‘Een maanbad? Wat moet ik me daar in hemelsnaam bij voorstellen?!’

“Sanne! Ik denk erover om een speciale maan­bijeenkomst te houden voor geïnteresseerden” Is dat geen leuk evenement?” Schaaps kleine lieve gezicht straalt haar tegemoet.

Vorige week: Ook een winkelbezoeker met de naam pannenkoek kan Sanne niet helpen.

“Zaterdag 16 april is de maan weer vol. Om eh...” Ze haalt een aantekenblaadje uit de zak van haar wijde rok. Een gouden rok met enorme zwartfluwelen motieven. “En een nieuwe rok!” merkt Sanne blij op. Ze kikkert altijd op van de opmerkelijke stofkeuzes van Schaaps zelfgemaakte kleren.

“Ja, hij is fijn! Dat mensen daar gordijnen van maken, daar begrijp ik niks van. Veel te druk voor de woonkamer. Daarom heb ik er ook geen jurk van gemaakt. Een rok is meer dan ­genoeg. Daar word je toch gelukkig van? En van de maan natuurlijk. Kijk, hier staat het. Om 20.57 uur precies is de maan vol. We kunnen mediteren, de maan groeten, een maanbad nemen, het wordt een happening!”

Dansende blote mensen

“Een maanbad... Denk je dat daar veel mensen op af gaan komen?” aarzelt Sanne.

“Geen idee. Maar in het leven weet je pas of iets lukt, als je het probeert. Ik dacht het hier te doen, naast de pipowagen. Op het veld. Ik ga meteen de jongens informeren. Dan kunnen zij de krant bellen. Ik maak zelf wel flyers.” Schaapje stapt meteen weg in de richting van de Roos en de Koekoek en Sanne volgt haar. Ze moet een huppelpas onderdrukken. Schaap wil een maanfeest vieren en dat gaat ze nu meedelen aan de jongens. Hoe gaan die reageren? “Een maanbad?” De wenkbrauwen van Daan schieten omhoog. “Wat moet ik me daar in hemelsnaam bij voorstellen?!”

“Allemaal dansende blote mensen in het licht van de maan, denk ik,” zegt Sanne. Ze voelt een enorme lachbui komen opzetten, haar ogen vullen zich al met tranen. Ze zoekt snel in haar zak naar een pakje zakdoekjes. Mis. Gelukkig heeft ze wel een mondkapje. Daarmee kan ze ook haar ooghoeken deppen.

Vernietigende blik

“Welnee,” snauwt juffrouw Schaap. Sanne krijgt een vernietigende blik. Ze zegt meteen: “Sorry. Ik denk in plaatjes en er schoof er ineens eentje voor mijn netvlies.” Ze schatert het uit. Abel heeft nog geen spier vertrokken en ook nog niets gezegd. Maar daar komt nu verandering in. Hij kijkt nogal verwijtend naar Sanne en Daan en zegt: “Juffrouw Schaap, we gaan even zitten. Dan vertelt u precies wat u van plan bent en kunnen we rustig bezien of dit een leuke activiteit is. Ik vind het in beginsel goed passen bij uw kruidengeneeskunde en uw consulten. Kom, we nemen er een kop koffie bij.” Hij kijkt nog een keer bestraffend naar Daan, als die iets onverstaanbaars mompelt.

“En ik heb citroencake!” zegt Schaapje blij. Ze rommelt in de grote schoudertas van dezelfde stof als haar rok. “Hier!” Ze houdt een in bruin papier verpakte cake omhoog. “Nieuw recept.”
“Nou, dat maakt veel goed,” bromt Daan.
“Dat verstond ik wel. Maar wat je daarvoor zei?” grijnst Sanne.
“Houd eens op jullie,” zegt Abel. En tegen Schaap: “Het is net of je met een lastige klas op excursie bent met die twee erbij.”

Ruimte geven

Als Schaap later vertelt over de lentemaan en dat je jezelf kunt opladen, simpelweg door je vinger op de maan te leggen, begint Sanne het op slag leuk te vinden.

“Dat wil ik ook!” zegt ze.
“En het is de lentemaan! Dus we maken een kruidenzakje met daarin papiertjes waarop we grote plannen schrijven voor dit nieuwe jaar. En dan doen we er brandnetel bij en elzenproppen. Het wordt zo leuk!” Schaap slaat op haar knieën van plezier. “Dat ik dit met anderen mag delen, dat maakt me nu al blij!”
“Wij gaan maanvieringen organiseren,” besluit Abel. “Ik geef me alvast op,” zegt Sanne. “Met Jaap.”
“Nou, daar wil ik bij zijn, als jij dat aan Jaap vertelt,” zegt Daan droog. “Je grijpt nogal in in zijn leven. Die zoektocht naar zijn dochter, de oppas op Jeppe Jan, en nu maandelijkse maanvieringen met meditatiesessies. Ik weet het niet hoor, maar misschien moet je ook wat ruimte geven aan zijn eigen groei.”

Sanne zwijgt. Misschien heeft Daan daar wel een punt.

Volgende week: Na een telefoontje van Jaap besluiten hij en Sanne de zoektocht te hervatten.