Sanne overpeinst of het wat voor haar zou zijn, zo’n jonge knul als Charly

Vorige keer: Sanne is behoorlijk nerveus voor de repetitie van het toneelstuk.

“En... actie!”, roept regisseur Antoinette Huijdecoopers. “Ze mikt eigenlijk op een Oscar in plaats van op een amateurtoneelgezelschap”, grijnst Charly naar Sanne. Die schiet nerveus in de lach. Charly heeft zijn armen om haar heen en ergens aan de zijkant staat Evie door een denkbeeldig raam te gluren.

Het toneel wordt straks in twee delen opgedeeld: rechts de salon en links de tuin met een prieel. Maar de muur die de twee delen van elkaar moet scheiden, is in elkaar gestort bij de eerste de beste keer dat Charly door de deur vluchtte om te voorkomen dat hij zou worden betrapt door Jan, in de rol van Lord Melbrook.

Ze hadden daarna zó gelachen dat de hele repetitie in het water was gevallen en de regisseur de boel had afgehamerd met: “Oké. Klaar. We doen nog een biertje aan de bar. Of een frisje.” Maar nu staat Huijdecoopers geen verslapping toe. “En concentratie! Geen geintjes! Kus haar!”

De zoenscène

Het gezicht van Charly komt naar haar toe, zijn lippen iets getuit, zijn ogen stralend van de pret. De eerste keren had Sanne geaarzeld en zich half afgewend. Ze was nog even de discussie aangegaan met Huijdecoopers of dat voor het publiek misschien niet eens zichtbaar was, dat ze de kus opving op haar wang. Maar Huijdecoopers was er klaar mee. “Ik wil een heftige scène. Een scène waar de hele dorpsgemeenschap het na afloop over heeft. Ik wil een scène die ze op weg naar huis gaan nadoen! Zoen die knul, Sanne!”

Ze zoent hem. Hun gezichten bewegen alsof ze echt zoenen. Ze legt haar handen om zijn gezicht, hij laat zijn handen zakken, pakt haar bij haar kont en drukt haar dicht tegen hem aan. Ze draait iets, maar laat haar lippen niet van de zijne wijken. “Allemachtig”, mompelt Lord Melbrook. Ze laten los. Charly staat tegenover haar. Ze hijgen allebei, volgens de aanwijzing in het script. “Doek!”, schreeuwt Huijdecoopers. En meteen daarna: “Zó wil ik het zien! Dat is perfect!”

Jonge knul

“Nou, ik werd er opgewonden van”, zegt Jan, alias Lord Melbrook. En Charly grijnst naar Sanne: “Dat houd ik wel een paar opvoeringen vol, hoor! Geen enkel punt. Dat ging fijn, Lady Rose!” “Ja, ja, ga nu maar weer de buxushaag snoeien, tuinman”, lacht Sanne. Ze is blij dat ze dit heeft overwonnen. Wat kan het ook schelen? Je kunt niet acteren en tegelijk je publiek laten weten dat het maar spel is. Je gaat er gewoon vol in. Dan is het goed. En je laat ze even vergeten dat het spel is. Dat is het allermooiste. Zolang je het zelf maar onthoudt.

“Het is volgens mij helemaal niet zo verkeerd, zo’n affaire met een rijpere vrouw”, overdenkt Charly hardop. Sanne gaat er niet op in. Zo’n jonge knul, zou dat iets voor haar zijn? Nee. Ze denkt van niet. Als ze aan Jaap denkt, krijgt ze niet meteen dezelfde opwindende gedachte als ze net voelde, met die nepkus. Maar op al die opwinding zit ze dan ook helemaal niet te wachten. Bovendien zegt Charly erachteraan: “Ik ben zo trots op ons! Dat zag er vast heel gaaf uit, Sanne! Dat moeten we snel nog een keer oefenen.” Hij kijkt haar blij aan. “Kom maar op”, zegt Sanne. “Ik vind het een uitdaging om het er zo echt mogelijk uit te laten zien.”

'Waar moet ik mijn handen precies houden?'

Charly knikt. “Maar waar moet ik mijn handen precies houden? Dat moeten jullie maar zeggen. Wat ziet er vanuit de zaal het gaafst uit?” Ze staan tegenover elkaar en ze krijgen aanwijzingen van Huijdecoopers en de andere spelers. En nu ze het zo technisch aanpakken is het intieme van de scène er in elk geval voor hen helemaal af. “Oma!” Een bekende stem klinkt door de zaal. Huijdecoopers kijkt op en zegt blij: “Daar is onze souffleur! Rinke Molenaar! Welkom, Rinke!”

“Schatje!”, roept Sanne. En trots tegen Charly: “Dat is mijn kleindochter.” Charly heeft nog steeds zijn handen op haar billen, als hij fluistert: “Ik vind de kleindochter écht leuk!” “Dat is ze ook, jongen”, zegt Sanne kalm. Huijdecoopers klapt in haar handen en roept: “Nog één keer vanaf pagina 86 bovenaan. Rinke, lees maar mee. En... actie!”

Columnist Marjan schrijft elke week over Sanne. Volgende week: opeens realiseert Sanne zich dat ze Debby al een paar dagen niet heeft gezien.

Beeld | Getty Images