Mijn verhaal: ‘Mijn zoon is nu bijna twee jaar clean en ik ben ongelooflijk trots op hem’

Anja: “Toen mijn zoon in 2016 uit de kliniek kwam na een opname van tien weken, was het wel even wennen. Je kind, broer of neefje is clean verklaard, maar je bent als familie steeds bang voor een terugval. In het begin wilde ik continu weten waar hij heen ging, wanneer hij thuis zou komen, en controleerde ik onbewust zijn gedrag. En als hij een keer wat later thuiskwam, haalde ik me al snel van alles in mijn hoofd, terwijl er steeds niets aan de hand bleek te zijn. Het vertrouwen was nog ver te zoeken; te vaak bedonderd door hem in het verleden. Gelukkig begreep hij dat. We moesten echt vanaf nul weer gaan bouwen aan een gezonde relatie. Hij zette door. En hij ging trouw naar NA-meetings (‘Narcotics Anonymous’ ofwel ‘Anonieme Verslaafden’, red.). Na dertig, zestig en negentig dagen clean krijgen de verslaafden in herstel een sleutelhanger. Daarna wordt gekeken naar een halfjaar, negen maanden en een jaar clean. En wat doet het veel met deelnemers én familie als er weer een mijlpaal is bereikt!
Inmiddels is mijn 21-jarige zoon bijna twee jaar clean. Hij gebruikt helemaal niet meer en wat maakt mij dat ongelooflijk trots op hem. Ik ben trots op wat hij heeft bereikt. Trots op zijn doorzettingsvermogen. Trots omdat het hem is gelukt zijn leven weer op te pakken. Trots omdat hij een studie heeft gevonden en daar weer serieus mee bezig is. Omdat hij zijn parttime baan terug heeft gekregen en een leuke vriendin heeft gevonden. En trots omdat hij heel open spreekt over zijn verslaving, waarmee hij andere harddrugsgebruikers probeert te helpen.
Het leven is lichter en leuker geworden, voor ons allemaal – moet je nagaan hoeveel mensen worden geraakt door de verslaving van één persoon. Het vertrouwen in hem groeit met de dag en we werken er met z’n allen aan om die positieve lijn voort te zetten. Ons kind mag niet vervallen in oud gedrag, maar wij als ouders mogen dat ook niet. Patronen moeten structureel worden doorbroken en daarvoor moeten we met 
elkaar blijven praten. Ook erg nuttig waren overigens mijn wekelijkse gesprekken bij Moedige Moeders in Volendam: door te luisteren naar de verhalen van andere vaders en moeders heb ik zo veel meer inzicht gekregen in het ontstaan en het verloop van drugs-, alcohol- en gameverslavingen.
Andere ouders wil ik graag meegeven: blijf geloven in je verslaafde kind. Als ze eenmaal het licht hebben gezien en eraan toe zijn om hun miezerige leventje drastisch te willen veranderen, is er hoop én hebben ze je hard nodig. Het is die eerste stap naar een gelukkige afloop.”

Productie | Laura Kraeger
Beeld| iStock

Dit interview stond in Margriet 2018-04. Je kunt deze editie nabestellen via magazine.nl.

Lees ook eens