PREMIUM
‘Wat leuk zeg! Als je toch op speurtocht gaat, dan maar beter naar Griekenland! Wanneer gaan we?’ zegt Jaap
Sanne boekt zonder met Jaap te overleggen twee tickets naar Samos.
Vorige week: De telefoon gaat. ‘Liefie van me!’ zegt Jaap. ‘Ik krijg ineens een brainwave’
Die avond zit ze met haar laptop aan tafel. Jaap is naar een meeting in Amsterdam en alles ademt rust. Het enige geluid dat ze hoort is een gezamenlijk geknor van Saar en het kleine katje Pilou, die gezusterlijk samen liggen te knorren. Ze zoekt een klein boetiekhotel op Kokkari en ze vindt een particulier huis dat studio’s verhuurt. In een review leest ze dat het uitzicht op zee fantastisch is en dat er een dakterras is waar je je ontbijt kunt laten serveren met uitzicht rondom en alleen maar het geluid van de kabbelende golven.
Dat klinkt zo heerlijk dat ze de studio vastlegt voor tien dagen. Daarna boekt ze twee vliegtickets en ze reserveert een huurauto. Ik voel me als in een roes, bedenkt ze. Straks moet Jaap weet ik hoeveel vergaderingen verzetten. Maar dit is zo leuk! En als ze wacht tot hij er is en ze moet weer overleggen, dan is het alleen maar ingewikkeld. Zodra ze alle bevestigingen binnen heeft in haar mail, belt ze Daan op zijn mobiel.
Vakantie, ik hou ervan!
“Daan! Ik heb tien dagen Samos geboekt. Wil je dat noteren in de agenda van De Roos en de Koekoek? En mag Saar die dagen bij jullie? En zorgen jullie dan ook voor Pilou? En de plantenbakken? Ik ben helemaal hyper!”
“Kom even een wijntje doen!” lacht Daan. “Ik maak net een fles Grüner Veltliner open. Die vind je zo lekker! We zitten buiten.” Sanne roept Saar en wandelt naar het buurhuis, waar ze even later met de jongens op het terras zit en vertelt wat ze allemaal heeft geregeld.
“Vakantie,” zegt Abel, zodra ze de plaatjes laat zien op de site van de verhuurder. “Ik hou ervan. Kijkt Jaap ernaar uit? Waar is hij eigenlijk? Laat hem even deze kant op komen!”
“Jaap weet nog van niks,” zegt Sanne.
“Wat weet ik nog niet?” vraagt Jaap, die het terras van Daan en Abel komt opwandelen.
“Pak je strakke gele zwembroek maar in!” jubelt Abel, “Je gaat naar Kokkari!”
“Ik ga naar wat?” vraagt Jaap.
“Naar Kokkari. De plaats op de ansichtkaart van Izak. Ik heb een reis geboekt. En een studio met zeezicht en een dakterras. En een huurauto. We gaan op speurtocht,” zegt Sanne. En even flitst er iets van onzekerheid door haar heen. Wil hij dit wel? Is ze te voortvarend bezig? Had ze niet beter even kunnen overleggen? Maar Jaap lacht alleen maar vrolijk.
“Serieus? Geniaal! Wat leuk zeg! Als je toch op speurtocht gaat, dan maar beter naar Griekenland! Wanneer gaan we?” Sanne laat het allemaal aan Jaap zien op haar telefoon, Daan haalt een extra glas voor Jaap en Abel bedenkt ineens: “Zei je nu iets over een ansichtkaart van Izak? Hoe zit dat?”
Ansichtkaart van Izak
Dus vertellen Jaap en Sanne uitgebreid over hun trip naar Zweldijk, over het graf van de moeder van Leontien, over hun ontmoeting met de oude Bertus en over de ansichtkaart van Izak die de oude Bertus voor hen opduikelde en toestuurde.
“Dus die Izak is de vader van Leontien?” recapituleert Daan, die het glas voor Jaap neerzet.
“Precies,” zegt Jaap. “En die ansichtkaart is door hem beschreven. Wacht maar even, dan haal ik hem op. Hangt hij al op het prikbord?” Sanne knikt. En ze legt de jongens uit dat ze een enorm prikbord heeft opgehangen om alle aanwijzingen een overzichtelijke plaats te geven.
Jaap is snel terug. Hij legt de ansichtkaart op de tuintafel. Om beurten lezen ze. Zelfs Sanne en Jaap, die de kaart al zo vaak hebben gelezen, kijken nog even wat Izak er destijds op schreef. En er zijn zeker aanknopingspunten, daar zijn ze het allemaal over eens. Er staat: ‘Beste Mary, Hier het beloofde teken van leven.’
“Wie is die Mary?” wil Daan weten.
“De vriendin van Tineke,” zegt Sanne. “Mary leeft niet meer, maar haar dochter had de kaart nog.”
Ze lezen verder.
‘Ik zit nu op Samos. Ik heb in Kokkari een huisje gehuurd naast Hotel Niki. Er zit een atelier achter, waar ik ga schilderen. Leontien is met me meegegaan. Ze heeft al een baan in de bediening bij Niki. Wat fijn dat jij voor het graf van Tineke blijft zorgen. Ik stuur je geld, zodra ik iets kan missen. Wie weet tot ooit?! Je Izak.’
Volgende week: Uit het niets staat Cathy bij Sanne in de keuken. Heel hard snikkend.
