Rinke negeert de bezorgde appjes van haar oma Sanne. Van Jennifer. Ze wil even niks. Even niemand spreken. Stilte

Vorige week: Net nu de Australië-reis met Charly van de baan is, krijgt Eef van Sint een reis naar down under cadeau.

Sanne volgt Rinke, die in een rechte lijn naar de keuken is vertrokken . Ze wil de verrassing voor haar zusje niet bederven. Zonder iets te vragen slaat haar oma haar armen om Rinke heen. “Dit is slechtste timing ooit. Ik vind het zo erg voor je lieffie.”

Jennifer komt erbij staan. “Rink… de reis hadden we al geboekt. Het gedichtje lag al de hele avond in de schoen van Eef. Sorry…”

“Geen sorry’,” snikt Rinke. “Het is enorm lief bedoeld. En ik ben hartstikke blij voor Eef. En voor jullie. Ik voel me nu… zo alleen.”

Haar oma houdt haar stevig vast. “Je bent niet alleen lieverd. Nooit. We zijn allemaal bij je.” Jennifer geeft een kus op Rinkes voorhoofd. Binnen hoort ze Eef gillen en stuiteren. Jeppe doet hard mee.

Weinig tijd voor stilte

Als Rinke ’s avonds Jeppe op bed heeft gelegd, daalt het nieuws in. Haar vader, Jennifer en Eef gaan wel naar Australië. Ze negeert de bezorgde appjes van haar oma Sanne. Van Jennifer. En de ontplofte groepsapp van Mara en de meisjes. Ze wil even niks. Even niemand spreken. Stilte…

Maar zo in de drukke feestmaand is er weinig tijd voor stilte. Of rust. Op de redactie moet er nu extra hard worden gewerkt om al die vrije dagen in te halen. Rinke maakt lange dagen. Ze vertrekt ’s ochtends in het donker van de boerderij en komt pas laat terug, weer in het donker. Maar ergens is het vele werk ook wel fijn. Het geeft in elk geval afleiding.

Verhoeven vraagt of er vrijwilligers zijn die op tweede kerstdag verslag willen doen van twee streekevenementen. Samen met een fotograaf in alle vroegte de hort op. Rinke steekt direct haar hand op. Als Jeppe bij oma Sanne kan blijven logeren, kan zij deze klussen wel doen. En dan hoeft ze niet op tweede kerstdag… alleen te zijn.

Marijes slechte timing

“Hey… denk je ook aan je rust?” Anne-Claire komt bij Rinke staan na afloop van de weekvergadering. “Ik heb het idee dat je het behoorlijk druk hebt. Wil je niet lekker vrij zijn tijdens de kerstdagen? Trouwens… je bent in alle drukte waarschijnlijk ook vergeten om Marije een antwoord te geven.”

Dat is waar ook. Rinke was het helemaal vergeten. Marije wilde afspreken. Over slechte timing gesproken. Snel stuurt ze haar een appje dat het ergens half januari wel zal lukken. Bijna direct krijgt ze een antwoord terug. ‘Geen probleem, hier is het ook druk. Fijne feestdagen voor jou en Jeppe Jan. Liefs Marije.’

Hysterische kerstballen

Op de terugweg naar huis ziet Rinke de prachtigste verlichte kerstbomen in de woonkamers staan. Misschien moet ze er dit jaar toch aan geloven. En spontaan buigt ze af naar het tuincentrum. Drie uur later staat in haar eigen woonkamer een enorme blauwspar die ze samen met Jeppe, Lenka en Yulia heeft versierd. Natuurlijk met de meest hysterische kerstballen die ze kon vinden, knalroze glitterslingers en vrolijk gekleurde lampjes. Jeppe vindt het prachtig, met open mond kijkt hij naar de lichtjes. Zijn ogen glimmen van geluk. En Rinke is opgelucht. Het lukt haar in elk geval om dat kleine jongetje iets van het magische kerstgevoel mee te geven.

Volgende week: Rinke brengt een toost uit op de Australië-reis van Eef, Jennifer en haar vader. Maar voelt zich die avond alleen.