Kadetjes met ei en misselijk in de bus: herinner jij je deze dingen nog van een schoolreisje?
Op schoolreisje! Een heerlijk dagje uit naar de dierentuin, pretpark of een grote speeltuin waar je al weken naar uitkeek. Natuurlijk werd dagen van tevoren al besproken wie naast wie mocht zitten én wilden we allemaal de lekkerste snoepjes en ranja mee. Herinner jij je ook de schoolreisjes uit je jeugd nog?
Op onze Facebookpagina vroegen we naar jullie herinneringen.
Wekenlang voorpret
Eigenlijk begon het plezier van het schoolreisje al wéken voor het zover was. Vanaf het moment dat bekendgemaakt werd waar je heen ging, begon de voorpret. Wie mocht naast wie zitten in de bus? En welke snoepjes namen je vriendinnetjes mee, zodat je kon ruilen?
- Els van Goor: “We maakten de week voor het schoolreisje een lijstje met wie wat mee zou nemen, zodat we dat onderling konden ruilen. Niet zo gek dat we na die chocolade, snoepjes en zoutjes zo misselijk thuis arriveerden.”
Snoep en kadetjes met ei
Misschien nog wel belangrijker dan de bestemming: wat je te eten en drinken kreeg. Van school kreeg je vaak ranja, maar voor de lunch en tussendoortjes moest je zelf zorgen. En daarbij bleken ouders vaak niet zo origineel te zijn: het merendeel kreeg brood of kadetjes met gebakken ei mee. En natuurlijk een zak snoepjes, maar die was meestal op de heenweg al op.
- Marja van Dijk-Balkenende: “Witte kadetten met gebakken ei, driehoekige pakjes Sunkist en een zakje chips met een los zakje zout: dat mocht echt niet missen in mijn tas bij het schoolreisje.”
- Herma: “Chips, snoepjes en broodjes van de bakker mee, waardoor je al in de bus op de heenweg misselijk was. Maar wat was ik trots op de souvenirtjes die ik meenam naar huis. Meestal een asbak voor ma en een bierglas voor pa.”
- Yvonne Blom: “Ik weet nog precies dat we naar het poppentheater zijn geweest, natuurlijk met een tas vol broodjes met gebakken ei."
- Maike de Vries: “Om de kosten beperkt te houden nam school zelf drinken mee. De smaak van die warme ranja uit de grote melkbussen zal ik nooit vergeten.”
Urenlang plezier
Bij aankomst op de locatie begon dan het échte feestje pas. Waar je ook was: met je klasgenootjes kon je er wel iets van maken. Urenlang spelen in de speeltuin, de hele dierentuin doorrennen op zoek naar de leeuwen...
- Pia: “Het regende in mijn herinnering altijd tijdens de schoolreisjes, maar dat mocht de pret niet drukken. Met blaren van de natte sokken in je schoenen kwamen we dan thuis.”
- Tiny Evers: “Ik zat op een katholieke school en we gingen met twee nonnen naar de Efteling. Zij hebben met z’n tweeën de hele dag op het bankje bij het vliegend tapijt gezeten terwijl wij in onze witte jurkjes het hele park rondrenden."
Bukken onder de stoel
En dan de terugweg. Doodmoe en half in slaap zat je in de bus (of soms op de fiets) terug naar het schoolplein, waar je ouders je al op stonden te wachten. In sommige dorpen stond zelfs de fanfare klaar voor een groots onthaal! Waar jij overigens weinig van zag, want je zat waarschijnlijk verstopt onder de stoel.
- Carla: “Doodmoe op de terugweg, maar tóch wel bukken bij de stoelen. Als de juf de bus uit ging en de ouders vertelde dat we er niet waren, moest je heel hard je best doen om niet te lachen. Zo leuk dat mijn kinderen dat jaren later ook deden.”
- Griet van der Lei-Walsma: “Wij gingen als school gezamenlijk in de bus op schoolreis naar het Sprookjesbos of de duinen beklimmen. Bij terugkomst stond het korps buiten Witmarsum ons op te wachten en werden wij, verstopt onder de banken muzikaal het dorp ingereden. Daarna met z’n allen de polonaise, wat een feest na een prachtig dagje uit!”
- Andrea Honing: “Schoolreisje, wat was dat mooi. Hilarisch achteraf, hoe onze ouders íeder jaar weer deden alsof ze echt dachten dat we niet in de bus zaten. En ja: ook ik deed hetzelfde toneelstukje bij mijn kinderen, en mijn dochter nu bij onze kleinkinderen.”
Ook meepraten met Margriet? Dat kan op Instagram, Facebook of via margriet.nl/reageer.
