PREMIUM
René: ‘Meteen toen ik Loes zag, dacht ik: wat een leuk mens. Knap om te zien en ook heel spontaan’
Hoe is het om de partner van een bekende Nederlander te zijn? Deze week: docent René Akkermans (60), echtgenoot van actrice Loes Schnepper (61).
Sketch
“Loes en ik hebben elkaar in november 1992 leren kennen tijdens een feestje van wederzijdse vrienden. Meteen toen ik haar zag, dacht ik: wat een leuk mens. Knap om te zien en daarnaast heel spontaan, open en hartelijk. Die vrienden gingen driekwart jaar later trouwen. Ik vond het altijd leuk om op zo’n bruiloft dan een sketch te doen of iets te zingen. Toen ik hoorde dat Loes ook zong, dacht ik dat het misschien leuk zou zijn om samen iets te doen. Ik trok de stoute schoenen aan en belde haar. Tijdens dat eerste telefoongesprek hebben we meteen al een uur zitten kletsen. Heel leuk en gezellig. Die bruiloft was pas in juli, maar wij hebben in de maanden die eraan voorafgingen geregeld met elkaar afgesproken. In eerste instantie om een door ons gekozen nummer te repeteren. Maar gaandeweg leerden we elkaar steeds beter kennen en knoopten we aan zo’n repetitie ook een leuk uitje vast. Dan bezochten we samen bijvoorbeeld een mooie expositie. Aanvankelijk louter vriendschappelijk, maar op een gegeven moment waren we toch echt wel verliefd. Kort voor de bruiloft was het aan tussen ons. Vóór die tijd had ik al met mijn beste vriend afgesproken om met hem op fietsvakantie te gaan. Het was nog het premobiele tijdperk. Vandaar dat ik me nog zo goed herinner hoe ik met een zak vol muntjes in een telefooncel in Frankrijk met Loes stond te bellen.”
Toekomstverwachting resetten
“Qua humor en verbeeldingskracht doen Loes en ik niet voor elkaar onder. Er gaat vrijwel geen dag voorbij zonder dat we hebben gelachen. Ook delen we een fascinatie voor menselijk gedrag. Zowel dat van onszelf als van anderen. Vaak proberen we samen een antwoord te geven op de vraag: wat gebeurt hier nou écht? Als we een boek hebben gelezen of naar een film zijn geweest, zitten we na afloop nog scènes te analyseren. Je ontwikkelt je als mens altijd weer verder, maar gelukkig loopt die ontwikkeling bij ons parallel. We bewegen soepel met elkaar mee. Nee, dat we kinderloos zijn, was geen bewuste keuze. Het was verdrietig toen duidelijk werd dat een kind van ons beiden er niet in zat. Vrienden van dezelfde leeftijd kregen ze wél, dus dat was soms best even slikken als er weer een geboortekaartje binnenkwam. Voor sommigen kan zoiets een breekpunt zijn, voor ons niet. Daarvoor houden we te veel van elkaar. Wél moesten we onze toekomstverwachting resetten. Loes was beeldend kunstenaar, maar wilde graag iets anders. Zij is een theateropleiding gaan doen en iets later ben ik de opleiding theaterdocent gaan volgen en die heb ik ook afgerond. Die opleidingen kostten geld, dus daar hebben we samen offers voor gebracht. Onder meer de auto eruit gedaan en abonnementen opgezegd. Nu hebben we plezier van de keuzes die we destijds hebben gemaakt. Als docent probeer ik mijn studenten ook altijd voor te houden dat ze hun keuzes baseren op het gevoel dat iets echt bij ze past. Als ze mij om mijn mening vragen, geef ik die, maar benadruk ik daarbij ook altijd het belang van zélf nadenken. De mening van een ander kopiëren is makkelijk, maar geeft uiteindelijk geen voldoening.”
ADD
“Hoewel een van de doelen kennisoverdracht is, gaat onderwijs voor mij niet in het minst over het opleiden van de ander tot zelfstandig denkend mens. Oog hebben voor de studenten zelf en contact maken, zie ik als een belangrijk onderdeel van lesgeven. Ooit begon ik als leraar Frans, maar inmiddels werk ik aan de Hogeschool Rotterdam als docent drama en social work. Bij verschijnselen als ongelijkheid en uitsluiting zijn vakken als psychologie, filosofie, gesprekstechnieken, maar ook theaterlessen uitermate nuttig. Bewustwording is daarbij het toverwoord. ‘Wie ben jij en wat betekent dat voor de ander?’ zijn essentiële vragen in het leven. Het belang van zelfkennis zie je ook terug in het werk van Loes. Zij geeft zich altijd honderd procent in elke rol. Privé vind ik haar mooi, maar in haar rollen durft Loes lelijk te zijn. Ja, in de YouTube-filmpjes Met Loes heb ik ook een paar keer meegespeeld. Als zij op straat enthousiast wordt aangesproken, doe ik altijd een stapje terug, tenslotte gaat het dan om háár. In haar spel heeft ze een hyperfocus op elk detail. Dat hoort ook bij haar ADD. Doordat alle prikkels van buiten heel sterk bij haar binnenkomen, kan ze daar heel moe van worden. Soms, als ik zelf ook moe ben, vergeet ik er weleens rekening mee te houden. Dan leg ik haar ’s avonds nog een kwestie voor waar ik zelf mee worstel. Te laat realiseer ik me dan dat ik haar dat zo kort voor het slapengaan niet had moeten zeggen. De kans dat ze ervan wakker ligt en erover blijft malen is dan groot.”
Gezellig
“Natuurlijk botsen we ook wel, maar meestal hebben we het ontzettend leuk met elkaar. Ik kan er enorm van genieten als we in de huiskamer met z’n tweeën dansen of onderweg in de auto samen zingen. Loes verstaat de kunst om het overal gezellig te maken. In elk huis waar wij hebben gewoond, gaven mensen complimenten over de inrichting. Soms kom ik thuis en dan heeft ze ineens veranderingen aangebracht. Bleek het toch nóg gezelliger te kunnen.”
Loes & René
Hoe maak je het weer goed na een aanvaring?
“Door te zeggen dat het me spijt en haar een knuffel te geven. Als we ons gekwetst voelen, kunnen we het daarover hebben. Ik wil dat vaak meteen, maar soms heeft dat even tijd nodig.”
Is Loes romantisch?
“Ja, ze is romantischer dan ik. Van de zomer, toen ik thuiskwam, had Loes voor ons buiten een tafeltje gedekt met een fles wijn. We hebben vervolgens heel romantisch buiten zitten tafelen.”
Wie van jullie kan het best boos zijn?
“Loes. Zij heeft een geheugen als een olifant, dus dan krijg ik precies te horen wat ik toen en toen zei of verkeerd deed. Zelf word ik niet snel boos, maar dankzij Loes ben ik die emotie wel meer gaan waarderen, want het schept duidelijkheid.”
Wat kunnen jullie samen heel goed?
“Genieten van betrekkelijk kleine dingen zoals samen een wandeling maken, naar de bioscoop of het museum gaan of op de fiets Parijs verkennen.”
Waarin vult zij je aan?
“In het op peil houden van ons sociale leven. Tussen producties in heeft zij soms een rustige periode die ze benut om vrienden uit te nodigen. Dat vind ik heel gezellig, maar omdat ik overdag al tussen de mensen zit, zou ik zelf meer geneigd zijn de afzondering te zoeken.”
Dit artikel komt uit het Digitale Magazine van Margriet. Benieuwd wat er nog meer in staat? Klik hier.
