‘Mijn vader overleed en wij gingen door met de slagerij, zoals hij het had gewild’

Mariëtte:

“In oktober begonnen we altijd al met het uitdelen van de eerste bestellijsten voor de kerstdagen. Gourmet- en fondueschotels, rollades en kalkoenen werden dan al aan de lopende band besteld voor maanden later: als je een slagerij hebt, begint kerst vroeg in het jaar. Ik was dertien toen ik mijn ouders voor het eerst officieel hielp in de winkel tijdens de feestdagen. In die tijd was vooral konijn heel populair bij onze klanten en ook de vleesschotels voor fondue gingen als warme broodjes over de toonbank zo rondom de feestdagen. Ik stond in de decembermaand dus dagenlang achter in de koelcel konijnenbouten per twee stuks te verpakken. Ik weet nog dat ik toen, terwijl ik daar bibberend en met ijskoude vingers stond, heb gezworen dat ik nóóit de slagerij van mijn vader zou overnemen. Zeker omdat ik zag hoe druk mijn ouders rondom elke feestdag waren. Zó druk, dat ze eerste kerst-, paas- of pinksterdag het liefst uitgeput in bed doorbrachten. Dat wilde ik later écht niet, dacht ik.”

“Ik ging dan ook een opleiding volgen en werd verpleegkundige. Desondanks stond ik elke decembermaand tóch weer in die koelcel: eens een slagersdochter, altijd een slagersdochter. Zo ging het jaar na jaar, tot mijn vader 25 jaar geleden ernstig ziek werd. In korte tijd stond het leven van het hele gezin op zijn kop. Hoe hard ik ook altijd had geroepen dat ik niets moest weten van het overnemen van de slagerij, zegden mijn man en ik allebei onze baan op en werden alle papieren overgezet op mijn naam. Net voor kerstmis in datzelfde jaar overleed mijn vader. We gingen door, zoals hij het had gewild. Terwijl onze tienerdochters gourmetschotels stonden in te pakken in de grote koeling gingen er honderden bestellingen over de toonbank in de dagen voor kerst. Op eerste kerstdag kon ik geen gourmetschotel, biefstukje of rollade meer zien. We waren uitgeput en brachten die kerstdagen vooral door op de bank en in bed, met meestal brood en soep op het menu. En zo volgden er nog vele jaren, waarin onze dochters tijdens de feestdagen ongetwijfeld vaak dezelfde gedachten hadden als ik in mijn tienerjaren had.”

“Eerder dit jaar hebben we de slagerij verkocht. Na drie generaties is het bedrijf nu niet meer in de familie en hoewel dat even slikken is, is het ook goed zo. En op het menu? Na al die jaren moeten we natuurlijk eindelijk wel weer eens gaan gourmetten.”