Zo houd je je relatie leuk

Andreja Korhorn:

“Veel praten en zeker ook de dingen die je niet leuk vindt bespreken, in plaats van je mond te houden om de lieve vrede te ­bewaren. En samen leuke dingen doen.”

Tecla Jansen:

“Met respect en vertrouwen, door geregeld weekendjes weg te gaan en elke week een dag/avond qualitytime in te plannen. Blijven praten en zeker luisteren.”

Elsa de Maat:

“Het belangrijkst is natuurlijk: van elkaar houden. Daarnaast: elkaar accepteren als mens en elkaar aanvullen in goede en slechte ­tijden.”

Annet Rulkens:

“Iets met geven en nemen…”

Angelique Boumans:

“Ons ‘geheim’ is dat we, na veertig jaar, nog steeds verliefd zijn. Omdat ik jong dementerend ben, is mijn echtgenoot inmiddels ook mijn mantelzorger. We genieten nu volop en proberen zo veel mogelijk mooie herinneringen te maken.”

Het leuke van ouder worden?

De reacties op facebook.com/margriet.nl:

Sylvia Schenkels:

“De tijd hebben om te reizen en te genieten van kleinkinderen. Ook de financiële ­zekerheid hebben van een leuke oude dag. ­Ondanks mijn invaliditeit blij zijn met wat ik nog wél kan!”

Kitty Smits:

“Oma zijn en meer ­genieten van de leuke dingen/­momenten in het leven. Niet meer vroeg opstaan.”

Hannie Gubbels:

“Een rustiger leven en me niet druk maken om wat ­anderen van mij vinden. Ik neem het allemaal niet meer zo zwaar.”

Leonique van der Meer:

“Dat mijn kinderen groot worden en ik meer vrijheid krijg voor mezelf. Ook fijn: ik ben veel zelfverzekerder dan vroeger.”

Jacqueline Tenneij:

“Doen wat je leuk vindt en zelf kiezen welke verplichtingen je aangaat. Wat wil een mens nog meer?”

Volle bos

Er ligt een taak op me te wachten: met beleid mijn haarwerk reinigen. Niet even vlug door een sopje halen dus, maar rustig kneden in water met een speciale (dure!) shampoo. En daarna niet uitwringen, maar in een handdoek het meeste vocht eruit rollen, even uitschudden – waarbij de nog resterende druppels in het rond vliegen – en daarna op een standaard laten drogen. Na het drogen het haarwerk weer losschudden en er versteviger overheen spuiten. Zo, klaar. Het is een secuur klusje, maar ik heb het ervoor over: dankzij mijn mooie haarwerk voel ik me weer mens…
Betty Westerik

Mijn tweede moeder

Ruim twee jaar geleden emigreerde ik. Van België naar Nederland. Slechts één landje verderop dus en hiervoor hoefde ik geen andere taal te leren, maar toch merkte ik grote verschillen. Het kostte me daardoor moeite om te wennen en ook corona droeg niet bij aan mijn inburgering. De leuke vrienden van mijn partner maakten veel goed, maar veruit het meest had ik aan mijn schoonmoeder die mij vanaf dag één zeer welkom deed voelen. Samen wandelen, fietsen en struinen bij de kringloopwinkel. En tijdens mijn zwangerschap was ze voor mij als een tweede moeder. Ze leerde mij haken, waarmee ze me een manier gaf om rust te vinden in die laatste weken. En toen onze zoon was geboren, stond ze als eerste aan de deur – mét heerlijk eten. Super dat ze straks een dag minder gaat werken om op hem te kunnen passen. Zonder mijn schoonmoeder zou mijn leven op Walcheren er heel anders uitzien.
Stéphanie Janssens

Zo’n brief is een feestje

Toen ik in Margriet 15 de ingezonden brief van Lia las, over knutselen met tijdschriften, dacht ik direct aan mijn zus en mijzelf. Heel ouderwets schrijven wij elkaar, met pen en ­papier, zo om de twee weken een brief. Deze illustreren wij met uitgeknipte foto’s en die van mij komen vaak uit Margriet. Sneeuw- en kerstplaatjes in november/december, lente- en paasafbeeldingen in maart/april, plaatjes van bos en tuin in de herfst en zo veel mogelijk poezen. Zo’n versierde brief maken is een feestje en zo’n brief ontvangen net zo goed. En o ja, niet vergeten Sanne mee te sturen, want hoewel we het vervolgverhaal sóms wat ongeloofwaardig vinden, lezen we het allebei met veel plezier.
Gerda Vogelzang