PREMIUM
‘Ik besloot een kletsmaatje te worden, want er is weinig waar ik zó goed in ben als in gezellig kletsen’
Nadat Eveline volledig was afgekeurd, besloot ze zich aan te melden voor een maatjesproject.
Eveline (58):
“Na tien jaar schommelen tussen de ziektewet, revalidatie- en re-integratietrajecten en héél veel ziekenhuisbezoeken, werd ik begin 2020 volledig afgekeurd vanwege mijn lichamelijke problemen. Het was een opluchting omdat werken simpelweg niet meer ging, maar tegelijkertijd voelde het ook alsof ik het stempel ‘afgeschreven’ op mijn voorhoofd kreeg.
Het duurde even voor ik die klap te boven kwam, maar een aantal maanden later besloot ik op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk. Het was even zoeken naar iets wat goed samen zou gaan gaat met mijn gezondheidsproblemen, maar uiteindelijk vond ik een maatjesproject. De stap die ik heb genomen om me aan te melden, was er zeker één in de juiste richting. Bij zo’n project zijn er verschillende soorten maatjes. Boodschappen- of sportmaatjes bijvoorbeeld, maar ook mensen die helpen met de financiën of het leren van een taal. Ik besloot een kletsmaatje te worden, want er is weinig waar ik zó goed in ben als in gezellig kletsen. Ik ben een soort buddy die langskomt om een kop koffie te drinken en samen te praten. Ik bied een luisterend oor, geef advies waar ik dat kan, maar ben er juist ook om gewoon even lekker over koetjes en kalfjes te kunnen praten.”
Nieuwe contacten
“Als eerste werd ik gekoppeld aan een mevrouw van 77 jaar oud. Natuurlijk is het even spannend om voor de eerste keer af te spreken, maar toen we ontdekten dat we allebei verpleegkundige waren geweest, was er direct een match. Nu, ruim een jaar later, spreken we nog elke twee weken een keer af om bij te kletsen. Een paar weken na die eerste match werd ik weer gebeld door de organisatie. Er was een dame van mijn leeftijd die graag een maatje wilde om af en toe eens mee te wandelen en kletsen. En wat bleek? Ook zij zat thuis omdat ze is afgekeurd om medische redenen en zocht daarom op andere manieren contact. Ik word blij van de momenten die ik heb met mijn twee nieuwe kennissen. Al snel kreeg ik namelijk door dat ik niet alleen hún maatje ben, maar zij ook dat van mij. Het vrijwilligerswerk bracht me nieuwe contacten en hielp me uit de sociale isolatie waar ik onbewust in was terechtgekomen nadat ik niet meer kon werken. En dat stempel afgeschreven? Dat voel ik niet meer op mijn voorhoofd staan. Ook zonder betaald werk voel ik me nu weer nuttig in de samenleving.”
