Persoonlijk

Mijn verhaal: ‘Wat waren die nieuwe partners van mijn ouders anders dan ik ooit had kunnen bedenken’

Redactie Margriet | 24 december 2017

Gita: “Toen mijn ouders vijf jaar geleden aankondigden te gaan scheiden, stond ook mijn wereld op zijn kop. Ik wist heus wel dat het niet meer zo ‘vlamde’. Er was wat gemopper over en weer, maar zo ging het al jaren. Dat ze inmiddels meer zonder dan mét elkaar deden, vond ik na 35 jaar huwelijk niet zo raar. Alleen de beslissing om voortaan apart te slapen; achteraf denk ik dat díé afstandelijkheid het begin van het einde is geweest.
Ik was inmiddels 38. Een vrouw met een eigen gezin. En toch voelde ik me soort van ‘verloren’ door hun scheiding. Alsof daarmee een deel van mijn vaste basis wegviel en ik begon te wankelen. Zelfs terwijl ik alláng volwassen was. Ik hoorde hoe mijn ouders ruzieden over dingen die ze vroeger onbelangrijk vonden, ik zag hoe de spullen niet even eerlijk werden verdeeld en dat mijn ouderlijk huis te koop kwam. Ik werd betrokken in gesprekken met de mediator, hoorde aan hoeveel boosheid er ineens was tegenover de ander en ergerde me aan het egoïsme van beide partijen – al begreep ik dat hun gedrag voortkwam uit pijn, teleurstelling, angst en onzekerheid over de toekomst en geloofde ik zeker dat de situatie uiteindelijk zou stabiliseren.
En dat gebeurde sneller dan ik had verwacht. Niet omdat hun financiële en praktische zaken toen al op orde waren, maar omdat mijn beide ouders in no time een nieuwe liefde vonden! Geweldig natuurlijk. Maar hoewel volwassen, had ik toch ook te maken met mijn eigen gevoelens als hun dochter. Jemig, wat waren die nieuwe partners anders dan ik ooit had kunnen bedenken. Ze leken in de verste verte niet op mijn vader en moeder. Ik kon moeilijk begrijpen dat smaak met de jaren zó kan veranderen. Anderzijds: met deze totaal andere keuzes moest ik wel inzien dat mijn ouders uit elkaar waren gegroeid.
We hebben allemaal tijd nodig gehad om te wennen aan de nieuwe situatie en gezichten. Maar grappig: omdat bij mij alles oud en vertrouwd bleef, is mijn huis als het ware het ‘ouderlijk huis’ geworden voor ons vroegere gezin plus aanhang. Hier komt iedereen samen en kunnen we ook met elkaar kerst of oud en nieuw vieren. Ik zie dat mijn ouders écht gelukkiger zijn en dat hun beslissing om te gaan scheiden, júíst nog op hun leeftijd, wat echt niet iedereen zou durven, de juiste was. Het maakt me trots op hen. Opnieuw hebben mijn ouders mij het voorbeeld gegeven nooit bang te zijn voor een nieuwe stap als je niet blij meer bent in het oude. Je weet nooit welk geluk er op je ligt te wachten.”

Productie | Laura Kraeger
Beeld| iStock

Dit interview stond in Margriet 2017-54. Je kunt deze editie nabestellen via magazine.nl.