PREMIUMAflevering 6
Rinke kijkt naar haar vader en voelt een diep medelijden. Hij heeft het ook niet makkelijk gehad
Rinke schrikt van de reactie van haar vader als ze hem vraagt naar haar moeder. De vraag doet hem zichtbaar pijn.
Vorige week: Rinke verzamelt moed om haar vader naar haar moeder te vragen
Wichard moppert over de kou, terwijl Rinke naar woorden zoekt om het gesprek te beginnen. Ze besluit het net zo te doen als ze bij Sanne deed. Direct en zonder inleiding. “Pap, lijk ik op mijn moeder?”
Haar vader staat stil. Zijn adem vormt wolkjes, terwijl hij in de donkere verte staart. Rinke hoort hoe hij naar de juiste woorden zoekt. Ze heeft hem echt overvallen met deze vraag. En meteen voelt ze zich schuldig. Dit had ze anders moeten aanpakken. Hij kijkt haar niet aan. En zo gaat er zeker een minuut voorbij. In de kou die ineens nog veel kouder aanvoelt. “Gaat het, pap?” vraagt Rinke.
Een eerlijk antwoord
Wichard draait zich naar haar toe en geeft haar een knuffel. Hij houdt haar stevig vast. Dit had ze niet verwacht. En ze merkt dat hij ook van zijn eigen reactie schrikt en hij laat haar ineens los. “Het moest er een keer van komen,” zegt Wichard. “Al die tijd wist ik het. Maar ik kon het niet. Jij vroeg er niet naar. We waren gelukkig. Met Jen en later Eef. En ik wil je een eerlijk antwoord geven, daar heb jij alle recht op. Maar het doet nu nog, na al die jaren, te veel pijn om over Hanna te praten.”
Rinke kijkt naar haar vader. Zijn altijd serieuze gezicht staat nóg serieuzer. Ze voelt een diep medelijden. Hij heeft het ook niet makkelijk gehad. Ineens stond hij er alleen voor met een ukkie. Tijd om echt te kunnen rouwen om het vreselijke verlies heeft hij nooit gehad. En hij is niet heel handig met gevoelens, zowel grote als kleine niet. Die arme pap. Rinke steekt haar hand in de zijne. “Geef jij maar aan wanneer je er klaar voor bent om hierover te praten.”
‘Ik ga je helpen’
Jennifer ziet aan het gezicht van Wichard dat ze buiten een serieus gesprek hebben gevoerd. Bij binnenkomst verexcuseert hij zich en verdwijnt naar boven. “Gaat het, lieffie?” vraagt Jennifer aan Rinke. “Kan ik je ergens mee helpen?” Wat voelt Jennifer haar toch goed aan. Ze heeft het echt getroffen met haar. Ze vertelt haar in het kort dat ze meer wil weten over haar moeder. Dat ze een beeld wil hebben van wie ze was. Jennifer slaat een arm om haar heen aan als ze haar verhaal doet. “Ik ga je helpen,” zegt ze. “Ik weet hoe moeilijk je vader het heeft gehad. En zoals je weet is hij geen prater, maar hij is het wel aan je verplicht om meer te vertellen. Het komt goed, schat.”
De deur van de woonkamer gaat open en Wichard stapt naar binnen. “Ik heb deze doos al die tijd op de vliering bewaard. Voor ooit. Nou ja… dat ooit is nu dus eigenlijk. Dit is voor jou.”
Volgende week: Mara heeft een belangrijke mededeling.
