Nazmiye werd slachtoffer van de toeslagenaffaire: ‘Dat zelfs familie me niet geloofde, deed pijn’
Nazmiye Yigit Karaduman (43) werd onterecht als fraudeur bestempeld door de Belastingdienst. In januari trad het kabinet af vanwege deze toeslagenaffaire.
Nog steeds durft Nazmiye post amper te openen en is ze bang voor blauwe enveloppen.
Brief van de Belastingdienst
“Ik was zwanger en die ochtend in november 2013 had ik de twintig-wekenecho gehad en te horen gekregen dat ik een gezond meisje zou krijgen. Na twee jongens waren mijn man en ik daar dolgelukkig mee, dit goede nieuws wilden we gaan vieren. Maar toen we thuiskwamen, lag er een brief van de Belastingdienst op de deurmat: ik had zogenaamd ten onrechte € 32.000 aan kinderopvangtoeslag gekregen.
Dat bedrag moest ik binnen twee weken aftikken. In paniek belde ik de opvang waar mijn zoons op zaten. Daar zeiden ze dat ik me niet druk moest maken. Ze zouden bezwaar aantekenen en het zou goedkomen. Maar ik had er meteen al een slecht gevoel over.”
Bellen met de Belastingdienst
“Dat voorgevoel bleek te kloppen, want het kwam niet goed. Mijn bezwaren werden afgewezen. Talloze keren belde ik de Belastingdienst. Op het moment dat ik mijn Burgerservicenummer gaf, kreeg ik te horen dat ze niets over mijn dossier mochten zeggen en dat ik maar een advocaat in de arm moest nemen. Pas toen kreeg ik door dat ze mij als fraudeur zagen. Het enige wat mijn advocaat voor elkaar kreeg, was dat er een betalingsregeling kwam. Elke maand loste ik achthonderd euro af.”
“Ik voelde me machteloos. In het begin was ik eerlijk over onze problemen tegen mijn familie. Ik zei dat ik echt niet had gefraudeerd, maar zij geloofden mij niet. Het bedrag was zó hoog, dat ze dachten dat ik zelf fouten had gemaakt bij het invullen van de toeslagenformulieren.”
Angstig en onzeker persoon
“Dat ik niet werd geloofd, was heel pijnlijk. En ik ging aan mezelf twijfelen. Had ik alles wel goed gedaan? Had ik de papieren misschien toch niet goed gecontroleerd? Ik veranderde in een angstig en onzeker persoon. Ik schaamde me en voelde me schuldig. Ik bedacht dat ik misschien helemaal niet had moeten werken en mijn zoons gewoon thuis had moeten houden in plaats van naar een opvang brengen. Dan hadden we deze ellende niet gehad. Maar ik heb altijd een goed voorbeeld voor mijn kinderen willen zijn: dat je als gezonde vrouw zelfstandig moet zijn.
Ziek door stress
“Door alle stress werd ik ziek. Ik kreeg een burn-out en sliep bijna de hele dag. Dat ik in die tijd niet de moeder voor mijn kinderen kon zijn die ik eigenlijk wilde zijn, vind ik nog steeds vreselijk. Voorheen waren we een actief en ondernemend gezin. Nu ineens konden we niet meer op vakantie en de jongens moesten zelfs van voetbal en boksen af omdat we dat niet meer konden betalen.”
Toeslagenaffaire aan het licht
“Drie jaar geleden kwam de toeslagenaffaire aan het licht. In mijn dossier zag ik dat ik ten onrechte als fraudeur was bestempeld. Die erkenning was fijn, maar voelde ook dubbel. Ik vond het eng dat de overheid – die burgers hoort te beschermen – ons dit had aangedaan. Wie kon ik dan nog vertrouwen? Ongelooflijk dat dit in Nederland kon gebeuren.”
Dertigduizend euro aan compensatie
“Inmiddels heb ik dertigduizend euro aan compensatie gekregen, maar dat staat gelijk aan wat ik heb terugbetaald. Dit is dus gewoon mijn eigen geld, dat eerder van mij is afgepakt. Toen het geld net op mijn rekening stond, durfde ik er niet eens aan te komen. Ik stond met mijn dochter in de supermarkt en ze vroeg of ze iets mocht kopen. Altijd moest ik nee zeggen, maar toen besefte ik dat we wel geld hadden. ‘Je mag alles,’ zei ik en op dat moment brak ik. Uiteindelijk zijn we alleen maar met een pak melk vertrokken, zo overmand door emoties was ik.”
Nonchalant even sorry zeggen
“Later zijn we met de kinderen op vakantie gegaan en ik heb een andere auto gekocht. Dat het kabinet dit jaar door de affaire aftrad, doet mij niet zo veel. Ik zie het als een soort toneelspel, een loos gebaar. Nonchalant even sorry zeggen, terwijl er levens kapot zijn gemaakt.”
Bang voor blauwe enveloppen
“Nog steeds durf ik de post amper te openen en ben ik bang voor blauwe enveloppen. De impact is enorm geweest voor alle gedupeerden, maar niet iedereen durft erover te spreken. Daarom doe ik wél mijn verhaal, zo heb ik meegewerkt aan de onlangs uitgezonden documentaire Allen tegen de staat. Het was eng om me kwetsbaar op te stellen, maar ik doe het toch, voor al die andere gedupeerden.”
Vrienden voor het leven
“De schaamte moet eraf, want wij hebben niets verkeerd gedaan. Met sommige andere slachtoffers ben ik vrienden voor het leven geworden. Voor mijn kinderen hoop ik dat zij onbezorgd en vol vertrouwen kunnen leven, en gewoon weer kind kunnen zijn.”
Tekst | Anne Broekman
Beeld | Petra Hoogerbrug
Dit interview verscheen eerder in Margriet 54/55 – 2021. Dit nummer nabestellen kan via lossebladen.nl.
