Sanne ademt toneel, ze droomt toneel, ze ís toneel

Vorige week: Het toneelstuk is een daverend succes, íedereen is enthousiast.

“Eigenlijk zou ik het liefst alleen maar Lady Rose willen zijn,” vertrouwt ze juffrouw Schaap toe. Ze zitten samen in de pipo­wagen en Schaapje heeft haar tarotkaarten klaarliggen. Ze schudt ze langzaam en vol aandacht. Dan legt ze een kaart.

Staven vier

“Ah, staven vier,” mompelt ze. “Staven vier,” herhaalt Sanne. “Het ziet er gezellig uit op die kaart.” Schaapje knikt.

“De kaart zegt dat alles klaar is voor uitvoering. Nou, met uitvoeringen ben je dan ook druk bezig! Grappig eigenlijk, dat het ook aangeeft dat er weer feest ophanden is. Kerst natuurlijk, geen twijfel over mogelijk. Gaan we weer met z’n allen bij jou thuis kerst vieren?” Schaapje zit nog steeds over de kaart gebogen. “Ja, natuurlijk gaan we kerst vieren met z’n allen!” zegt Sanne meteen.

“En toch zegt de kaart nog iets anders,” aarzelt Schaapje. Ze pakt het dek kaarten en schudt nog een keer. Dan legt ze een nieuwe kaart naast de andere.

Een mooie boodschap

“Ha!” Schaap heft haar wijsvinger op en houdt haar hoofd een beetje schuin. Alsof ze van iemand een boodschap krijgt, denkt Sanne. Het zou haar niets verbazen. Schaap heeft bijzondere gaven. “Dit is de Staven Schildknaap. De boodschapper,” zegt Schaap. Dat dacht ik al, denkt Sanne. “Dat zou kunnen betekenen dat jij een boodschap hebt voor anderen. Misschien via het toneel. Misschien is jouw boodschap wel dat mensen meer moeten spelen!” Schaapje kijkt er verrast bij, alsof die uitleg haarzelf verbaast. Sanne wordt er blij van. “O ja! Meer spelen. Dat vind ik wel een mooie boodschap.”

“Maar aan de andere kant kan het ook een boodschap zijn die je nog niet hebt ontvangen. Waar je beter naar moet luisteren. Dat kan ook!” Schaapje kijkt haar onderzoekend aan.

Jaap

“Ik zou het niet weten,” aarzelt Sanne. Maar ze denkt ineens aan Jaap. Dat hij zo vreemd reageerde en zo benauwd leek, na de inval van de politie in De Roos en de Koekoek. Dat het leek op een paniekaanval. Maar dat hij er niet over wilde praten. En het wegwimpelde alsof het niets betekende.

“Jaap,” zegt Schaapje. Sanne knikt. “Misschien moet je toch eens rustig met hem gaan praten. Vragen wat er is. Goed luisteren, ook naar alles wat hij niet vertelt.” “Dat ga ik doen,” belooft Sanne. “En natuurlijk zegt die boodschapper ook heel concreet dat je kerstboodschappen moet gaan doen!” Schaapje lacht kakelend. “Daar kan ik me nu al op verheugen,” geniet Sanne. “Maar eerst nog twee keer dat toneel op!”

Een groot succes

Het tweede weekend is zó’n succes, dat regisseur Antoinette Huijdecoopers van alle kanten uitnodigingen krijgt. Ze maakt een speellijst voor kleine theaters in provincie. Er komen maar liefst achttien uitvoeringen op de lijst en ze krijgen per keer vijfhonderd euro te verdelen. “Dat is helemaal niet gek!” grijnst Charly. “Ik ga het in een potje doen. Dan neem ik daarvan de souffleur mee uit eten!” Rinke biedt meteen aan om een gezamenlijke pot te maken en dan dat etentje in Parijs af te spreken.

“O leuk!” zegt Jan, die Lord Melbrook speelt. “Parijs! Wat een goed idee!” Charly maakt hem snel duidelijk dat dit potje is voor hem en Rinke. “Maak je eigen potje maar, Jan! En neem je toneelvrouw mee uit eten. Sanne, alias Lady Rose!” Jan bedankt. “Sorry Sanne,” zegt hij. “Dan neem ik mijn eigen vrouw wel mee. Die moppert nu al dat ik zo vaak weg ben in de weekenden.” Als Sanne thuis aan Jaap het goede nieuws vertelt, slaat hij meteen twee armen om haar heen en hij zegt: “Ik ben zo trots op jou!” Hij danst met haar door de kamer en Sanne aarzelt. Zal ze nu zeggen dat ze met hem wil praten? Of verpest ze dan dit mooie moment?

Volgende week: In aanloop naar het samenzijn met kerst vergeet Sanne wat ze Jaap wilde vragen.