Nog nooit verteld: ‘Ik heb mijn buurjongen ontmaagd’

“Vorig jaar ben ik gescheiden. Mijn huwelijk liep al jaren niet goed en de definitieve breuk bleek een opluchting. Toen ik mijn nieuwe woning betrok, was ik bang dat ik me eenzaam zou voelen. Maar ik genoot van de rust in huis. Eindelijk kon ik weer zelf bepalen naar welk tv-programma ik keek. Wat ik at, dronk, deed. Zonder overleg en vooral zonder eeuwig commentaar. Dit had ik veel eerder moeten doen. Toch was het niet makkelijk om mijn leven na veertien jaar weer op te pakken. Ik had dolgraag kinderen gewild met m’n ex. Dat was niet gelukt, en daardoor waren we uit elkaar gegroeid. Daar zat ik dan. In de veertig, weer alleen, vanuit een twee-onder-een-kapwoning naar een rijtjeshuis: ik voelde me mislukt. Mijn vriendinnen moedigden me aan om te gaan daten. Niets beter voor je zelfvertrouwen dan weer eens het hof te worden gemaakt door een leuke man. Maar ik voelde me niet stabiel genoeg. Vriendinnen die single waren, wist ik door hun verhalen, liepen ook veel blauwtjes. Ik betwijfelde of mijn ego alweer een deuk aankon. Liever besteedde ik mijn tijd aan klussen in huis. Daarbij kreeg ik hulp van de buren. Mijn buurvrouw Hilde, met wie ik goed kan opschieten, heeft groene vingers en vond het leuk om me met de tuin te helpen. Haar man verbouwde mijn zolder. En hun zoon Job van 22 bleek erg handig te zijn met elektra en computers. Hij installeerde een alarmsysteem in mijn huis en zorgde ervoor dat ik mijn lampen op afstand kon aanzetten. Ook hielp hij me met mijn internetaansluiting.”

Uit zijn schulp

“Ik vond Job een leuke jongen. Knap ook. Het verbaasde me dat hij zo teruggetrokken was. Van Hilde hoorde ik dat hij naast zijn studie weinig ondernam. In plaats van uit te gaan met vrienden of met meisjes af te spreken, zat hij hele weekenden te gamen. Ze maakte zich zorgen om hem en vond het prima dat ik hem geregeld om hulp vroeg. Zo was hij even de deur uit en zou hij misschien wat meer uit zijn schulp kruipen. Ik kon genoeg dingen voor hem verzinnen. Zo had ik net een nieuwe computer gekocht en wilde ik oude bestanden overzetten. Ook was ik benieuwd naar Spotify: hoe werkte dat precies? Job vond het prettig om nodig te zijn, merkte ik. Dan ontspande hij en legde hij dingen heel geanimeerd uit. Toen ik hem muziektips vroeg, kwam hij met een lange lijst. We luisterden er samen naar en dat was best gezellig.”

Dit kon ik niet maken

“Ik was bijna twee keer zo oud als Job, ik had zijn moeder kunnen zijn. Maar hoe vaker hij langskwam en hoe meer we praatten, hoe sterker ik het vermoeden kreeg dat hij zich tot mij aangetrokken voelde. Daar schrok ik van, maar ik vond het tegelijkertijd ook wel vleiend. Op mijn werk heb ik vrijwel alleen met vrouwen te maken, en door alle ruzies en moeilijkheden met mijn ex was ik haast vergeten dat ik ook nog een seksueel wezen was. Als ik Job stiekem naar mijn decolleté zag kijken, flitste er een vonkje door mijn lijf. Ik mocht er kennelijk nog zijn, als zo’n jonge knul oog voor mij had. We hebben nog een flinke tijd om elkaar heen gedraaid. Job wilde wel initiatief nemen, heeft hij me later tijdens onze ene nacht samen verteld, maar hij durfde niet. En ik, ik veroordeelde mezelf vanwege mijn verlangens. Hilde en ik waren steeds beter bevriend geraakt. Ik kon toch onmogelijk met haar zoon naar bed gaan? Dat kon ik niet maken. Hoe moest ik haar daarna ooit nog recht aankijken? Kom op, zo’n jonge jongen verleiden, doe je gewoon niet. Ik heb een allesbehalve wild seksverleden, dit was zo níét iets voor mij… En toch is het gebeurd. Op een avond waren Job en ik aan het appen. Ik had een borrel gehad op mijn werk, was licht aangeschoten. Job bleef berichtjes sturen, ik voelde dat hij naar aandacht snakte. Naar míj snakte. Plotseling kon het me niets meer schelen. Ik schreef hem de smoes dat ik problemen had met Netflix. Vijf minuten later stond hij voor mijn deur. Ik keek hem strak aan. Streelde toen zijn wang en boog me naar hem toe. Meer had hij niet nodig. We zijn naar mijn slaapkamer gegaan en daar hebben we gevreeën. Binnen een paar tellen was het voorbij. ‘Het is mijn eerste keer,’ zei Job beschaamd. Tijd om te beseffen wat ik had gedaan gaf hij me niet. Hij zoende en streelde me en was er al snel opnieuw klaar voor. We hebben het die nacht vijf keer gedaan en elke keer ging het beter. Het was een heerlijke ervaring, ik kan niet anders zeggen. Af en toe staken er wel schuldgevoelens de kop op, maar die spoelde ik weg met wijn. Tegen enen zei ik dat ik wilde slapen. Job begreep de hint. Bij mijn voordeur hebben we nog één keer hevig gezoend. Hoe fijn het ook was geweest, onuitgesproken was het voor ons allebei duidelijk dat het bij deze ene nacht zou blijven. ‘Bedankt, hè,’ zei Job, voordat hij wegliep. Dat was het dan. Ik ben dagen in de war geweest. Ik was doodongerust dat Hilde iets zou vermoeden. Maar ze had kennelijk niet eens gemerkt dat Job die vrijdagavond was weggeweest. Ze heeft nooit iets gezegd, nooit iets gevraagd. Wel zei ze na een paar weken dat het volgens haar beter ging met haar zoon. Hij leek zelfbewuster, zelfverzekerder. ‘Misschien heeft hij wel iets met een meisje van zijn studie,’ zei ze hoopvol. Job en ik hebben het nooit meer over die avond gehad. Ons contact is gedoofd. Ik heb hem niet meer uitgenodigd, hij heeft mij ook niet meer geappt. Soms zien we elkaar op straat en dan lachen we naar elkaar. We delen samen een geheim en dat voelt best goed. Intussen zie ik wat wat Hilde ook ziet: Job oogt mannelijker, zelfbewuster. Ik denk dat onze avond hem goed heeft gedaan. Ik heb dan ook geen enkele spijt. Zelf voel ik me ook beter: ik vond het heel fijn om me weer begeerd te voelen. Ik ben bijna klaar om te gaan daten en het echte leven weer in te gaan.”

interview: lydia van der weide

De namen in deze tekst zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. Ook (anoniem) een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar Lydia van der Weide: redactie@margriet.nl.

Lees ook:

• Nog nooit verteld: ‘Ik zie mijn ex in mijn kind en vind dat vreselijk’
• Nog nooit verteld: ‘Mijn ouders stellen me al mijn hele leven teleur’
• Nog nooit verteld: ‘Door een familieruzie vier ik kerst wéér alleen’
• Nog nooit verteld: ‘Ik voel me afgedankt door mijn kleinkinderen’

Kijk ook

Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox? Schrijf je in op Margriet.nl/nieuwsbrief