PREMIUM
‘Ik wil al die papieren uit de kluis helemaal niet zien,’ snikt Cathy
Nu het erop lijkt dat Willem nogal wat geheimen had voor Cathy besluit ze dat de uitvaart stukken soberder kan.
Vorige week: Politieagenten komen langs met een koffer en dé kluis uit Willems auto.
Er zitten papieren in de kluis. Twee ordners, wat gekleurde mappen. Loes haalt ze eruit, maar stopt ermee omdat ze niet alles kan vasthouden.
“Laten we eerst de uitvaart maar afronden,” zegt ze. Cathy was eerst nog even kalm van ingehouden woede om de twee vliegtickets naar Ibiza, maar ze begint nu weer te huilen.
“Ik wil al die papieren helemaal niet zien,” snikt ze. Uitvaartondernemer Jaap Ridderbier herademt. Die zag het hele pakket al ineenstorten. Nu zegt hij hoopvol: “Dus een koets. Twee paarden? Vier?” Cathy kijkt hem verbaasd aan.
“Paarden? Welnee. Wie heeft het hier over paarden gehad? Ik denk erover om het afscheid te beperken tot een kleine kring van genodigden. Wat vinden jullie? Ja, ik denk, na zo’n ongeluk is het misschien ook wel fatsoenlijk om daar niet te veel ruchtbaarheid aan te geven. Ik wil eigenlijk helemaal niet dat het in de krant komt of zo. Ja, Will was toch een soort van BN’er, hier in het dorp. Met ons bedrijf. Administratiekantoor Solution. Sanne, Rinke werkt toch bij de krant? Dat mag er niet in, hoor. Straks gaat ze nog schrijven over een minnares en weet ik wat nog meer. Ik wil dat allemaal niet!”
Zelfverkozen einde
“Een zelfverkozen einde komt nooit in de krant, lieverd. Daar schrijven ze niet over,” sust Sanne.
“Nou! Dat is helemaal niet waar. Je zegt maar wat. Laatst nog, toen er iemand voor de trein was gesprongen! Toen stond het uitgebreid in de krant! Jij weet echt van niks,” foetert Cathy.
“Dat kwam omdat er die hele dag verder geen treinverkeer mogelijk was. Dan heeft het een ander nut om erover te schrijven. Maar ze schrijven niet over wie het was en waarom en zo,” legt Sanne nog uit. Het is aan dovemansoren gericht. Cathy sputtert er haar eigen bange vermoedens en achterdocht doorheen en bepaalt totaal eigenhandig dat er op de kaart moet staan: ‘Toch nog geheel onverwacht kwam er een eind aan zijn lijden. Onze lieve Will was een held.’ Haar dochters en Sanne wisselen blikken uit en halen hun schouders op. Ook zwijgt iedereen als Cathy erbij wil hebben: ‘Directeur van Solution en groot mensenvriend’. Ze nemen de spelling door in de laptop van de uitvaartondernemer en laten verder de tekst voor wat-ie is.
Koninklijke onderscheiding
“Ik vind het prachtig,” zegt ze. “Jammer dat we er geen koninklijke onderscheiding bij kunnen zetten. Hoewel, wie controleert dat nou? Doe dat maar. Will heeft het verdiend. Zet maar: Ridder in de orde van Oranje Nassau.”
“Maar stel je voor dat iemand het wél controleert?” oppert Sanne. “Dan gaan ze vast graven of er verder nog iets aan de hand is.” Cathy kijkt haar geschrokken aan.
“En dat willen we niet,” fluistert ze.
“Nee, dat willen we niet, mam,” zegt Loes nu. “Laten we het maar bij held en mensenvriend houden.”
Jaap Ridderbier schraapt zijn keel. Sanne ziet hem denken dat dit verreweg de vreemdste bijeenkomst is die hij ooit heeft voorgezeten. Maar de man houdt dapper stand en vraagt: “Dus we gaan voor een kleine bijeenkomst?” Cathy knikt.
“Maximaal honderd mensen, een crematie en condoleance na afloop. Niet nog een keertje extra. Klaar.”
Ik heb er geen kracht voor!
Ridderbier klapt zijn laptop dicht, staat met een ruk op en zegt: “Ik kan voor de vrijdag een middag reserveren in het uitvaartcentrum. Ik stuur u een samenvatting van de regeling. Dan kunt u details nog uitwerken en doorgeven. Zullen we dat dan zo afspreken?”
Hij struikelt bijna over zijn lange dunne benen bij de aftocht.
“Zullen we dan nu naar de papieren in de kluis kijken?” vraagt Marijke. Maar Cathy schudt haar hoofd.
“Ik heb er geen kracht voor. Ik wil naar bed. Ach Will. Waarom heb je dat nou gedaan? En nu laat je mij zo verschrikkelijk in de steek!” Ze huilt weer op volle sterkte en Sanne bedenkt dat dat laatste wel waar is. Zwager Willem heeft haar zus Cathy lelijk in de steek gelaten. En ze is bang dat er nog meer ellende boven haar hoofd hangt. Maar dat zegt ze natuurlijk niet hardop. Ze zegt: “Ga lekker slapen, lieverd. Het is ook allemaal niet niks.”
Volgende week: Na het afscheid van Willem krijgt Cathy opeens totaal onverwacht bezoek thuis.