Nadat haar man haar had verlaten werd Valerie (47) met Kerst door een vriendin opgevangen. Na afloop gebeurde er iets dat nóóit had mogen gebeuren.
“Ik schaam me nog altijd diep voor wat er drie jaar geleden tijdens Kerst is gebeurd. Voor mij staat het nog steeds tussen ons in, al weet zij van niets. En dat moet zo blijven: liever loop ik met een schuldgevoel rond dan dat zij de pijn van het bedrog moet dragen. Ik was in die tijd net gescheiden. Voor het eerst Kerst zonder hem. En zonder de kinderen; die had mijn ex namelijk uitgenodigd voor wintersport. Ik vond dat afschuwelijk, maar wilde dat niet aan mijn kinderen laten merken. Zij hadden al genoeg te lijden onder de scheiding. Ik was vastbesloten met Kerst thuis te blijven en me met een fles wijn te wentelen in mijn verdriet.”
Over mij ontfermd
“Anne, een lieve vriendin met een groot hart, stak daar een stokje voor. Ze woont in de buurt en stond erop dat ik, al was het maar een uurtje, bij haar en haar familie zou langskomen. De geur van heerlijk eten kwam me al tegemoet toen ze de deur opendeed. In de woonkamer moest ik vechten tegen mijn tranen. Een enorme kerstboom, cadeautjes, al die gezellig pratende mensen. Mijn maag kneep zich samen van eenzaamheid. Maar ik kreeg een glas witte wijn, een stuk kerstkrans en de zus van Anne, zelf ook gescheiden, ontfermde zich meteen over mij. En er was drank in overvloed.
Een ander zoenen
“Wie ook flink dronk, was de man van Anne, Diederik. Ik had hem weleens eerder ontmoet, vond hem een aardige, innemende man. Ook nu viel me op hoe leuk hij was. Hij was de gangmaker van de avond. En een uitstekende gastheer, hij was zo hartelijk tegen mij. Ook in de keuken was hij druk. Dat maakte me een tikje jaloers. Rond tien uur vertrokken de meeste mensen. Ik bleef nog, ik woonde immers zo dichtbij. Op een gegeven moment ging Anne slapen, ze voelde migraine opkomen. ‘Blijf rustig zitten,’ zei ze tegen ons. ‘Zorgen jullie wel dat Valerie veilig thuiskomt?’ voegde ze er nog aan toe, terwijl ze gapend de trap op liep. Toen Annes zus en haar gezin vertrokken, trok ook ik mijn jas aan. ‘Ik loop wel even mee,’ zei Diederik. ‘Een vrouw alleen, om één uur ’s nachts, dat is niet gepast.’ Tot dat moment was er niets aan de hand. Er was geen geflirt geweest tussen Diederik en mij, absoluut niet. Maar toen we buiten waren, in het pikkedonker, gebeurde er wat. Het voelde spannend en er flitste door mijn hoofd hoe het zou zijn om na bijna twintig jaar huwelijk eens een ander te zoenen. En Diederik was heel aantrekkelijk. Zijn afscheidszoen voor mijn deur belandde op mijn mond. En opeens voelde ik zijn tong. In plaats van hem weg te duwen trok ik hem mijn huis in. Gehaast en zonder woorden zijn we naar mijn slaapkamer gegaan. Mijn hoofd was leeg, ik raakte al snel buiten adem. Ik had in twee jaar geen seks gehad. En ik was niet meer te houden. Hij evenmin. Het heeft hooguit tien minuten geduurd. Toen rolde hij hijgend van me af. Diederik stond op en is zonder iets te zeggen vertrokken. Nooit heb ik een hevigere kater gehad dan tijdens die Tweede Kerstdag. Ik had amper geslapen, mijn hoofd knalde zo ongeveer uit elkaar, en mijn hart ook. Anne stuurde me foto’s door van het kerstdiner en opnieuw kwamen de tranen. De weken erna ben ik heel gespannen geweest. Zou Diederik iets zeggen, zou Anne op de een of andere manier onraad ruiken? Maar nee, ik heb er nooit meer iets over gehoord. Ik hoop maar dat Diederik er net zo veel spijt van heeft als ik en zoiets ook nooit meer zal doen.”
De namen in deze tekst zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. Ook (anoniem) een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar Lydia van der Weide: redactie@margriet.nl.