Mijn verhaal: ‘Mijn ouders waren nooit blij met mij’
“Als ik terugdenk aan mijn jeugd, is er één herinnering die steeds bovenkomt", vertelt Rina. "Ik zie mezelf dan als klein meisje met blonde haartjes en blauwe ogen, liggend op de houten trap van het ouderlijk huis. Ik sliep daar meerdere malen per week. Omdat ik bang was, alleen beneden in mijn bed, terwijl mijn ouders en broers boven lagen. Op die harde houten trap voelde ik me veiliger, maar niet geliefd. Omdat mijn moeder wíst dat ik er lag, maar daar verder niets mee deed.
Waarom? Had ik misschien iets fout gedaan? Feitelijk maakte dat niets uit: of ik nu lief was of niet, mijn ouders waren nooit blij met mij. Ik hoorde er in ons gezin niet bij.
Baby'tje in mijn armen
Ik weet nog dat er op die trap een keer iets bijzonders gebeurde. Ik was wakker en had het koud en ineens kwam er uit het niets een sterretje met warm licht naar me toe. Het beeld dat ik ervan heb, is heel echt. Nadat ik het sterretje had gepakt, werd het in mijn armen een baby’tje. Hoewel ik er natuurlijk niets van begreep, gaf het me als klein meisje wel een fijn gevoel dat ik dit kindje mocht vasthouden en beschermen.
Mijn doodgeboren dochter Koosje
Heel veel jaren later werd me duidelijk dat het baby’tje mijn toen inmiddels doodgeboren dochtertje Koosje was. Zij is sinds dat onverklaarbare moment dat ik net beschreef, altijd bij mij gebleven. Ook ‘het meisje op de trap’, ikzelf dus als vierjarige, beweegt al járen met me mee.
Ik heb vaak geprobeerd het uit te leggen voor mijzelf, maar ik heb ook moeten accepteren dat sommige dingen zich niet laten verklaren. Ik kan alleen zeggen wat de aanwezigheid van deze twee verschijningen voor mij heeft betekend.
Destructief huwelijk
Beide meisjes hebben mij altijd het gevoel gegeven dat ik voor hen moest zorgen. Dat ik ze niet in de steek kon laten. Want ja, er waren momenten in mijn leven dat ik het niet meer zag zitten. De vader van Koosje – en ook van mijn zoon, die gelukkig gezond en wel zijn leven leidt – was een vreselijk mens met wie ik tot onze scheiding een destructief huwelijk heb gehad.
Liefde van mijn leven verloren
Vóór hem was ik getrouwd met mijn grote liefde, die verdronk tijdens een vakantie in Frankrijk. Alles bij elkaar bezien, heb ik mijn portie wel gehad. En steeds waren daar Koosje en mijn kleine ik om mij eraan te herinneren dat ik dóór moest. Zo geeft het leven je soms op een ongebruikelijke manier een houvast, denk ik maar.
Koosje heeft een mooi grafje op een kinderbegraafplaats, maar dat ik haar onlangs heb mogen bijschrijven in het persoonsregister maakt haar verhaal compleet voor mij en mijn verwerking. Hiermee heb ik als moeder toch iets van betekenis voor haar kunnen doen.”
Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in via margriet.nl/nieuwsbrief
Meer lezen?
Dit artikel verscheen eerder in Margriet 29-30 juli 2019.
Het hele nummer lezen? Dat kan!
