Mijn verhaal: ‘Uit een DNA-test bleek dat mijn zus en ik niet dezelfde vader hebben’
Toen Gonnie werd geboren in 1950 was mijn oudste broer Frans vijftien jaar. Ze had ook een zus van tien, en een andere broer van negen. Ze leek een nakomertje, maar was dat wel écht zo? Een DNA-test die ze samen met haar zus deed, wijst iets heel anders uit.
Een ontdekking die haar leven veranderde.
Een nakomertje
"Mijn broer was een ‘voorkind’ van mijn moeder, zo noemde je in die tijd een kind van een andere vader. Mijn zus was tien en mijn andere broer negen. Ik was dus een nakomertje in ons liefdevolle, rustige en vrome gezin. Als achttienjarig meisje verloor ik mijn moeder aan kanker, wat mijn wereld op zijn kop zette. Ik zette brede schouders op, maar was mijn houvast kwijt. Omdat mijn broers en zus al de deur uit waren, zorgde ik voor mijn vader, maar zelf moest ik alles nog uitvinden: aardappelen koken, wassen zonder wasmachine, strijken... Gelukkig kreeg ik hulp van de man met wie ik later trouwde en twee lieve kinderen kreeg."
'Uit de test bleek dat we niet dezelfde vader hebben'
"In de jaren die volgden sprak ik graag en geregeld over mijn moeder. Zo kwam het dat mijn zus op een dag vertelde dat eind jaren veertig bij ons thuis vaak een uitgetreden pater op bezoek kwam om vooral met mijn moeder te praten. Gerard heette hij. Het verhaal plantte een zaadje in mijn hoofd. Wie was deze meneer, vroeg ik mij af. Waarom kwam hij voor mijn moeder? Speelde er meer tussen hen? En waarom was ik eigenlijk een nakomertje? In 2017 hebben mijn zus en ik een DNA-test laten doen, waaruit bleek dat wij niet dezelfde vader hebben en waarna de emotionele zoektocht naar mijn biologische vader, waarschijnlijk deze uitgetreden pater, begon."
Verdriet en verwarring
"Ik denk nu dat mijn moeder en Gerard elkaar kenden uit de tijd dat ze allebei in Zeist werkten. Ik heb zijn kinderen gevonden, waarna een DNA-test ons vertelde dat ik met honderd procent zekerheid hun halfzus ben. En ik kan wel zeggen dat dit nieuws alom voor heel wat verdriet en verwarring heeft gezorgd. Was Frans, het inmiddels overleden voorkind van mijn moeder, ook een zoon van Gerard? Wist mijn ‘opvoedvader’ wat er speelde? En hoe kon mijn moeder dit allemaal geheimhouden voor mij? Ook mijn halfbroers en schoonzussen, met wie ik een heel fijn contact heb, hebben zo hun vragen.
'We kunnen het ze niet meer vragen'
"Mogelijk waren Gerard en zij elkaars grote liefde, maar konden ze niet trouwen omdat hij in het klooster zat en zij in die tijd nog gereformeerd was. Gerard is in 1946 uitgetreden; misschien hebben ze elkaar daarna weer opgezocht? Helaas kunnen we het ze niet meer vragen en dus zullen we het nooit zeker weten, iets wat ik persoonlijk heel moeilijk vind…”
Beeld | Getty Images
