Mijn verhaal: ‘Eindelijk was die afschuwelijke oorlog afgelopen en werd ik op 11 mei dertien jaar’
In ''mijn verhaal'' vertelt Wil over haar verjaardag op 11 mei nadat de afschuwelijke oorlog voorbij was. ‘Omdat jij jarig bent en omdat het nu vrede is.’
Wil: “Ik werd geboren op 11 mei 1932, wat betekent dat ik heel bewust mijn verjaardag vierde aan het begin van en vlak na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Ik was oud genoeg om te beseffen wat er destijds aan de hand was en oud genoeg om me nu alles nog te kunnen herinneren.
In die jaren moesten alle kinderen nog op zaterdag naar
school. Maar op zaterdag 11 mei 1940 hielden alle ouders hun zoons en dochters
thuis uit angst voor Duitse luchtaanvallen en uit angst voor allerlei andere
dreigende gebeurtenissen. Ik werd acht jaar en mocht de toffees die mijn moeder
had gekocht om te trakteren op school uitdelen aan de kinderen uit de buurt. En
in de tuin mocht ik met mijn vrienden en vriendinnetjes schooltje spelen.
Wij woonden in een hoekhuis en de tuin bestond uit een aaneengesloten smalle strook grond voor, aan de zijkant en achter het huis, van het trottoir gescheiden door een laag stenen muurtje. Die tuin was de trots van mijn vader. Hij had deze met zorg aangelegd en was er ontzettend zuinig op. Via aparte flagstones kon je erdoorheen lopen.
Bevrijding
Elk jaar stonden in de maand mei prachtige, grote, paarsgele irissen te bloeien in de tuin. Mijn moeder wilde er steeds een paar in een vaas zetten, maar mijn vader was onverbiddelijk: die irissen hoorden niet binnen in huis, maar in de tuin te staan. Iedere voorbijganger moest ervan kunnen genieten en dat gebeurde ook. Vele complimentjes ontving mijn vader vanwege zijn opvallende bloembed van irissen. Ze bloeiden uitbundig in mei 1940, 1941, 1942, 1943, 1944, 1945 en toen… was die afschuwelijke oorlog eindelijk afgelopen en werd ik op 11 mei dertien jaar! Natuurlijk wist ik heel goed dat er voorlopig niets te koop was en dat cadeautjes er, ondanks de bevrijding, nog even niet in zaten. We hadden zo lang van zo weinig geleefd; het Zweedse wittebrood en de blikjes meat and vegetables van onze bevrijders waren nu heuse traktaties. En toch…
De sierirrissen uit onze tuin!
Die vrijdag, op mijn verjaardag, kwam ik als jarige Jet de huiskamer binnen en het eerste wat ik zag, was een grote vaas met paarsgele irissen op tafel. De sierirrissen uit onze tuin! Die onder geen voorwaarde mochten worden geplukt! Er was die dag een uitzondering gemaakt. ‘Want het is feest,’ zei mijn vader. ‘Omdat jij jarig bent en omdat het nu vrede is.’ Als ik hieraan terugdenk, krijg ik tranen in mijn ogen. Die prachtige bos bloemen betekende de wereld voor mij. En misschien ook wel voor mijn ouders. Een dierbare herinnering.”
Dit artikel verscheen eerder in Margriet 2020-08. Je kunt deze editie nabestellen via MAGAZINE.NL.
Artikelen van Margriet ontvangen in je mailbox?
Schrijf je in op margriet.nl/nieuwsbrief
Beeld | iStock
