Nog nooit verteld: ‘Ik verlang zó naar een warme arm om me heen’

"Ik zit alleen. Net zo alleen als met oud en nieuw, alleen ben ik nu veel minder hoopvol."

'Komende jaar moet alles anders'

"Oudejaarsavond was ik alleen thuis. Om er toch nog wat van te maken had ik oliebollen voor mezelf gehaald. Daar zat ik dan, in mijn nog kale huis op een bank van de kringloop naar Claudia de Breij te kijken. Vol dubbele gevoelens. Aan de ene kant was ik blij met de rust, na het hectische jaar van mijn scheiding. 2019 was loodzwaar: zo veel ruzies, zo veel tranen en uiteindelijk die pijnlijke beslissing dat Rob en ik elkaar na bijna twintig jaar echt los zouden laten.

Eind november tekenden we de scheidingspapieren, een week later kreeg ik de sleutel van mijn huurhuis. Ik was blij dat de ellende achter de rug was. Maar ik voelde ook wat een zware prijs ik voor alles had betaald. Ik was niet alleen Rob kwijt: in onze strijd om en met elkaar, was ik ook een hoop vrienden uit het oog verloren. Met oud en nieuw was er niemand die op mijn gezelschap zat te wachten. Toen ik om twaalf uur in mijn eentje in de tuin naar het vuurwerk stond te kijken, dacht ik: komend jaar moet alles anders. Ik ga weer iets van het leven maken. Contacten aanhalen, leuke dingen doen met vriendinnen. En een nieuwe partner zoeken! Ik was er zo aan toe om weer lekker in iemands armen te liggen. Spannende dates, zoenen, een onenightstand… waarom niet? Ik was er nog jong genoeg voor. Nee, ik zou geen weekend meer in mijn uppie thuiszitten. Komend jaar zou mijn jaar worden, zeker weten."

'Ik ben zo toe aan fysiek contact'

"Nu, een paar maanden later, heeft het nieuwe coronavirus de wereld in z’n greep. Daar heeft iedereen het zwaar mee, dat weet ik. Vriendinnen zitten thuis met kinderen en dat is echt geen feest, zeker niet voor degenen van wie wordt verwacht dat ze thuis doorwerken. Toch voel ik jaloezie, als ik hun verhalen hoor; zij zijn tenminste samen, hebben mensen in de buurt om te knuffelen. Ik zit alleen. Net zo alleen als met oud en nieuw, alleen ben ik nu veel minder hoopvol. Dit kan nog een hele tijd duren – en al die tijd staat mijn leven in de wacht.

Ik stond net met een profiel en wat leuke foto’s op een datingsite toen het coronavirus opdook in Italië. Ik vreesde meteen dat wij niet gespaard zouden blijven. Maar de enorme vaart die het plotseling nam, had ik absoluut niet voorzien. Wat ging het rap: het ene moment mochten we alleen geen handen meer schudden, het andere moment zaten we allemaal thuis. Ik houd mij bezig met cijfertjes en tabellen. Thuiswerken was voor mij dus prima te doen. Maar gezellig was anders natuurlijk. Al mijn zorgvuldig geplande afspraken met vriendinnen werden gecanceld. En daten: ook dat ging niet meer! Toen de bom barstte, was ik net een paar dagen aan het chatten met een leuke man. Het voelde veelbelovend. We hadden afgesproken om elkaar te ontmoeten, de zaterdag voordat alle horeca dichtging. Maar hij had migraine die avond en daarna was luchtig een drankje ergens doen niet meer mogelijk. We waren nog van plan om dan maar samen te gaan wandelen, maar ook dat kwam er niet van. Ik vermoed dat we allebei opzagen tegen het gedoe. Geforceerd anderhalve meter van elkaar af lopen is weinig romantisch als je wilt aftasten of je elkaars soulmate bent. Uiteindelijk is ons contact doodgebloed. Erg jammer, want ik ben zo toe aan een nieuwe leuke man en fysiek contact."

Daten via Skype

"Ik kan echt verdrietig worden als ik eraan denk dat het nog wel een tijd kan duren voordat ik mijn zoektocht voort kan zetten. Gewoon relaxed daten, zoals dat vroeger kon, hand in hand lopen en zoenen, zal er vast nog lange tijd niet inzitten. Tenminste, dat is hoe ík erover denk. Maar niet iedereen, merkte ik: tegen alle adviezen in waren er op de datingsite zat types die seks belangrijker leken te vinden dan hun eigen gezondheid en die van anderen. Die drongen gewoon aan op een afspraak, al werd dat afgeraden. Bij gebrek aan een café gewoon thuis. Voor mij was dat uitgesloten. Ik vind dat sowieso niet veilig wanneer ik iemand niet ken. Maar ik zat toch niet thuis om mij door een wildvreemde man te laten besmetten?

Dan zeiden ze: ik ben heus niet ziek hoor, ik heb echt niets. Het deed me denken aan mijn jonge jaren, en aan de jongens toentertijd die aandrongen op seks zonder condoom. Nee, in mijn ogen is alle romantiek van het daten af op het moment. Eén keer heb ik me nog laten overhalen om te skypen. Dat was even wel leuk, tot de man op het scherm opmerkingen over mijn decolleté begon te maken en me vroeg of ik mijn borsten niet wilde laten zien. Ik heb hem weg geklikt en mijn profiel on hold gezet."

Een warme arm

"Als het zo moet heb ik er geen zin meer in, al snap ik best dat er een hoop singles gefrustreerd zijn door die sociale distantie die we nu moeten houden. Want ik ben er dus ook niet happy onder. Een vriendin grapte dat ik maar een seksspeeltje moest bestellen: het schijnt dat de verkoop van vibrators enorm is gestegen deze afgelopen tijd. Maar dat is niets voor mij. Waar ik naar verlang is gewoon een warme arm om me heen. Ik hoop dat iedereen met een vaste partner beseft hoeveel geluk hij of zij heeft.

Soms denk ik zelfs: was ik nog maar bij mijn ex Rob. Hoe slecht het ook ging tussen ons het afgelopen jaar, toen lag er nog wel een warm lichaam naast me in bed. Waar ik toen meestal een meter vandaan lag, maar ik zou het nu wel weten. Gewoon even zijn warmte voelen zou al heel fijn zijn. Maar goed, we wachten af. We zitten met z’n allen in hetzelfde schuitje en dat is een troost. Maar toch: ik heb nooit geweten dat je zo naar een knuffel kunt verlangen. Wat hoop ik dat dit snel voorbij zal zijn en 2020 toch nog een goed jaar gaat worden. Voor mij, en voor iedereen."

Tekst | Lydia van der Weide

Beeld | iStock

Margriet 23 ligt in de winkel! Met als extra een spannende zomerthriller om te lezen in de zon. Maar ook: zomer-beautytips van BN'ers, schoenentrends voor het komende seizoen, de lekkerste aardbeienrecepten en nog véél meer. Haal het nummer snel in huis of bestel 'm veilig online zonder extra verzendkosten.