‘Meestal komt het erop neer dat ik een pakje kaarten koop en vergeet om ze te versturen…’

Anita Witzier is presentatrice, getrouwd met Michel en moeder van Bram (24) en Julia (19).

Het is zover: éíndelijk! December is aangebroken. Dé maand van het jaar, voor velen. Voor velen is december ook juist dé maand waarvan ze hopen dat-ie zo snel mogelijk passeert, zodat ze in januari het ‘gewone leven’ weer kunnen hervatten. Zonder al het ‘gedoe’.
Ikzelf ben overtuigd aanhangster van de eerste groep, al hoeft het voor mij niet het hele jaar december te zijn. Het is met december als met dag en nacht, de lach en de traan, het weekend en doordeweekse dagen: het één bestaat bij de gratie van het ander en heeft juist daardoor zijn eigen charme. De charme van december is dat de feestelijkheden zich min of meer aan elkaar rijgen met tussendoor nét voldoende tijd om op adem te komen.

Om optimaal van alle feestelijkheden te kunnen genieten heb ik een zorgvuldige planning nodig. Aard van het beestje. Daarom ben ik nu al weken in de weer met Sinterklaas en zal ik, op het moment dat zijn stoomboot weer koers zet naar Spanje, de kerstplanning in stelling brengen. Te beginnen met het voornemen om mijn geliefden en dier- baren te trakteren op een persoonlijke kerstgroet/nieuwjaarswens (met postzegel). Dit voornemen is niet nieuw, maar, laat ik het zo zeggen: het wordt niet altijd tot in de finesses uitgevoerd. Meestal komt het erop neer dat ik een pakje kaarten koop en vergeet om ze te versturen… Te gek voor woorden, want een persoonlijk geschreven kaart is toch lichtjaren leuker dan een een gedownloade ‘Merry X-Mas!’ die je voor het gemak ‘to all’ appt, waar dus ook de lokale vishandel in staat, benevens de schoenmaker. Niet dat ik hen geen gezegende kerst wens, maar oké… duidelijk toch?

Dit jaar werd ik samen met een aantal andere BN’ers gevraagd om met een kunstenaar een kerstkaart plus zegel te ontwerpen. Nou ja, wij leveren het idee, het verhaal erachter, de kunstenaar ontwerpt. Een geluk voor iemand die niet uitzonderlijk creatief is. Verder dan een handgetekend notenbalkje met de tekst van ‘Jingle Bells’ ben ik nooit gekomen. Dit verzoek kwam dus als door de goden gezonden. Dit jaar ga ik me er niet makkelijk van afmaken. Integendeel, ik ga er ruim de tijd voor nemen. Sterker, ik heb al een middag in mijn agenda gere- serveerd waarop ik, met kaarsen, thee en kerstkransjes binnen hand- bereik aan de slag ga. Als ik het doe ga ik ook ‘all the way’. Benieuwd naar het resultaat? Kijk op postnl.nl/kerst2017.

En dan het schrijven van de kaarten. Ik zie het al voor me, dat ik daar zo zit in alle rust, met zicht op de tuin (wit?!) en een mooi muziekje op de achtergrond. En dan eens rustig overwegen wat ik waarom aan wie ga wensen. Persoonlijk, met aandacht en plezier. Al vallen er gebra- den kalkoenen uit de lucht, ik laat me door niets en niemand van de wijs brengen. Zo wordt het schrijven van de kerstkaarten geen ‘Ojé, ik moet nog…’ maar een prachtige prelude voor de kerstdagen zelf.

Deze column is afkomstig uit Margriet 2017-51. Nabestellen kan via Magazine.nl.

Lees ook eens

• Zes tips van gynaecologen om je voor te bereiden op de overgang
• Ernstig ziek echtpaar stapt samen uit het leven
• Deze Lidl-wijn van € 5,99 is verkozen tot een van de beste ter wereld