PREMIUM
‘Daar zit ze, prinsheerlijk onderuitgezakt, omringd door eetbakjes en lege verpakkingen’
Als je een puber hebt, weet je: ze laten hun sporen na in de vorm van eigendommen en troep. Óveral.
Je weet het eigenlijk al voordat je de sleutel in het slot steekt en bij binnenkomst wordt je bange vermoeden bevestigd. Het begint met een paar gympen in de gang, dan twee stappen verder een jas, een muts. Je opent de deur naar de huiskamer en volgt het spoor: een bh (ja serieus een bh!) een broek, een trui. Dan de schooltas, de boeken kunstig over de hele eettafel gegooid en een broodtrommel met resten brood, (zeg eigenlijk maar gewoon een hele boterham) halfgeopend naast de tas op de grond.
‘Dat zie je toch?’
Ik kijk naar de bank en daar zit Madam. Prinsheerlijk in d’r ‘sweatpants’ - of nog erger een pyjama - onderuitgezakt, omringd door eetbakjes en lege verpakkingen. Als ik met lichtoverslaande stem vraag: ‘Wat is dít?!’ kan ze zich met moeite losrukken van Netflix en kijkt ze sloom naar de bh die ik omhoog houd. ‘Ja duh, een bh, dat zie je toch?!
Zucht.
Morgen, niet nu
Wát is dat met pubers en NIETS opruimen. Van hun kleren, tot hun ontbijttroep. Lege kommen met klodders yoghurt en resten vastgekoekte muesli vis ik ‘s middags na mijn werk van de eettafel. Als de puber in de badkamer is geweest, ligt de grond bezaaid met handdoeken en overal staan geopende potjes crème en liggen er ringen en oorbellen. Vieze onderbroeken blijven rustig een week in de badkamer liggen en haar kamer opruimen? Ja, mórgen maar NU NIET. En als het morgen is, schittert madam door afwezigheid. Je zou denken dat er wat aan haar schattige handjes mankeert, maar dat is toch echt niet zo. Want als haar vriendinnen komen, is de kamer in no time opgeruimd.
Wacht maar, later
Maar meestal ben ik de klos. Ja ik weet het. Slap, moet ik niet doen. Ik moet strenger zijn. Ik probeer ook heus de troep te laten liggen, tot het me zo irriteert dat ik het dan toch doe. Maar laat me je een ding zeggen. Als ik later op bezoek kom in haar eerste gezellige woninkje, schop ik bij binnenkomst zó mijn schoenen uit, plof onderuit op haar bank met een grote zak chips en kieper later alle kruimels én de zak zo over de vloer. En veeg mijn vette handen lekker af aan haar mooie nieuwe bank.
Zó! Payback time.
