‘Waarom zou ik genoegen nemen met een liefdeloze relatie? Als ik misschien nog maar vijf jaar te leven had, wilde ik gewoon gelukkig zijn!’

Astrid (70):

“Ik zat al 35 jaar in een slecht huwelijk, maar weggaan durfde ik nooit. Wat stond me daarna te wachten, zou ik het financieel wel redden? Hij had mij zó klein gekregen, dat ik geen energie en geen zelfvertrouwen meer had. Láát maar, dacht ik. Maar toen kreeg ik darmkanker.Het was op een avond na mijn tweede chemo toen ik mijn favoriete tv-programma Memories keek. Daarin vertelde een jonge vrouw dat zij borstkanker had gehad, en dat ze na alle behandelingen de knop had omgezet en uit haar slechte huwelijk was gestapt. Haar verhaal trof me als een mokerslag. Wat jij kunt, kan ik ook! dacht ik. Waarom zou ík wel genoegen nemen met een liefdeloze relatie? Als ik misschien nog maar vijf jaar te leven had, wilde ik gewoon gelukkig zijn!

Eigen huis

Na weer een ruzie vertelde ik mijn man dat ik twaalf maanden na mijn laatste chemo bij hem weg zou gaan, wat hij niet geloofde. En alsof het zo moest zijn: na een moeilijk jaar, waarin ik moest herstellen van mijn ziekte en al met één been buiten ons huwelijk stond, kreeg ik een leuke seniorenwoning aangeboden. Ongelooflijk wat een rust ik in mijn lijf voelde toen ik daar eenmaal woonde, ondanks de scheiding die niet soepel verliep. Met mijn hondje nam ik alle tijd om mijn energiepeil weer op te schroeven.

Geweldige klik

Nu, bijna dertien jaar verder, kan ik vertellen dat mijn verhaal een mooi vervolg heeft gekregen. Vijf jaar na mijn behandelingen, toen ik ook geen controles meer kreeg, begon ik voorzichtig te kijken op datingsites, maar na een paar koffieafspraken hield ik dat graag voor gezien. Eventueel liefdesgeluk moest misschien toch meer ‘spontaan’ op mijn pad komen? Nooit verwacht dat ik het zo dichtbij zou treffen, namelijk bij de tennisvereniging waar hij én ik al jaren lid van waren. Met Hans had ik direct een geweldige klik, waardoor voor ons na die eerste ontmoeting alles in een stroomversnelling ging. Inmiddels wonen we vier jaar samen en ben ik zielsgelukkig met het leven dat wij samen leiden. Bij Hans mag ik zeggen wat ik denk, word ik nooit de grond in getrapt, voel ik me geliefd zoals ik ben en belangrijk: we zijn allebei gezond. Ik zeg weleens dat ik van de hel in de hemel ben terechtgekomen. Dat verhaal van die jonge vrouw had ik nodig om de stap te zetten.”

Wil je reageren op een artikel van Margriet, of een grappige quote van je (klein-)kind insturen? Wil je een bijzonder verhaal kwijt of heb je iets ontroerends meegemaakt?
Hier kun je een reactie naar Margriet sturen.