PREMIUM
‘Omdat Schaapje had gevraagd welke taal ze spraken, wist ik het ineens weer,’ zegt Jaap
Jaap en Sanne gaan naar het oude huis van Jaap om te kijken of hij op die manier zijn geheugen kan opfrissen.
Vorige week: Schaapje oppert talloze tips voor de zoektocht die begint in amsterdam.
“Hoi!” roept de jongeman vanuit het raam. “Moeten jullie hier zijn? Doet mijn bel het niet? Druk nog eens?” Sanne drukt op de bel van driehoog. De jongen steekt zijn vinger op. “Ja! Hij doet het wel! Jullie zijn vroeg! Ik maak de deur open.” Hij doet meteen het raam dicht en verdwijnt.
‘We kunnen toch niet zomaar naar binnen?’
Er klinkt een zoemer bij de deur, Sanne geeft hem een duwtje en langzaam zwaait de deur open. Jaap heeft al die tijd geen woord gezegd, maar nu fluistert hij: “We kunnen toch niet zomaar naar binnen?”
“We moeten wel,” lacht Sanne. “Al is het alleen maar om uit te leggen wat we daar op de stoep stonden te doen!”
Triggers
Het is een smal trappenhuis en de klim valt Jaap niet mee. Zelfs Sanne is blij dat ze eindelijk boven is. De jongen staat al in de deuropening. “Welkom, welkom! Ik ben Jonathan. Zijn jullie voor het eerst? Er is thee, koffie, koekjes en nog alle plaats! Jullie zijn vroeg!” Hij wijst op een heleboel stoelen in een grote kring rond een aantal lage tafeltjes. “Nee, nee,” lacht Jaap meteen. “We komen niet voor de kring. Ik heb hier gewoond!” “Je hebt hier gewoond?” vraagt Jonathan verbaasd.“Ja. Heel vroeger. Met een vriendin en die is weggelopen. Ik wil haar zoeken en nu zoek ik naar triggers voor mijn geheugen.”
Jaap knalt het hele verhaal er zó kernachtig uit, dat Sanne vol bewondering naar hem kijkt. “En ze was zwanger toen,” voegt Jaap eraan toe.“Wat erg,” zegt Jonathan meteen. “Wil je even alleen zijn? Zou dat helpen?” Dat is zó’n ontzettend lief en meelevend voorstel, dat Sanne er op slag door wordt geraakt. Jaap legt als antwoord zijn beide handen op zijn hart.
Kleine balkon
“Het doet me al iets om hier al die trappen weer op te klimmen. Mag ik even rondlopen? Naar het kleine balkon misschien?” “Ga,” zegt Jonathan. “Doe het maar alleen. Dat helpt mij ook vaak om mijn gedachten helder te krijgen.” En terwijl Jaap door de schuifdeuren naar de andere kamer loopt, geeft Jonathan Sanne een stoel en biedt haar thee aan en een folder.
Sociaal betrokken
“Daarop staat wat wij hier over een halfuur gaan doen. Dit is een bijeenkomst van Hizmet. Ik ben er sinds twee jaar bij en het is zo ontzettend inspirerend!” “Is het een godsdienst?” vraagt Sanne. “Nee,” lacht hij, “Het is voor iedereen, ongeacht achtergrond of religie. Ik ben geen moslim en geen christen, maar ik ben wel bij Hizmet. Het is geïnspireerd op het gedachtegoed van Gulen en het is heel praktisch: sociaal betrokken, dienstbaar voor je medemens door liefdadigheid, dialoog en onderwijs op weg naar een betere wereld. Ik vat het nu maar wat rommelig samen, maar lees de folder maar eens rustig. Ik vind het een prachtige manier om mijn betrokkenheid echt invulling te geven. Er komen ook alleen prettige mensen op af die allemaal hetzelfde willen: een rechtvaardige en sociale wereld. Dat is toch het mooiste wat je je kunt wensen?”
Lief
“Ik had er nog nooit van gehoord. Maar het klinkt goed,” vindt Sanne. “Er moet hier een fijne sfeer hangen, als de bewoner van Jaaps oude huis op zo’n manier in de wereld staat.” “Wat lief om dat zo te formuleren!” zegt Jonathan. “Daar ben ik echt blij mee!”
Holly is hulst
Op dat moment komt Jaap weer binnen. Hij sluit de schuifdeuren achter zich en kijkt Sanne aan.“Het was even alsof ik terug was in de tijd! Ik weet wie dat ene meisje was. Dat was een vriendin van Leontien. En ik weet ook hoe ze heette. Holly Pannekoek. En dat andere stelletje, dat waren twee toeristen uit Engeland. Ik dacht ineens aan wat jij zei dat Schaapje had opgenoemd: ‘Welke taal spraken ze?’ En toen wist ik het ineens! Ik hoorde ons met elkaar praten! Ze zongen voor Holly een kerstliedje omdat Holly in het Engels hulst is! Ik ben zo blij!”
Ze lopen neuriënd nog een stukje door Amsterdam. De ramen zijn dicht. Behalve eentje. Daar zit een oudere dame de voorbijgangers te bekijken. Onderwijl breit ze een kindertrui. “Ma Beentjes!” roept Jaap.
Volgende week: Ma Beentjes vertelt Jaap iets over het verleden wat hij nog niet wist.