PREMIUM
Toen Lia (64) gezondheidsklachten kreeg, besloot ze haar eetpatroon drastisch om te gooien
Als projectontwikkelaar ging Lia de Bruyn uit Utrecht ’s ochtends om kwart over zes de deur uit en kwam ze tegen pas tegen negen uur ’s avonds weer thuis. Eten deed ze tussen de bedrijven door. Een bezoek aan de huisarts veranderde alles.
“Het was mei 2020. Ik was vreselijk moe, kon geen voet voor de andere zetten. Ik dacht aan de ziekte van Pfeiffer, maar bij de huisarts bleek dat mijn bloedwaardes niet goed waren. Iets met een traag werkende schildklier. Hoe dat kwam, kon hij niet vertellen, ik moest maar aan de medicijnen. Ik was overdonderd en ben als een speer op onderzoek uitgegaan. Bij een mesoloog (een alternatieve genezer die op zoek gaat naar de onderliggende oorzaak van klachten, red.) kwam op basis van een zeer uitvoerig bloedonderzoek aan het licht dat ik nog veel meer lichamelijke tekorten had: vitamine D, magnesium en ga zo maar door. In september 2020 werd ik uiteindelijk gediagnosticeerd met de auto-inmuumziekte Hashimoto.”
Geen medicijnen
“Ik voelde er niets voor om levenslang aan de – verslavende - medicijnen te moeten, want die lossen het onderliggende defect in je lichaam niet op. Een andere levensstijl, een aangepast voedingspatroon, dát zou mijn bloedwaardes hopelijk normaliseren en mij weer energie opleveren. Ik wilde ook mijn werkzaamheden weer oppakken, want die had ik op een laag pitje gezet. Natuurlijk vond ik het spannend of het zou werken. Ook in mijn omgeving waren veel mensen bang, ze waarschuwden mij om toch vooral naar de huisarts te luisteren. Alleen een selecte groep geloofde in mijn traject. Inmiddels weet ik dat ik op het juiste paard heb gewed: ik eet veganistisch, heb alcohol afgezworen en gebruik geen gluten, suiker of lactose meer. Door sport, meditatie en massages zorg ik nu goed voor mijn lichaam, vooral de spanning moet uit dat lijf blijven.”
Beter in mijn vel dan ooit
“Door mijn nieuwe eetpatroon ben ik zo’n 22 kilo afgevallen. Mijn lijf is soepeler, ik voel mij een stuk sexyer, zit beter in mijn vel en vooral: heb weer energie! Dit geef ik niet meer op. Ik mis dat glaasje wijn ook geen moment. Weer alles kunnen doen, weer kunnen werken, is voor mij veel waardevoller. Door de vele veranderingen ben ik ook minder op mijzelf gericht. Van een huis midden in het bos ben ik verhuisd naar een hofje in de stad. De relatie met mijn twee kinderen die in de stad wonen is daardoor enorm verbeterd. Ze kunnen nu aanwaaien voor een kop koffie in plaats van op expeditie te moeten naar een plek in the middle of nowhere op de Utrechtse Heuvelrug.”
