Nog nooit verteld: ‘Mijn partner is nog getrouwd’

“Arjan en ik kenden elkaar vier maanden toen hij me het vertelde. Ik had al vaker het idee dat hij iets voor me achterhield. Soms zaten er gaten in zijn verhalen, voelde ik een terugtrekkende beweging. Eerst maakte ik me daar niet druk om, ik wist niet of ik na mijn relatiebreuk wel weer klaar was voor de liefde. Maar we groeiden naar elkaar toe."

"Misschien was hij het toch, de man met wie ik weer gelukkig kon worden. Of stond er soms iets belangrijks in weg?”

Onduidelijkheid

“Een huwelijk kun je toch wel als belangrijk bestempelen, lijkt me. Ik schrok dan ook erg toen hij me vertelde dat hij nog getrouwd was. En ik begreep er niets van. Ik was elke weekend bij hem, in zijn fijne huis én ik had zijn zoon al ontmoet. Hoe zat het dan met zijn vrouw? Dat bleek een triest verhaal."

"Een deel kende ik al. Ik wist dat de moeder van zijn zoon na de dood van hun tweede kindje psychoses had gekregen. Ze was meermalen opgenomen. Uiteindelijk ging het niet meer tussen hen en ze waren uit elkaar gegaan. Hoe het verder met haar was gegaan, daar was Arjan vaag over geweest. Ik had er ook niet over doorgevraagd. Ook ik had niet heel veel verteld over eerder relaties. Het verleden is het verleden, zeg ik altijd.”

Het geheim

“Wat Arjan had verzwegen, was dat zijn vrouw nog altijd opgenomen was. Ze was erg in de war, was geen volwaardige partner meer. Toch had hij haar nooit in de steek willen laten. Al toonde ze weinig emotie naar hem toe, hij ging regelmatig op bezoek. En officieel was hij nog altijd met haar getrouwd. Ik stuiterde door zijn verhaal. Wat erg voor hem en voor zijn zoon. En wat goed dat hij zijn vrouw niet in de steek had gelaten."

"Toch vond ik zijn leugen pijnlijk. Waarom had hij het me niet gewoon verteld? Ik zoek niet naar de prins op het witte paard, zat er na mijn twee huwelijken niet op te wachten nog een keer te trouwen.”

Verzwijgen

“Waarom had hij mij niet gewoon in vertrouwen genomen? Dat had hij natuurlijk gewild, zei hij. Maar in het begin durfde hij niet, bang dat ik weg zou lopen. En later was het juiste moment maar niet gekomen. Bovendien was het ook weleens fijn om een man zonder bagage te zijn. Het was voor het eerst dat hij dit deel van zijn leven had verzwegen en dat voelde als een opluchting."

"En kon ik hem alsjeblieft vergeven dat hij zijn mond had gehouden? En accepteren dat hij nog getrouwd was en dat ook wilde blijven? Dat laatste was voor mij het probleem niet.”

Lees ook: Nog nooit verteld: ‘Ik denk dat mijn dochter geslagen wordt door haar vriend’

Gemengde gevoelens

“Hoewel het natuurlijk als een aparte situatie voelde, sierde het Arjan ook dat hij zijn vrouw al die jaren was blijven steunen. Ik weet niet hoeveel mannen hem dat na hadden gedaan. En toen ik zeker wist dat hij verder niets meer achterhield, zei ik: we gaan gewoon verder, jij en ik. Nog getrouwd, mét je vrouw op de achtergrond. Daar heb ik nog altijd geen spijt van."

"Waar ik wel spijt van heb, is dat ik mee ging in zijn verzoek om dit geheim te houden. In mijn familie- en vriendenkring, en bij mensen die wij samen nieuw zouden ontmoeten. Het was niet dat hij zich ervoor schaamde, legde Arjan uit, maar hij vond het vervelend om in hun ogen ‘die zielige man met die zieke vrouw’ te worden, zoals hij dat altijd was geweest in zijn eigen kring.”

De consequenties

“Hij wilde met mij een nieuwe start maken. Ik begreep dat wel en vond het – toen – geen probleem. Ik had op dat moment geen behoefte om met mensen om mij heen te delen dat hij nog getrouwd is en stond er niet bij stil welke consequenties dit besluit kon gaan hebben. De eerste jaren was Arjans vrouw alleen op de achtergrond aanwezig."

"Ik wist dat hij bij haar langs ging, ik wist ook ongeveer wanneer, want dan was hij altijd wat humeurig, maar dat was het dan ook.”

Ideale man

“Tussen ons ging het heel goed. Toen we samen een huis kochten in een nieuwe omgeving begon het te wringen. Omdat we ons leven samen feestelijk wilden inluiden, hielden we een groot feest. Mijn familie en vrienden begrepen er niets van dat we niet gingen trouwen. 'Drie keer is scheepsrecht', zei zelfs mijn moeder van tegen de negentig. 'Als íemand het waard is om je aan de binden, is Arjan het wel.'"

"Ik lachte dat maar weg, want ik kon de reden waarom we bij het bij een samenlevingscontract hielden natuurlijk niet vertellen. Terwijl het mij ook pijn deed dat we met twee verschillende namen op onze nieuwe voordeur kwam. En ik op z’n minst gewoon eerlijk antwoord had willen geven. Ik realiseerde me dat ik door het zwijgen van Arjan zelf ook in een ongemakkelijke positie was gemanoeuvreerd. En zeker het laatste jaar is dat ingewikkeld.”

Prioriteiten

“Arjans vrouw is achteruit gegaan. Ze kampt met verschillende fysieke problemen. Arjan moet daar beslissingen over nemen en heeft er veel zorgen over. Ook corona gaf veel stress, hij kon haar niet zo vaak bezoeken als hij wilde. Dat drukt op hem en op onze relatie, en daardoor ook op mij. Samen kunnen we daar goed over praten. Hij is open naar mij toe en betrekt mij overal bij. Dat is fijn."

"Maar de situatie heeft ook invloed op mijn leven. We moeten regelmatig plannen wijzingen omdat er iets met Arjans vrouw is; zelfs onze korte zomertrip hebben we op het laatste moment moeten annuleren. Echt, daar kan ik mee leven, maar ik wil er niet langer over hoeven liegen tegen mijn omgeving over dat hij nog getrouwd is.”

Blijven volhouden

“Ik heb ook wel eens een uitlaatklep nodig. Maar Arjan blijft mij smeken om niets te zeggen. Hij is bang dat mensen hem niet alleen als ‘die zielige man’ gaan zien, maar ook nog eens als leugenaar. Ik ben ervan overtuigd dat dat wel meevalt. Dus ik blijf het onderwerp aansnijden. Echt, zijn vrouw kan ik accepteren, maar ik wil afrekenen met het geheim.”

Nog nooit verteld

Ook (anoniem) een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar Lydia van der Weide op redactie@margriet.nl o.v.v. ‘Nog nooit verteld’. De namen in deze tekst zijn vanwege privacyredenen gefingeerd.

Tekst | Lydia van der Weide

Beeld | iStock