Nog nooit verteld: ‘Niemand weet waarom mijn man en ik gescheiden zijn’
Als kind maakte Eva (51) de vechtscheiding van haar ouders mee. Dat wilde ze haar eigen kinderen nooit aandoen. Daarom besloot ze de belangrijkste reden waarom ze van haar man is gescheiden te verzwijgen: dat ze verliefd was geworden op iemand anders.
“Ik was allesbehalve op zoek toen ik Tom ontmoette. Ik zag mezelf als een gelukkig getrouwde vrouw. Dat wás ik ook. In de jaren dat ik samen was met Maarten wist ik niet dat ik iets miste. We konden goed met elkaar opschieten, vonden dezelfde dingen belangrijk en bovenal: we hadden een gezin dat we succesvol runden, precies zoals we dat vroeger voor ogen hadden gehad."
Maatjes tot de dood ons zou scheiden
"Dat ik Maarten indertijd mede had uitgekozen vanwege zijn stabiliteit, rust en financiële zekerheid, daar stond ik nog steeds achter. Ja, ik had spannendere mannen gehad voordat ik hem leerde kennen. Maar dat waren geen mannen om je mee te settelen. Van Maarten kon ik op aan, hij was betrouwbaar. En we waren echte maatjes. Dat vond ik belangrijker dan hevige verliefdheid. Dus ik koos vastberaden voor hem. Tot de dood ons zou scheiden."
Eenzaam
"Toen ik Tom leerde kennen vond ik het normaal dat mijn leven vooral om de behoeftes van anderen draaide. Dat ik mij af en toe eenzaam voelde ook. Dat gevoel kende ik immers al mijn leven lang. Ik ben geboren als tweeling, mijn zusje overleed toen we een jaar oud waren. Mijn moeder heeft me verteld dat ik maanden ontroostbaar ben geweest. Ik vond het daardoor logisch dat ik altijd een gat voelde op de plek waar mijn hart zat en ik had geen illusies dat iets of iemand dat gat kon vullen."
Speciale man
"Tom was mijn docent bij de avondcursus kunstgeschiedenis die ik volgde. Ik vond hem vanaf het begin speciaal. Zoals hij kon vertellen! Ademloos zat ik naar hem te luisteren. En die charismatische man keek vaak indringend naar mij. Na een paar lessen draalde ik bij het weggaan. Gewoon, omdat ik nog wat langer in Toms aanwezigheid wilde zijn. Hij nodigde me uit om wat te gaan drinken. We praatten drie uur non-stop, de tijd vloog. Na afloop zat ik verward in de auto. De manier waarop Tom naar me keek, de vragen die hij stelde, de interesse die hij in mij had. Het vulde me met een enorme warmte."
Soulmates
"We spraken vaker af en de band die we kregen was ongekend. Alsof wij samen een taal spraken die niemand anders kon verstaan. Na twee maanden gaven we elkaar de eerste zoen. Toen was het niet meer tegen te houden. Ik vond iets bij hem wat ik mijn leven lang gemist had. Mijn soulmate, dat was hij. Maarten merkte niets aan mij. Alles liep gewoon door. Het deed me beseffen hoe we langs elkaar heen leefden."
Trouw aan mezelf
"Ik snap het als mensen mij veroordelen, als ze vinden dat ik meer voor mijn gezin had moeten vechten. Maar ik wist dat ik bovenal trouw aan mezelf moest zijn. Ik had iets gevonden dat ik niet meer wilde opgeven. Er zat niets anders op dan te scheiden. Daarbij zou ik niets over Tom vertellen, besloot ik. Toen ik twaalf was, heeft mijn vader mijn moeder verlaten, voor een andere vrouw. Dit heeft voor veel ruzies, jaloezie en ellende gezorgd. Ik heb mijn vader jaren niet gezien, zo erg stonden mijn ouders tegenover elkaar. Dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen. Het zou voor Maarten al pijnlijk genoeg zijn dat ik weg wilde, ik wilde hem de vernedering besparen dat er een ander in het spel was. Hopelijk zou hij dan minder heftig reageren. Tom begreep mijn standpunt. Hij was bereid om op de achtergrond te blijven totdat de rust was weergekeerd in ons opgebroken gezin."
Het perfecte gezinnetje
De avond dat ik Maarten vertelde dat ik wilde scheiden was afschuwelijk. Zijn gezicht, de pijn die erop te lezen was. Het onbegrip, ook dat. Want in zijn ogen waren wij het perfecte gezinnetje. Het drong maar moeilijk door dat ik daar echt, definitief, uit wilde stappen. Ondanks dat ik een deel van mijn verhaal voor hem moest verzwijgen, kon ik hem toch goed uitleggen dat ik niet meer gelukkig was. Ik was er ook heel stellig in. Daardoor gaf hij zijn verzet vrij snel op, hij voelde dat het geen zin had om nog te vechten.
We hebben één front gevormd naar de kinderen toe, daar ben ik hem erg dankbaar voor. Hij is echt een goed mens en ik ben blij dat we als goede vrienden uit elkaar zijn gegaan. Dat past ook bij ons: alles ging altijd harmonieus, dat moest ook onze scheiding zijn. We zijn tot een co-ouderschap gekomen waar iedereen zich goed bij voelt, ook onze kinderen. Die natuurlijk een klap hebben gehad van de breuk, maar zich er toch ook moedig doorheen slaan, omdat ze zien dat Maarten en ik nog zo respectvol met elkaar omgaan.
Geheime afspraakjes
"Al die tijd zag ik Tom enkel in het geheim. Er was niet veel ruimte om af te spreken, en als we elkaar al troffen, bleven we altijd binnen, op zijn etage. Dat is moeilijk geweest, zeker voor Tom, hij heeft veel geduld en vertrouwen moeten hebben. Maar hij heeft mij altijd begrepen en nooit druk op mij uitgeoefend. Hij wist dat ik hem pas een plek in mijn leven zou kunnen geven wanneer Maarten weer een ander had. Dat gunde ik Maarten, dat hij als eerste weer zijn leven op de rit kreeg. Dat dit snel zou gebeuren, daar twijfelde ik niet aan – Maarten is geen man om lang alleen te zijn, bovendien ligt hij goed in de markt. Ik kreeg gelijk: acht maanden na onze scheiding had hij een nieuwe vriendin."
'Hij is de man die mij compleet maakt'
"In het begin hadden onze kinderen moeite met haar, maar toen ze zagen dat ik hartelijk tegen haar deed en achter hun relatie stond, accepteerden zij haar ook. Nu ligt de bal bij mij. Nog een paar maanden, dan zal ik Tom introduceren. Natuurlijk zal het raar zijn om dat te doen alsof het nog pril is tussen ons. Maar ook dat komt wel goed en dan kunnen wij ons leven samen eindelijk vorm geven. Het gaat nog altijd fantastisch tussen ons. Ik heb in het hele proces van mijn scheiding nooit getwijfeld: Tom ís het gewoon, de man die mij compleet maakt. Sinds ik hem ken, is het gat in mijn hart verdwenen. Ik voel mij nooit meer eenzaam.”
Tekst | Lydia van der Weide
Beeld | iStock
De namen in deze tekst zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. Ook (anoniem) een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar redactie@margriet.nl.
Dit interview verscheen eerder in Margriet 2018-41. Je kunt deze editie nabestellen via magazine.nl.
Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox? Schrijf je in op margriet.nl/nieuwsbrief.