Sanne voelt hoe ze nieuwe energie krijgt van het idee dat ze straks op Jeppe Jan gaat passen

Rinke heeft hulp nodig van Sanne, op meerdere fronten. Ze zoekt een oppas én een nieuwe stageplek.

Vorige week: Na wat onderlinge irritatie vraagt Sanne zich af of ze met Jaap moet gaan latten.

Ik ga Jaap bellen, bedenkt ze. Ze roept haar bellijst op. Jaap staat bovenaan. Ze belt hem ook het meest van iedereen, natuurlijk. Hoewel, is dat wel zo natuurlijk? Ze zitten al boven op elkaars lip en nu ziet ze in haar bellijst ook nog eens het bewijs van het feit dat ze hem het meest belt van alle mensen op de hele wereld! Het is bespottelijk. Ik lijk wel een stalker. Nee, dat ben ik natuurlijk niet. Jaap is toch de man met wie ik mijn leven deel? Hoe kan ik dan een stalker zijn? Maar je kunt wel te veel zijn, Sanne. Soms. Gewoon te veel. Te vaak. Te luid. Och hemel. Haar telefoon rinkelt. Ze schrikt ervan, kijkt en ziet dat het Rinke is.

Rinke in een regelfase

“Ja schat?”
“OmaSanne! Twee dingen!” Sanne schiet in de lach. Rinke is duidelijk in een regelfase. Dit is geen telefoontje om tijd te vullen. Dit is om dingen op een rijtje te zetten.
“Kom maar op,” zegt ze.
“Wil jij nadenken over oppassen op Jeppe Jan, als ik mijn stage in ga? Geen idee nog welke dagen, maar ik ben het allemaal een beetje aan het voorkoken. Ik denk aan twee dagen in de week. Is dat een optie die je wilt overwegen?”

“Ja,” zegt Sanne meteen. “Daar wil ik graag over nadenken. Zeker als er meer mensen zijn in het oppasnetwerk, zodat er ook onderling te ruilen valt.”
“Fijn!” Rinke klinkt nu al blij. “Dan nummer twee. Die stageplek is een ramp. Elke keer krijg ik weer nul op het rekest. Meestal vanwege onderbezetting en dan hebben ze geen ruimte om iemand te begeleiden. Echt ellendig. Heb jij iemand in je netwerk bij een regionale krant?”

Golf van verdriet

Sannes hoofd draait op volle toeren. Ze denkt natuurlijk meteen terug aan Rob. Haar Rob. Rob de Wolf. En op slag voelt ze weer een golf van verdriet. Gaat dat ooit over? Ze denkt van niet. Soms blijft verdriet. Het knaagt niet. Het houdt zich rustig. Maar het wordt niet minder. Het blijft even groot en kan soms ineens je lijf vullen en je hart en je ziel. Tot het weer gaat liggen. Het is gewoon deel geworden van wie je bent. En daar verandert een nieuwe liefde niets aan. Ook Jaap niet.

Driedelige contacten

“Jaap kent ontzettend veel mensen. Dus misschien weet hij iemand die aan een touwtje kan trekken. Of Daniël!” Het schiet haar ineens te binnen. Daniël! Natuurlijk!
“Daniël?” aarzelt Rinke.
“Ja! De man van juffrouw Schaap! Die zit bij de Rotary en die heeft allemaal van die driedelige contacten!”
Rinke schiet in de lach.
“Wat zeg je dat mooi!” schatert ze.
“Ik bracht hem ooit weg naar een bijeenkomst en ik was oprecht verbaasd dat er nog zo veel mensen bestonden die vestzakhorloges dragen! Er waren ook gewone pakken bij. En zelfs hier en daar een poloshirt. Dat was dan misschien iemand die bij een krant werkt!”
“Of de directeur van een poloshirtjesbedrijf,” lacht Rinke. “Ik vind je tip werelds. Ik ga er meteen achterheen. Ik denk dat ik gewoon lekker even langsfiets met Jeppe Jan. Dankjewel!”
“Graag gedaan, liefie. Tot gauw!”

Nieuwe energie

Terwijl Sanne doorloopt met Saar, voelt ze hoe ze nieuwe energie krijgt van het idee dat ze straks op Jeppe Jan gaat passen. Maar dat zal ze wel moeten bespreken met Jaap. Die zal op die dagen misschien sowieso liever in de boerderij willen wonen en werken. Vanwege de drukte die zo’n klein mannetje onvermijdelijk met zich meebrengt. En ze moet het bespreken met Daan en Abel. Want het heeft ook invloed op haar beschikbaarheid voor De Roos en de Koekoek. Hoewel dat eigenlijk prima te plooien valt. En de administratie kan ze ook thuis doen. “Het is allemaal prima te regelen,” zegt ze tegen Saar die haar trouwhartig aankijkt en kwispelt.

“En die Holly Pannekoek is natuurlijk getrouwd en heeft destijds besloten om de naam van haar man te dragen. Dus die heet nu Holly van Harinxma thoe Slooten en ze woont op een Fries kasteeltje. Voor zo’n naam nam ik ook afscheid van Pannekoek. Ik heb de hulp van een stamboomdeskundige nodig om haar op te sporen! Goed idee, Saar!” Saar blaft. “Als ik jou toch niet had,” verzucht Sanne.

Volgende week: Als een klant zich meldt bij de Roos weet Sanne: dit is een vingerwijzing van boven...