PREMIUM
‘Mam! Iedereen drinkt. En bij iedereen mag het gewoon.’ Ja hoor, bij anderen mag altijd alles
Als Maartje haar huis weigert open te stellen voor een drankovergoten Halloweenfeestje waar de hele regio op af komt, blijkt ze de strengste moeder van de hele wereld. Want bij alle andere ouders mag drinken namelijk wel gewoon.
Ik krijg de vraag op het drukste moment van de dag, rond etenstijd. Precies wanneer ik aan het koken ben en de tafel gedekt moet worden, maar niemand me schijnt te horen, en iedereen wil weten wat we eten, hoe laat we eten en of ik een beetje op kan schieten, want ze hebben honger en zo afgesproken.
“Mogen we hier een Halloweenfeestje geven?” vraagt de dochter van 15, terwijl ik naarstig in de pan sta te roeren.
“Ja hoor, wanneer? Als je maar wel weet dat er geen drank in huis wordt gehaald.”
En dat schijnt nou net wél de bedoeling te zijn, want ik zie de ergernis bij haar opborrelen. “Mam! Iedereen drinkt. En bij iedereen mag het gewoon.” Ja hoor, bij iedereen mag het gewoon. Bij anderen mag altijd alles. Van sweet sixteens tot oud en nieuwfeestjes: alle soorten feestjes mogen altijd op elk gewenst moment bij iedereen gegeven worden, er mag volop gedronken worden, ze mogen allemaal om één uur ’s nachts thuiskomen en natuurlijk worden ook de jongens - waar niemand ooit van heeft gehoord - uitgenodigd.
Alleen bij ons niet. Dus zijn wij ouderwets, stom en vooral veel te streng. Hoe kan je nou zo leven als puber waarvan de jeugd ‘toch al verpest is door al dat corona’? Dus is het snel duidelijk: “Dan doen we het wel bij iemand anders!” En zo wordt met een paar appjes heen en weer besloten dat de woning van Sophie’s onlangs gescheiden moeder de perfecte feestlocatie moet zijn.
Pak sap?
Een paar dagen later komen we thuis van een middagje in de stad wanneer dochter met haar vriendinnen aan de eettafel zitten. Ik zie wijnglazen, een schaaltje chips en blokjes kaas. “Nou, wat gezellig,” zeg ik nog. Terwijl ze hun outfits voor het feestje der feestjes online bestellen, hun make-up doorspreken en de feestversieringen - die ze zojuist hebben aangeschaft - uitpakken, ruik ik een vreemde geur in huis en bekijk ik de wijnglazen nog eens beter. Die van haar vriendinnen zijn inmiddels leeg, maar aan die van dochter kan ik nog ruiken. Het is DubbelFrisss Appel & Perzik. En het pak staat trouwens ook op tafel. Ik grap dat ik het best slim van ze vindt dat ze de wijn in het sappak hebben gegoten, maar ik twijfel nog steeds of we nou voor de gek worden gehouden of niet.
In de veren
Dan is de grote avond aangebroken. De meiden gaan bij ons thuis in de veren en ik schotel ze nog wat grappig bedoeld Halloweensnoep voor om in de stemming te komen. Op het moment dat ze vertrekken in hun bloederige maquillage roepen we ze voorzichtig na dat één glas meer dan genoeg is en dat ze samen naar huis moeten fietsen. Daarna nestelen wij ons op de bank om aan onze favoriete serie op Netflix te beginnen. We zijn nog maar halverwege de binge-avond als om klokslag 23.00 uur de deur open zwaait. Met zwart uitgelopen oogmake-up en een verwilderde blik in haar ogen staat ze voor ons:
“Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n saai feestje meegemaakt!”
“O, ben je daarom al zo vroeg thuis?”
“Nee, we zijn weggegaan omdat Sophie’s moeder er de hele avond bij was. Er was niks in huis en om half elf moest de muziek zacht. En er waren alleen maar meiden.”
Terwijl ze zich boven in de badkamer morrelend staat af te schminken maak ik nog een kopje thee voor haar. Ik ben blij dat ook bij anderen niet altijd alles mag.
