De winkeldeur gaat open. Sanne kijkt om. ‘Valentina,’ fluistert ze. ‘Yep,’ zegt Daan

Vorige week: Cathy is totaal niet te spreken over Sannes idee voor haar huisvesting.

“En? Hoe is het nu?” vraagt Daan, als Sanne aanschuift bij de koffie in De Roos en de Koekoek.
“Die zijn zalig,” zegt Abel met zijn mond vol.
“Cathy is nog steeds aan het pakken. Vanochtend is Daniël bij haar, om de rest van de papieren in de kluis te bespreken. Hij heeft ook Marijke en Loes erbij uitgenodigd, Cathy’s dochters. Dus hij zal wel iets belangrijks hebben opgediept. Ze heeft beloofd dat ze naar haar caravan vertrekt, totdat ze een huis toegewezen heeft gekregen. Ze is ervan overtuigd dat dat wel snel zal gaan worden geregeld, want ze staat inmiddels al een week ingeschreven...” Sanne schudt haar hoofd, als ze het vertelt. Haar zus had de vorige dag al gebeld met de woningstichting, om te vragen hoe het ermee stond en ze had driftig opgehangen, toen ze in een telefonische wachtrij terechtkwam. “Maar gelukkig heeft ze nu een plek. We slaan haar spullen op in de schuur van Jaap.”

Geen ruimte voor rouw

“Weet je wat gek is? Ik heb door alle toestanden eromheen nog geen moment echt verdriet gevoeld over Willem. Terwijl hij me heel dierbaar was. Er lijkt wel geen ruimte voor rouw als iemand zo’n puinhoop achterlaat.”
“Dat komt pas, denk ik, als alles met Cathy is geregeld,” vermoedt Daan. Juffrouw Schaap knikt.
“En dat is het nog lang niet,” zegt ze. “Bij die voorspelling heb ik geen theebladeren of een kristallen bol nodig.”

Daan en Abel grijnzen om haar uitspraak. Sanne voelt zich te somber om erom te kunnen lachen. Ze zou het liefst het hele verhaal meteen afsluiten en haar zus veel succes wensen met alles wat er moet worden geregeld. Maar dat kan natuurlijk niet. En dan zou ze zich er heus niet opgelucht over voelen. Dan was het misschien nog veel erger. Nee, doorploeteren maar en proberen te regelen wat er te regelen valt. Zo snel mogelijk. Dat is gewoon de enige weg. Ze zucht eens diep en pakt nog een kokosmakroon. Vanmiddag maar een extra lange wandeling met Saar. Dat is een goed idee. De wind om haar hoofd en veel zuurstof in haar longen. En de kokosmakroon-calorieën verbranden.

Ik heb jullie hulp nodig

Ze is zó in gedachten verdiept, dat ze het belletje van de winkeldeur niet eens opmerkt. Ze zit er ook met haar rug naartoe. Maar Daan en Abel zitten tegenover haar. Sanne ziet ze opkijken en meteen een schrikbeweging maken. Schaapje, die schuin naast haar zit, kijkt op en knijpt haar ogen samen als ze de nieuwe klant ziet binnenlopen. Dan pas kijkt Sanne om.

“Valentina,” fluistert ze.
“Yep,” zegt Daan. Abel staat op. Hij loopt op haar af en vraagt: “Goedemorgen! Kan ik u helpen of wilt u gewoon even lekker rondneuzen?” Daan zuigt hoorbaar zijn adem naar binnen. Sanne en Schaap kijken toe.
“Ik heet Valentina Zomers. Ik denk dat ik jullie hulp nodig heb,” zegt de jonge vrouw.
Sanne hoort ergens in de verte een zweem van een accent. Slavisch? Ze weet het niet zeker. Haar ogen ontmoeten die van Valentina. Wat leest ze daarin? Angst? Radeloosheid? Juffrouw Schaap staat met een ruk op en maakt een uitnodigend gebaar.
“Kom maar even zitten, lieve kind. Er is koffie. Of wil je liever thee? En er zijn kokosmakronen.”
“O, wat fijn.” Ze zegt het dankbaar en vol opluchting, maar evengoed is Sanne op haar hoede.

Blauwe plekken

Dit is de vrouw met wie haar zwager Willem naar Ibiza wilde reizen. Dit is de vrouw met wie hij haar zus Cathy bedroog en voor wie hij haar zomaar in de steek wilde laten, zonder enig bericht. Dus Sanne wacht af. En ze hoeft ook niets te zeggen. Juffrouw Schaap babbelt terwijl ze thee maakt voor Valentina en een koek voor haar neerlegt op een schoteltje. Want misschien heeft ze wel trek? Het is guur weer voor de tijd van het jaar en dan is die warme thee heerlijk! Babbeldebabbel. Daan en Abel smalltalken mee en Valentina trekt haar jas uit. Wat is ze mager, denkt Sanne. Ze ziet blauwe plekken op haar onderarmen, voordat de jonge vrouw haastig de mouwen van haar trui naar beneden trekt. Als ze een eerste slokje heeft genomen, zegt ze: “Willem was als een vader voor me.”

Volgende week: Het verhaal van Valentina blijkt behoorlijk anders dan Sanne had verwacht.

Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.