Sanne bedenkt dat dit het leukste is wat ze ooit heeft gedaan

Sanne weet dat iedere vrouw in de zaal nu volledig begrijpt waarom zij als een blok is gevallen voor deze jongen. Hij is prachtig.

Een pikant gebaar

“Ik daag u uit tot een duel!” sist Melbrooke nogmaals. En hij richt de banaan die hij zo-even nog van de fruitmand pakte bij zijn entree. De zaal giert alweer. Hevig drama wisselt zó snel om met een absurd detail, dat de aandacht van het publiek geen moment verloren gaat. Iedereen zit er voor honderd procent in. En Sanne geniet. Ze geniet van haar tenen tot aan haar kruintje, terwijl ze haar been heft en de kousenband om haar dij met een pikant gebaar op zijn plaats schuift. Daarna brengt ze langzaam haar rokken omlaag en ze kijkt, bijna loom, als in een vertraagde film, naar haar man en haar minnaar. Het doek valt. Pauze.

Veel lof voor Sanne

Na afloop is het feest. Ze prijzen Sanne uitbundig, maar iedereen was goed, echt! Sanne neemt alle lof in ontvangst en bedenkt dat dit verreweg het leukste is wat ze ooit heeft gedaan.

“Ik had al een goed voorgevoel,” knikt juffrouw Schaap tevreden. “Wat hebben wij een heerlijke avond gehad! Als jullie een derde weekend gaan inplannen, komen we weer!” Dat geluid hoort Sanne van meer kanten. In tijden niet zo gelachen, dat is zo’n beetje de kern van alle recensies.

Artiestenbloed

Zelfs haar zusje Cathy is enthousiast. “Sanne! Wij hebben het echt in ons, hè? Artiestenbloed. Theater! Ik had geen idee dat het bij jou nog tot ontwikkeling zou komen! Nee, zeg nou zelf, ik zing al jaren in een koor en daar kun je veel van je expressiviteit kwijt. Optreden! Zalig!” Cathy klakt met haar tong. “Daar weet jij nu even ook alles van. Nog drie voorstellingen, hè? En dan weer klaar? Misschien kun je bij ons op het koor? Maar eerst voorzingen! Nou, goed gedaan hoor zusje! Geniet er maar even van.”

Een compliment of sneer

Sanne weet nooit precies of ze nu een compliment krijgt van Cathy of toch indirect een sneer. Maar omdat ze daar al jaren niet meer op ingaat, zegt ze: “Dank je wel, zus! Super dat jullie hebben genoten. Ik vond het heerlijk om te doen! Heb je al een drankje gehad? Ja? En Willem? O, die zie ik bij de bar. Ik ga nog even die kant op! Dag!” Snel wipt ze verder, naar Wichard en Jennifer en de kleine Eef.

“Ik vond het hartstikke tof, oma!” juicht Eef.

Leeftijdloos

“Wat ben je toch heerlijk leeftijdloos. Ik vind je zo’n voorbeeld!” fluistert schoondochter Jennifer in haar oor. Dat ontroert Sanne oprecht. Maar Wichard kijkt haar aarzelend aan. Hij kucht, kijkt schichtig om zich heen en zegt: “Mam, eerlijk is eerlijk, ik vond het behoorlijk aanstootgevend. En schokkend ook. Ik bedoel, je bent mijn moeder! En je bent niet meer een van de jongsten, dus…”

De koningin

“Nee, maar wel een van de leuksten,” kapt Jennifer af. “Hou toch op Wichard. Wat voor voorbeeld geef je aan je dochters als je zo in het leven staat? Je bent van een bepaalde leeftijd, dus dan moet je je ook wel zo gedragen! Of nog erger: je bent nog een vrouw ook! Stop met die rare antieke manier van denken. Je moeder was geweldig. Een voorbeeld voor mij en voor haar kleindochters en voor weet ik hoeveel vrouwen in de zaal. Steengoed was ze! Sanne, jij bent voor mij de koningin. Met een hoofdletter K!” Wichard kijkt echt geschrokken naar Jennifer. “Misschien heb je gelijk,” aarzelt hij. “Ik vond het keigoed. Helemaal niet op amateurniveau. Ik bedoel, echt professioneel. Het was alleen, toen ik me na afloop realiseerde dat dat mijn moeder was, tja…”

‘Ik hoop dat Joop van den Ende in de zaal zit’

“Maar dat heb je tijdens de voorstelling geen moment gedacht! Dat bedoel ik nou!” zegt Jennifer. Wichard schudt zijn hoofd. “Nee, tijdens de voorstelling heb ik alleen maar gedacht: ik hoop dat Joop van den Ende in de zaal zit!” Dus heeft Sanne de hele week vleugels. Zó erg, dat Daan op een werkdag vraagt: “Hé diva, heb je nog aan de boekhouding gedacht?”

Volgende week: Schaapje voorspelt mooie tijden, maar óók dat Sanne met iemand moet praten.