Leuke, mooie én herkenbare reacties van lezers

Samen sterk

Misschien wel door de tijd waarin we leven met corona, heb ik steeds meer behoefte gekregen om me te verbinden met gelijkgestemden en deel uit te maken van een ­gemeenschap. Zoals ik dat wel heb gekend in mijn jeugd, toen ik met mijn ouders naar de kerk ging, maar dan nu liever zonder religieuze insteek. Maar of dat nog past bij onze huidige maatschappij…
M.N.

Mooie vondst

Op het Waterlooplein in Amsterdam vond ik een halfjaar geleden een ­stapeltje Margrieten uit de jaren vijftig. Heerlijk om doorheen te bladeren voor een vintageliefhebster als ik ben. Bovendien was ik op slag verliefd op een trui die op één van de voorpagina’s stond. Vorig jaar heb ik na ­dertig jaar het breien herontdekt: zou dit geen leuke uitdaging zijn? Het patroon stond ook in de betreffende Margriet en dus ben ik aan de slag ­gegaan. Wat ben ik blij met mijn nieuwe trui à la 1957!
Nieska Gotjé

Een cadeau aan mijzelf

Een eyeopener was het, toen ik mijn hond ander voer gaf en duidelijk zag wat daarvan de uitwerking was: een mooie natte neus, glanzende vacht, schone oren en een levendige uitstraling. Ik dacht: waarom geef ik mijzelf niet dezelfde kans op een gezond uiterlijk en energiek innerlijk? Sindsdien verdiep ik mij in de waarde van mineralen en vitaminen. Ik eet bewuster, met veel (groene) groenten en meer eiwitten, genoeg vitamine C en een variatie van mineralen. En ik drink water. Na twee weken zag ik mijn huid opfrissen en voelde ik me vrolijker en sterker. Stom dat ik mezelf dit niet eerder heb gegund.
Jolijn M.

Carnavalstijd

Deze week is het carnaval. Het feest gaat door, ook al zal het misschien niet overal zijn zoals vroeger. Welke herinneringen heb jij eraan?

Josephine (60):

“Ik mocht mee op sleeptouw met het ­dweilorkest. Na twee dagen konden ze mij opdweilen. Heel m’n dag-en-nachtritme op z’n kop!”

Mariek (61):

“Ik kom van boven de rivieren en ging een keer mee met een vriendin die ik tijdens mijn opleiding had leren kennen. Carnaval in Brabant. Ik houd ook wel van een ­feestje, maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Vier dagen lang kroeg in, kroeg uit!”

Janneke (63):

“Ik was twaalf en mocht meelopen in de ­optocht, vlak bij Prins Carnaval, met de majorettes. Zo trots. En zo koud!”

Annemie (82):

“Carnaval begon thuis al maanden eerder: met de voorbereidingen voor de grote optocht. Wat hebben we hard gewerkt voor al die wagens, de kleding. Maar ­vooral: wat een plezier!”

Karin (76):

“Carnaval vierden we met drie families die ­aan de ­optocht meededen. Grappig genoeg herinner ik me vooral mijn koektrommeltje met bloemetjes. Na carnaval begon het vasten en ging elk koekje of dropje het trommeltje in. Tot Pasen.”