PREMIUM
‘Nee! Het is geen geval van een stel krakers! Het is huisvredebreuk of zo! Weet ik veel?!’
Na het afscheid van Willem krijgt Cathy vreemd bezoek bij haar thuis.
Vorige week: Cathy verandert van idee met betrekking tot de invulling van de uitvaart.
“Ja, gekeken wel,” fluistert Sanne. “Maar verder niks. Er is nog niet gekeken wat het allemaal echt inhoudt. Sssst, daar komen ze!” Even later heeft ze Cathy in haar armen. Gelukkig is er koffie en zijn er twee lieve dochters met attente aanhang en twee kleinzoons: Jonathan van 23 jaar oud en Micky, een lange slungel van 18 jaar. De grote aula zit afgeladen vol. Willem had veel vrienden en kennissen, bedenkt Sanne. Maar Jaap naast haar fluistert: “Iedereen komt erop af. Nieuwsgierig volk. Moet je die zien!” Hij wijst op een jonge vrouw op hoge hakken met een zwarte baret schuin op haar lange blonde haar. “Zou dat die Valentina zijn?”
“Ik denk dat ze het jammer vindt dat ze hier haar zonnebril niet op kan. Dit is zo’n vrouw die thuishoort op een begrafenis in Amerika, met z’n allen buiten op stoeltjes,” fluistert Sanne.
“Of onder grote zwarte paraplu’s. Prachtig is dat,” fluistert Jaap terug.
Rouwbeklagers
Daarna zit ze geduldig alle toespraken uit, kijkt naar een fotovoorstelling op het grote televisiescherm met foto’s van Willem als baby en als peutertje bij Sinterklaas op schoot en luistert onderwijl naar Who wants to live forever... Op de condoleance na afloop is de blonde vrouw met de baret verdwenen. Alle anderen proberen min of meer subtiel bij Sanne uit te vissen wat er precies is gebeurd met haar zwager. En er is een aantal rouwbeklagers dat de rechtstreekse benadering hanteert: “Zeg, ik hoorde dat je zwager zich expres heeft doodgereden?” Dan heeft ze een standaardantwoord: “O, ik zie daar tante Agaath! Die móét ik even spreken!” Uiteindelijk heeft Sanne die truc zó vaak uitgehaald, dat ze tegen haar zusje zegt: “Zullen we met je meegaan naar huis? Dan laten Jaap en ik eten komen.” Cathy knikt meteen. “Ja, graag. Ik ben doodmoe. Loes gaat met haar hele gezin naar huis; Jonathan heeft het druk met zijn werk. Alleen Marijke zou met me meegaan. Die blijft slapen. Fijn als jullie ook komen.”
Vreemd bezoek
En zo zitten ze met z’n vieren aan tafel met een uitgebreide rijsttafel van de plaatselijke Chinees, als er een enorme verhuiswagen voor de deur stopt. Sanne kijkt even op. “Nog een biertje?” vraagt Jaap.
“Lekker!”
“Ik pak er nog vier uit de keuken.” Jaap staat op en loopt de gang in. Dan horen ze een sleutel in het slot draaien. De deur gaat open en een vrouw giechelt: “Kijk uit nou, gekkie!”
“Nee, nee, ik draag mijn vrouw over de drempel van haar nieuwe huis!” zegt een man stoer. Sanne, Loes en Cathy zitten nu rechtop aan tafel en kijken elkaar verbijsterd aan. Ze horen Jaap roepen: “Wat doen jullie hier?! Daartussendoor een mannenstem: “Wat doe jij hier?!” Een vrouwenstem gilt.
“Dit is het huis van mijn schoonzuster,” zegt Jaap.
“Mis. Dit is ons huis. Dit is de sleutel. En ik ga nu de politie bellen,” zegt de mannenstem opgewonden.
Huisvredebreuk
Sanne staat op en loopt naar de gang. “Wat is er in hemelsnaam aan de hand?” vraagt ze. Ze ziet een jonge vrouw die met haar handen voor haar mond naar Jaap staat te kijken alsof Godzilla ineens tot leven is gekomen in de gang van een nieuwbouwwoning. En ze ziet een jonge man met een telefoon aan zijn oor, die overduidelijk de alarmcentrale aan de lijn heeft.
“Ik denk de brandweer, mevrouw. Er zitten hier bejaarden in de woning die ik vandaag ga bewonen. Dus spuit ze er maar uit,” zegt de man opgewonden. En even later: “Nee! Het is geen geval van een stel krakers! Het is huisvredebreuk of zo! Weet ik veel?!”
“Zullen we even rustig gaan zitten en dit uitvogelen?” biedt Sanne aan. “Misschien zijn jullie op een verkeerd adres?”
“Kunnen we beginnen met uitladen, mensen?” vraagt een man met een rommelig gedraaid shagje tussen zijn tanden. Hij heeft een T-shirt aan met daarop: Japies verhuiservice. Daar mist een s. Wat een stomme fout, denkt Sanne. En ze vraagt: “Koffie? Is dat een goed idee? Koffie en even zitten?”
Volgende week: het stel met de verhuiswagen is nogal volhardend; het huis is van hen, zeggen ze.
