Tooske: ‘Leren leggings vind ik heel ingewikkeld’

Ze is op de fiets gesprongen en hiernaartoe geracet. Iets met gezelligheid aan de ontbijttafel en de tijd uit het oog verliezen. We zien haar aankomen. Flink doortrappend, flared spijkerbroek en witte blouse aan, zwarte zonnebril op de neus. Nog voor ze goed en wel binnen is, klinkt een ‘Sorry, sorry, sorry, ik ben aan de late kant!’ Maar goed dat de locatie, een prachtig en fotogeniek boshuis, om de hoek is van haar huis in Bloemendaal. Het team staat paraat. De kledingrekken hangen vol bruin- en geelschakeringen. Bruin staat haar goed, weet ze, kopertinten ook. Maar dat geel vindt ze spannend met haar lichte huid. Met een koffie in haar handen laat ze zich in de stoel van de visagist vallen. “Kom maar op, ik laat me verrassen.”

Over Tooske Ragas

Antonia Grietje Ragas studeerde Engelse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Utrecht. Ze begon haar tv-carrière als videojockey bij TMF en presenteert tegenwoordig onder andere Shownieuws en K2 Zoekt K3 (vanaf 24 september wekelijks om 20.30 uur), beide op SBS 6. Ook is ze actrice. Tooske is getrouwd met Bastiaan Ragas. Samen hebben ze vier kinderen, Leentje, Fien, Catoo en Sem (Bas’ zoon uit een eerdere relatie).

Je hoeveelste fotoshoot is dit, denk je?

“Ik heb er tientallen gedaan, misschien een kleine honderd. Ik doe dit vanaf mijn twintigste en nog altijd voelt het als een verkleedpartij. Het is interessant om mijzelf door de ogen van een stylist te zien. Dat werkt inspirerend, al denkt mijn portemonnee daar anders over zodra ik een look overneem. Het ongemak van mijn jonge jaren is weg: ik laat me niet meer in gekke pakjes praten, voel me niet langer ongemakkelijk als ik de juiste maten heb doorgegeven maar onverhoopt een broek toch niet dicht krijg. Vond ik vroeger stikvervelend. Nu denk ik: ja, mevrouw de stylist, misschien heb je je werk gewoon niet goed gedaan. Fiks het maar."

"De vreemdste fotoshoot moet die voor het ter ziele gegane tijdschrift More zijn geweest. Met andere TMF-vj’s deed ik een shoot met jonge leeuwen en tijgers. Met voortschrijdend inzicht zou ik zoiets nu nooit meer doen, die arme beestjes. Het leek de fotograaf in elk geval een prima plan als wij op onze meest tijgerachtige manier op de foto gingen. Of ik uit een melkschoteltje wilde drinken? Ik weigerde, durfde veel minder dan mijn collegae. Al vrees ik dat ik wel grauwend en klauwend op foto’s sta. Lezers weten meestal niet dat je voor nop komt opdagen bij zo’n fotoshoot. Dan mag het eindresultaat en de stijl ook uitstralen wie ik ben als persoon.”

Omschrijf die stijl eens.

“Redelijk klassiek met een randje seks. Een outfit moet vrouwelijk zijn en nooit saai. Bij het kopen van kleren ga ik op zoek naar een spannend detail. Dat kan een dieper decolleté zijn, een brede riem die laat zien dat ik überhaupt een taille heb of schoenen met flinke hakken. Mijn kinderen en nichtjes vinden dat ik er hip uitzie zonder dat ik op hen probeer te lijken. Uit de monden van elf- en veertienjarigen is dat de hoogste mate van vleierij. Niemand die zich voor mij schaamt op het schoolplein."

"Ik heb een heel makkelijk lijf en in principe kan ik alles aan. Dat kan ertoe leiden dat ik ook van alles in mijn winkelmandje mik, maar daar pas ik voor. Is dat wijsheid die met de jaren komt? De tijdsgeest misschien, die consuminderen prijst? Hoe het ook zij, ik ga steeds minder kopen en let erop dat elk nieuw kledingstuk echt iets voor me doet. Zo was er laatst die donker-blauwe pantalon. Met hoge taille en bandplooien, helemaal Marlene Dietrich. Best een uitgave, dat ook. Zonder te kopen reed ik terug naar huis, maar ik kon enkel nog aan die broek denken. Ik ben gauw teruggegaan en heb ’m gekocht. Ik draag ’m vaak, hij is me elke cent waard.”

Naar wiens stijl kijk je met gezonde jaloezie?

“Naar die van Claire Underwood in de serie House of cards. Ik heb het een beetje van haar afgekeken en draag graag jurken met sterke schouderbelijning. Een accent op de schouders of de mouwen. Blouses met kleine pofmouw. Een zijde-achtige blouse - ‘achtig’ ja, want in echt zijde loop ik in no time met vlekken onder mijn oksels - op een leren kokerrok. Eenvoud, goed van snit, uiteraard van hoge kwaliteit. Tijdloos. Ik heb genoeg prints en bloemenbloesjes gekocht voor een heel leven. Ik had een kast vol, maar kon ze nergens mee matchen. Mijn man roept al jaren: ‘Lieverd, je bent de mooiste vrouw ter wereld. Trek vooral effen kleren aan, want al die printjes leiden alleen maar af.’”

Wat staat jou niet?

“Leren leggings vind ik heel ingewikkeld. Daarin heb ik het gevoel dat ik in mijn blote kont loop. Ik heb een lange rug en aan het eind van de kleding heb ik nog een stuk rug van 8 centimeter ‘over’. Zo’n legging oogt dan als een laaghangende panty. Ik heb een wiebelkont en in een legging wordt het als ik loop te catwalkerig, dan gaan die billen fluks van links naar rechts. Rokjes die net te kort zijn, moet ik ook niet dragen. Te schoolmeisjesachtig. Tot op de knie heb ik ze graag. Flink strak mag ook en ik draag er cowboylaarsjes met brede hakken onder en een coltrui op. In de winter kun je me uittekenen in gebreide trui met een rok, een 100 denier-panty en hoge laarzen. Daar voel ik me prachtig in.”

Een 'oma-achtige' winterjas

Over een bepaalde winterjas heerst thuis wat gesteggel. Het is een lang, geruit, ‘oma-achtig’ exemplaar met ribkraag. Door Tooske betiteld als lievelings, maar voor echtgenoot Bastiaan staat de jas symbool voor een mindere tijd. Jaren terug was Tooske er maanden slecht aan toe. Drie kinderen gekregen in drie jaar tijd, haar lijf had een optater gekregen, zo luidt Tooskes verklaring voor de kwakkelende gezondheid. In die slechte periode schuifelde ze voort in die omajas, waardoor die voor Bas gelijkstaat aan de tijd waarin zijn vrouw ‘als zielig en kwetsbaar vogeltje voorbijkroop’. Exit jas, zou je denken. Bastiaan wijst reeds naar een nieuw exemplaar, zoals hij dat ook deed bij Tooskes duurste aankoop ooit: een donkerblauwe wollen mantel van Max Mara. Tijdens het afrekenen keek Tooske even de andere kant op.

Sinds begin dit jaar presenteert ze vier avonden per week Shownieuws en presenteert ze daarnaast K2 zoekt K3. De agenda barst uit z’n voegen en dat terwijl ze flink wat jaren níét op tv te zien was.

Eerder zei je het televisiewerk niet te hebben gemist omdat je het outsider tv-type bent. Wat bedoel je daarmee?

“Er zijn mensen wiens geluk valt of staat met op tv zijn en worden herkend. Ze voelen zich pas compleet of happy als ze een programma mogen presenteren. Dat heb ik niet. Ook nooit gehad. Met mijn kop op tv zijn bepaalt niet mijn levensgeluk. Maakt het het leven leuk? Zeker. Ik vind het te gek dat ik nu met Kurt Rogiers K2 zoekt K3 mag presenteren. Wat een leuke vent is dat. Ik voelde een instant liking. Die gast is slim, rustig, sociaal, kan delen, heeft geen enorm ego dat hem in de weg staat. Ik ook niet en alles wordt beter en leuker als er geen wedstrijdje ‘wie heeft de meeste zinnen op camera’ wordt gespeeld. Ik ben een outsider tv-type in die zin dat ik geloof dat een mens meerdere talenten heeft. Toen tv-maken er even niet in zat, was er tijd en ruimte voor anderen dingen. Zo schreef ik een kookboek en stond ik op het punt mij in te schrijven voor een pre-master Pedagogiek in Leiden."

"Tijdens de lockdowns had ik al losse vakken gevolgd en ik dacht na over een carrièreswitch. Ik zag mijzelf in een functie bij de GGD of een pedagogische instelling. Ik was zowat onderwég naar de universiteit toen SBS belde om te praten over Shownieuws. Even dacht ik nog het presenteren te combineren met de fulltime studie. Gekkenwerk. Bas en een vriendin schetsten het plaatje: ik zou me helemaal het schompes werken. Geen tijd hebben voor mijn man en vier kinderen, de kat, hond, negen kippen en het aquarium vol vissen, laat staan voor vriendinnen. Het werd een totaalplaatje waarvan ik niet vrolijk werd. De studie schuif ik nu een paar jaar voor me uit tot de kinderen het huis uit zijn. Ik voel er geen greintje levensgeluk minder om.”

Wat omvat dat levensgeluk dan wel?

“Het afgelopen anderhalf jaar, toen we met z’n allen zo vaak thuis zaten, heb ik beseft dat ik belachelijk weinig nodig heb om gelukkig te zijn. Ik kan het al voelen als ik na het strijken de keurige stapels wasgoed zie. Natuurlijk zit het geluk in eerste instantie in de relatie met de mensen die mij dierbaar zijn. De rest is extra. Genietend van het gezinsleven voel ik geluk, vanwege het feit dat we elkaar vertrouwen en lief voor elkaar willen zijn. Ik voel het ook als ik zie dat de opvoeding lukt. Toen ik me haastte naar deze fotoshoot bijvoorbeeld, pakte onze middelste dochter alvast mijn schoenen en vroeg: ‘Kan ik nog iets voor je doen?’ Poeh. Nou. Levensgeluk, right there.”

…ook als je ’s avonds een andere slaapkamer in duikt dan je man Bastiaan?

“Ohh! Daarmee doel je op de quote van Bas die de roddelbladen haalde. Hij zei dat hij het liefst gescheiden slaapkamers wil omdat hij de onrustige labrador is en ik de schone slaper. Onze werk- en slaapritmes komen niet overeen. In principe vindt hij het gezellig om wakker te blijven tot ik na Shownieuws thuiskom, maar vervolgens val ik als een roos in slaap en durft hij zich amper nog te bewegen naast me. Ergens heeft hij een punt met die gescheiden slaapkamers: het zóú rustiger slapen zijn. De gescheiden dekbedden hebben we al. Bas kreeg honderden berichten van mensen die hem helemaal snapten en slaapexperts die het idee prezen. Ik heb er heel hard om gelachen en gezegd: ‘Wil jij een andere kamer, lieverd, dan kun je die in een ander huis gaan zoeken.’”

Dit interview met Tooske Ragas lees je ook in Margriet 45, nú in de winkel! Daarin lees je ook: Moeders en dochters over vrouw-zijn toen & nu, de mooiste herfstwandelingen, eerlijk over (gezond) gewicht en 5x DIY-accessoires. Haal 'm snel in huis of bestel via lossebladen.nl.

Tekst | Nicole Gabriëls

Styling en productie | Sandra Kissels

Fotografie | Dana van Leeuwen

Haar & make-up: Mettina Jager