEL. ZELF GEBOEKT, ZELF BETAALD, INCLUSIEF TOESLAG VOOR DIE EXTRA BEENRUIMTE. FLIKKER OP MET DIE DRONKENLAP!”

“Nou, nou,” mompelt de stewardess. Maar het gebeurt wel. Sanne voelt dat haar hart klopt als een razende. Ze veegt de spatjes speeksel uit haar mondhoeken en zegt tegen Cecile: “Sorry. Ik had even behoefte aan zwart-wit, denk ik.”

Volgende week: Sanne wordt door Daan, Abel en Schaap opgevangen met koffie en boterkoek.