PREMIUM
Élke week verschijnt een deel van de meiden op het veld zonder stick, toch ongeveer het meest essentiële onderdeel van hun hockey-uitrusting
Mascha verbaast zich over haar puberdochter en teamgenoten die gaan sporten, maar hun uitrusting vergeten mee te nemen.
Mijn man is voetbaltrainer van schattige, kleine vijfjarigen die later net zo goed (en rijk) willen worden als hun WK-helden. Dus staat-ie elke zaterdagochtend héél vroeg met ze op het veld. Enthousiaste ouders aan de lijn: hartstikke leuk allemaal. Tot twee weken geleden de winter zich voor het eerst écht liet voelen. Resultaat: huilende mannetjes met ijskoude beentjes en halfbevroren handjes.
Stick vergeten
Dus adviseerde ik manlief om de avond voor de training de ouders via de app eraan te herinneren dat ze hun kind goed warm inpakken. “Dat kunnen ze toch zelf wel bedenken!?” was zijn reactie. Waarop ik hem éven attendeerde op de ouderappgroep van onze hockeyende puberdochter…
In die appgroep worden wij ouders er met regelmaat door de coach op gewezen dat het wellicht handig is om de meiden een thermoshirt aan te laten trekken, hun bitje en scheenbeschermers mee te laten nemen en vooral ook… hun hockeystick.
Ja, echt waar, élke week verschijnt een deel van de meiden op het veld zonder stick, toch ongeveer het meest essentiële onderdeel van hun hockey-uitrusting. Oké, we hebben hier niet te maken met een team vol fanatieke toptalenten; meiden als onze dochter (ik denk dat bij haar de ‘stick-vergeten-teller’ sinds aanvang seizoen op 4 staat) zitten niet op hockey omdat ze verslaafd zijn aan het spelletje en willen winnen. Nee, voor hen is sporten puur een sociale aangelegenheid.
TikTokken
Voor aanvang van de training wordt dan ook uitgebreid via de social-kanalen overlegd welke kleur sokken en wat voor shirtje er moet worden gedragen. Of het haar in een staart gaat, of in een knot, en waar en hoe laat ze afspreken – en dan kan het dus zomaar zijn dat dochterlief een heel eind omfietst om toch vooral sámen met de anderen aan te komen op de training. Een deel dus zonder stick. Maar nóóit zonder telefoon. Want zonder telefoon kun je niet hockeyen... Bleek ook laatst weer toen ik haar vroeg hoe de training was geweest. “Chill, de trainer stopte een kwartier eerder, dus konden we TikTokken. En hij deed mee!”
Inmiddels is voor de meiden het indoorseizoen gestart en ik heb me voor deze paar maanden opgeworpen als gelegenheidscoach. Omdat ik nog niet zo goed in die rol zit, was ik even vergeten dat een appje ook nu handig was geweest, want bij de indoorvariant is er naast de stick nog een essentieel onderdeel toegevoegd aan de uitrusting: het zaalhandschoentje.
Ter info: de teller van het team staat na slechts één zaalwedstrijd al op 2 vergeten handschoentjes, 2 vergeten sticks, 1 paar vergeten zaalschoenen…
Zucht, dat wordt een lang seizoen.
