Wierook en worstenbroodjes: zo ging de nachtmis er vroeger aan toe
De kerstnachtdienst of nachtmis: als kind had het iets magisch om zo laat over straat te gaan, met overal lichtjes. De pastoor vertelde in de kerk verhalen over Bethlehem, wierook kringelde door de ruimte en iedereen zong uit volle borst mee met Stille nacht. Welke herinneringen heb je aan de nachtmis?
Dat vroegen we aan onze lezeressen op Facebook.
De nachtmis van vroeger
Op de avond van 24 december wordt de geboorte van Jezus gevierd. Naar de kerk gaan is misschien niet meer de standaard voor iedereen, toch zitten de houten banken tijdens kerst elk jaar weer aardig vol.
Jullie herinneringen
Deze herinneringen hebben Margriet-lezeressen aan de nachtmis van vroeger.
- Margot Ganzeboom: “Samen met mijn familie ging ik naar de nachtmis. Het sneeuwde toen we de kerk uitliepen. Dat was zo mooi en magisch. Thuis gingen we aan de warme chocolademelk en stond er een kersttafel klaar vol met stol en broodjes. Mijn vader is er nu niet meer en mijn moeder heeft alzheimer. We kunnen dus geen herinneringen meer ophalen over vroeger. Dat mis ik enorm.”
- Nelleke Kool: “Vroeger keek ik met mijn ouders en broertje naar de nachtmis op televisie. Daarna deden we nette kleding aan, klonk er kerstmuziek en gingen we met onze ouders aan tafel. Mijn moeder had zelf een kersttafellaken gemaakt en serveerde kerstbrood, zelfgemaakte vleessalade en hamrolletjes met augurken en asperges erin. Er stonden een grote schaal met vruchtenbowl en echte Gouda kaarsen in kandelaars op tafel. Ik herinner me de gezelligheid, al het lekkers op tafel en dat we tot laat mochten opblijven. Deze kerstgedachte zal ik nooit vergeten.”
- Hildegard van den Heuvel: “Vroeger werd de mis op kerstavond bij ons geleid door drie pastoors. Ze deden alles in het Latijn. Het heeft me destijds niet kunnen bekoren. Later had ik het altijd over ‘die antieken’. Na de mis werd thuis de tafel gedekt en aten we midden in de nacht een broodmaaltijd en beschuit met blauwe muisjes.”
- Marianne Schade van Westrum: “In mijn herinnering werden we tegen elf uur ’s avonds wakker gemaakt en gingen we lopend naar de kerk. Sneeuw en ijs knisperden onder onze schoenen. In de kerk werd flink met wierook gezwaaid, waardoor één van ons altijd wel misselijk werd of flauwviel. Het was een lange zit: eerst een gezongen hoogmis en daarna nog twee stille missen. Voor kinderen was dat een uitputtingsslag, maar nu is het een mooie herinnering.”
- Anita van Geffen-Kuipers: “Met de hele familie gingen we naar de nachtmis. Opa ging dan altijd iets eerder weg om de worstenbroodjes en chocolademelk warm te maken. Het was zo’n gezellige tijd!”
- Greet van Schie: “Vroeger ging ik met mijn moeder om zeven uur ’s ochtends al naar de kerk. Samen liepen we dan door de donkere ochtend, dat was magisch. Later die dag ging ik met mijn familie naar de nachtmis. Bij thuiskomst aten we kerstbrood. Inmiddels zit ik al veertien jaar bij een kerkkoor en na twee coronajaren kunnen we eindelijk weer met z’n allen zingen tijdens de nachtmis. Dat wordt weer magisch.”
