‘Extreme vermoeidheid, pijn op de borst, verlies van spierkracht: het kwam allemaal door kobalt’

Elsbeth (69):

“Hartstikke blij was ik toen ik in 2009 een zogenoemde sportheup kreeg. Een metaal-op-metaalimplantaat in de heup, waardoor ik nog lekker actief kon blijven. In de jaren daarna ontstond ophef over deze protheses omdat er in Amerika een overschot aan metaaldeeltjes in het bloed was gevonden, maar volgens mijn orthopeed zou dat hier niet gebeuren. Ik ging twee keer op controle, waarna we afspraken dat ik niet meer zou worden opgeroepen.”

Klachten

“In 2018 kreeg ik ineens heftige klachten: pijn in mijn spieren, vermoeidheid, kracht­verlies. Keer op keer ging ik naar de huisarts en ik heb heel wat specialisten gezien. De neuroloog dacht aan polyneuropathie en gaf me zware pijnstillers. De huisarts schreef prednison voor omdat ze dacht dat ik spierreuma had. Hoewel ik me met die medicijnen beter ging voelen en ik weer een beetje kon functioneren, lukte het niet om af te bouwen. Eenmaal bij een reumatoloog zei ze dat ik géén spierreuma had. Het enige wat ik kon denken was: en nu dan? Ik ben zelfs het alternatieve circuit in gegaan, wat niets opleverde. Ik had alles over voor een oplossing. Uiteindelijk moest mijn andere heup ook worden vervangen en werd ik weer geopereerd. Bij de nacontrole vroeg de orthopeed of mijn kobaltwaarde weleens wordt gecontroleerd. Hij wilde toch bloedprikken, gewoon voor de zekerheid. Daarna zocht ik op welke klachten passen bij een verhoogde kobaltwaarde. Het was alsof mijn eigen medische geschiedenis van de afgelopen jaren daar stond. Extreme vermoeidheid, spierkrampen, pijn op de borst, verlies van spierkracht: het kon allemaal door kobalt komen.”

Kobalt

“Alle experts en ik hadden nóóit meer gedacht aan de kobaltwaarde, die tien jaar eerder zo veelbesproken was. Mijn kobaltwaarde bleek wel verhoogd, maar niet zo extreem dat mijn prothese er direct uit moest. In combinatie met de klachten die ik had, begreep de orthopedisch chirurg gelukkig wel waarom ik ’m liever kwijt dan rijk was. Dus ging ik wederom onder het mes, waarbij de metaal-op-metaalprothese werd verwijderd en ik een nieuw implantaat kreeg. Dat is nu drie maanden geleden en het verschil is bizar. Vooraf werd gezegd dat alle klachten binnen een jaar zouden moeten verdwijnen, maar ik ben nu al voor 98 procent klachtenvrij. Ik fiets weer, ik loop weer, ik ga zelfs binnenkort weer sporten: ik ben zó blij!”

Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.