PREMIUM
Roelina verloor al jong haar broer: ‘Ik wilde niet zielig worden gevonden. Daarom zei ik gewoon dat ik enig kind was’
Een jeugd zonder broers of zussen bepaalt ook je latere leven. Roelina verloor haar oudere broer toen ze dertien was en voelde zich sindsdien enorm verantwoordelijk voor het verdriet van haar ouders.
Roelina Holtrop (61) is getrouwd en heeft een zoon. Haar ouders zijn beiden overleden.
“We vonden elkaar lief, mijn broer Eddie en ik. Hij stierf onverwachts, waarschijnlijk aan een dichtgeslagen hartklep als gevolg van aangeboren hartafwijking. Na zijn dood was ons gezin ontwricht, ik voelde me enorm verantwoordelijk voor het verdriet van mijn ouders. Ineens kreeg ik hun dubbele zorg. Die aandacht kwam vanuit angst en verdriet, ze waren als de dood dat mij ook iets zou overkomen. Als geboren enig kind weet je niet anders, maar ik was die volle aandacht helemaal niet gewend. Toen ik uit huis ging, gaf mij dat iets meer lucht. De vraag of ik een broer of zus heb vond ik vroeger vervelend, want ik wilde niet zielig worden gevonden. Om dat te vermijden zei ik soms maar gewoon dat ik enig kind was.”
Familiegevoel
“Natuurlijk miste ik mijn broer bij grote mijlpalen, zoals toen ik moeder werd. Maar later ook, bijvoorbeeld toen onze ouders hulpbehoevend werden. Mijn vader kreeg blaaskanker en overleed zeven jaar geleden. Mijn moeder werd dement, soms belde ze me wel tien keer per dag. Na een herseninfarct raakte ze ook nog halfzijdig verlamd. Zij is drie jaar geleden overleden. De mantelzorg voor haar was intens. Er was bijna niemand met wie ik de zorg kon delen. Misschien onredelijk, maar ik heb Eddie toen stiekem weleens vervloekt: waarom heb je mij met hen alleen gelaten? Ik mis hem tegenwoordig vooral als oom voor mijn zoon. En wellicht was Eddie zelf vader geweest of misschien zelfs al opa, zoals sommige van zijn oude vrienden. Dat familiegevoel met een tafel vol neefjes en nichtjes mis ik weleens. Gelukkig heb ik een ontzettend lieve vriendenkring en een dierbare tante die als een zus voor mij is.”
Altijd Eddies zusje
“Zelf heb ik ook maar één kind, terwijl ik vroeger dacht dat ik er wel vier wilde. Maar dat liep anders, ik kreeg mijn zoon pas op latere leeftijd. De gedachte dat hij straks alleen overblijft is best pijnlijk. Maar ik hoop dat hij tegen die tijd net als ik een fijn gezin heeft. Bovendien weet hij niet beter dan dat hij geen broers of zussen heeft en dat is toch anders. Ik voel me zeker niet zielig, het leven overkomt je en ik heb veel aan verwerking gedaan. Ik ben al heel lang enig kind, maar zo voelt dat niet. In mijn hart blijf ik altijd Eddies jongere zusje.”
