‘Mijn beste vriendin drinkt veel te veel’

“Uit voorzorg had ik al tegen haar gezegd dat ik het niet laat zou maken. Dan kon ik opstappen als ik het minder gezellig vond worden. Maar het eten kwam tergend langzaam in het restaurant waar we zaten. Nog vóór we het hoofdgerecht kregen, bestelde Saskia haar derde glas wijn.

Een saaie zeurpiet

Ze zag me kijken toen ze de ober wenkte. ‘Je gaat toch niet flauw doen, hè,’ zei ze uitdagend. ‘Laat me toch gewoon, het is zaterdag. Dat er met jou nu geen lol meer te beleven is, betekent toch niet dat ík niets mag?’ Daar deed ze het weer: mij de mond snoeren door me neer te zetten als een saaie zeurpiet.

En dat alles zonder te beseffen dat ze mij een leuke avond zou ontnemen door zelf te diep in het glaasje te kijken. Want een goed gesprek zat er na een tijdje niet meer in. Tenminste, niet voor mij. Zij zat op haar praatstoel, vertelde het ene na het andere zogenaamd hilarische verhaal. Maar naar mij luisteren was er amper nog bij, laat staan een beetje diepgang. Ik was blij toen ik uiteindelijk naar huis wist te ontsnappen. Met een knoop in mijn maag, want op deze manier zie ik onze vriendschap niet meer zitten.

‘We dronken best veel’

Ik ken Saskia al mijn hele leven. Ze is me dierbaar en we hebben samen veel meegemaakt. Er was een periode dat we vaak de bloemetjes buiten zetten. Alcohol hoorde er toen altijd bij. We dronken best veel, net zoals iedereen die we kenden. Maar dat is inmiddels jaren geleden. Toen we vaste relaties kregen en er kinderen kwamen, nam ons alcoholgebruik af. Om zeven uur opstaan en een kater, dat gaat nou eenmaal niet echt lekker samen. Toch waren er soms nog avondjes waarop we als vanouds met z’n tweeën doorzakten. Dan was het lachen, gieren, brullen, onze mannen fileren en intieme details delen over seks.

Tot ik ook dat liever niet meer deed. Sinds mijn veertigste merk ik namelijk dat ik een hoge prijs moet betalen voor een avondje alcohol. Als ik drink, slaap ik slecht. En dan heb ik de volgende dag weinig energie. Dat heb ik er meer niet voor over, het past niet in mijn leefstijl: ik sport graag, eet gezond en houd de weegschaal in de gaten. Ik wil gewoon graag fit ouder worden.

Ze praat te veel

Saskia staat heel anders in het leven. Ze is vijftien kilo te zwaar, houdt niet van sport en rookt weleens een sigaretje. Ook drank laat ze zich nog goed smaken. Op zich moet iedereen dat natuurlijk zelf weten. Maar het punt is dat ze er steeds minder goed tegen kan. Vroeger werd ze leuker met drank op, lolliger ook, maar tegenwoordig niet meer. Ze praat te veel en te luidruchtig. Soms schaam ik me zelfs voor haar. We raken hoe dan ook op een ander level als zij wel drinkt en ik niet. Zíj vindt dat niet erg, heeft het denk ik niet eens door, maar ik des te meer.

Lees ook: Nog nooit verteld: ‘Ik heb nog nooit echte seks gehad

Schampere opmerkingen

Het thema alcohol zorgt nu al jaren voor problemen tussen ons. Sinds ik ben gaan minderen – ik nip hooguit twee keer paar jaar nog van wat bubbels – geeft zij mij het gevoel dat ik saai ben geworden. Daarin is ze overigens niet de enige. Ik merk dat veel mensen die graag drinken het niet zo leuk vinden als je niet meer meedoet. Maar die trekken hooguit hun wenkbrauwen op als ik een spa rood bestel. Saskia maakt er schampere opmerkingen over. En die laten me niet koud.

‘Ik voel me tekortschieten’

Daarbij speelt mee dat mijn zelfvertrouwen de afgelopen jaren toch al is afgebrokkeld. Ik verloor mijn baan in dezelfde tijd dat mijn man een affaire bleek te hebben. We proberen daar nu samen uit te komen, zitten zelfs in therapie. Maar de pijn zit diep en ik voel me vaak niet goed genoeg. Als Saskia dan grapt dat ik zo serieus en degelijk ben geworden, voel ik me tekortschieten. Alsof ik haar iets aandoe omdat ik niet meer drink. Ik loop dan ook vaak op mijn tenen bij haar, want ik wil uit alle macht laten zien dat ik nog steeds gezellig ben. Terwijl ik haar ondertussen steeds ongezelliger vind worden.

Meer drinken sinds scheiding

Sinds Saskia gescheiden is, is ze meer gaan drinken. Dat vind ik op zich niet zo gek, maar het is wel jammer dat er steeds meer momenten zijn dat ze echt geen maat kan houden. Het slaat toch nergens op dat ze op een doodgewone woensdagmiddag, als ze even bij mij aanwipt, wel vier glazen wijn drinkt? En dat ze dan veel te lang blijft plakken en elk signaal van mij, dat ik weer aan de slag moet bijvoorbeeld, niet oppikt omdat ze alleen maar zelf aan het woord is?

Sinds de keer dat het me écht te bont werd, jok ik vaak dat ik geen wijn in huis heb, wat me geheid op een smalende blik komt te staan. ’s Avonds bij haar op bezoek gaan, doe ik ook al minder graag. Na een kop koffie voor de vorm gaat ze over op wijn. De fles staat dan naast haar en daar schenkt ze steeds uit bij. De eerste twee uur is het nog leuk, maar ik kan de klok erop gelijkzetten dat er een omslag komt. Ik vind het gewoon niet prettig om bij een aangeschoten vriendin te zitten. Dus dan ga ik maar weer met een smoes naar huis.

Het is volstrekt onbespreekbaar

Elke keer voel ik me daar verdrietig over en ik maak me ook zorgen om haar.Het naarste is dat het volstrekt onbespreekbaar is. Zij vindt dat ik overdrijf en dat het aan mij ligt. Tot dusver ben ik daarin meegegaan, omdat ik zo veel om haar geef en ook veel aan haar te danken heb. Maar de maat is nu wel bijna vol voor mij. Eigenlijk wil ik alleen nog maar met haar afspreken als ze nuchter blijft. Maar als ik het waag om dat uit te spreken, ben ik haar kwijt. Inmiddels denk ik dat dat misschien ook wel beter is.”

De namen in deze tekst zijn vanwege privacyredenen gefingeerd. Ook (anoniem) een geheim delen? Er wordt integer en vertrouwelijk met je bericht omgegaan. Mail naar Lydia van der Weide: redactie@margriet.nl.