Ilona op huizenjacht: ‘De door de expert berekende lekkageschade komt uit op bijna vijftienduizend euro’
In Ilona op huizenjacht neemt Margriets Ilona Oerlemans ons mee in, jawel, de zoektocht naar een nieuw huis. Een zoektocht die in de huidige tijd nogal wat voeten in aarde kan hebben. In haar maandelijkse column houdt ze ons op de hoogte van alle frustraties en teleurstellingen die haar zoektocht met zich meebrengt, wachtend op dat ene moment waarop ze het perfecte, zoals ze het zelf noemt, ‘grotemensenhuis’ heeft gevonden.
Vorige maand kreeg Ilona’s aannemer bij het afronden van de laatste klusjes opeens wat druppels water op zijn hand. In de meterkast… Een lekdetectie-expert constateerde vervolgens een fikse lekkage.
Zeer hoog vochtpercentage
Gezien de best wel schrikbarende omvang van de lekkage belooft de lekdetectie-expert me om zijn rapport zo snel mogelijk te mailen. Diezelfde middag doet hij dat al. Het defect zit in de hoofdwaterleiding. Dat had-ie me al verteld, dus daar schrik ik niet meer van. Waar ik wél van schrik, is de vochtmeting. Dat gaat in gradaties variërend van ‘normaal vochtbeeld’ tot ‘zeer hoog vochtpercentage’. Het getal dat bij die laatste categorie hoort, is 130. Als ik nu op de kermis was geweest en met zo’n ‘ouderwetsche’ hamer ergens op had moeten rammen tot de gong klonk, zou ik vet in de prijzen zijn gevallen. Bij de zeer hoge vochtpercentages in mijn huis horen namelijk ook zeer hoge getallen van ruim bóven die 130. Ik vermoed dat het zelfs in het zwembad, waar ik drie keer per week baantjes trek, minder vochtig is…
Hoezo: bouwkúndig inspecteur?!
Het liefst zou ik nu meteen een passief-agressief mailtje sturen naar de bouwkundig inspecteur die tijdens de inspectie vóór de koop kennelijk geen nattigheid voelde. In plaats daarvan tel ik tot tien en bel ik mijn aankoopmakelaar. Als ik hem vertel over de bevindingen van de lekdetectie-expert – ik noem een vochtige betonnen vloer onder de cv, die volgens hem zéker had moeten worden opgemerkt door de bouwkundige ‘deskundige’ van dienst – is hij het met me eens dat het best apart is dat de lekkage niet aan het licht is gekomen tijdens de inspectie. Vervolgens verstuur ik alsnog mijn mailtje, maar daar hoor ik helemaal niks meer op. Geen nattigheid voelen en dan uiteindelijk je kop diep in het zand steken. Ach ja, het is een manier om met klanten om te gaan, maar bouwkúndig zou ik deze inspecteur toch niet meer willen noemen.
Heel veel schimmel
Inmiddels heeft mijn aannemer het deel van de vloer dat omhoog was gekomen er dan al uit gesloopt. Aan de onderkant van de planken heeft zich iets ontwikkeld wat ze in Artis Micropia – het wetenschapsmuseum vol microscopisch kleine organismen – vermoedelijk een prima aanwinst zouden vinden: schimmel. Heel veel schimmel. Omdat deze ontwikkeling niet bepaald bevorderlijk is voor de gezondheid en de vloer toch volledig moet worden vervangen, geef ik toestemming om ’m er maar meteen helemáál uit te halen. Onwijs balen om zo kort na de verhuizing weer in de puinhoop te zitten, maar gelukkig heb ik een tuin waar alle meubels tijdelijk in kunnen worden gestald. En gelukkig heb ik ondanks alles nog steeds een heel fijn huis en hoef ik niet ergens buiten te slapen.
Het oordeel van de schade-expert
En dan staat de volgende speler in dit lekkagedrama alweer op de stoep: de schade-expert. Met een deskundig oog bekijkt hij welke herstelwerkzaamheden er allemaal nodig zijn en wat dat zoal gaat kosten. Ook zijn rapport heb ik, zoals beloofd, kort na zijn bezoek in mijn mailbox. De door hem berekende schade komt uit op bijna vijftienduizend euro. En dat bedrag moeten de vorige bewoners dus op hun verzekering zien te verhalen. Ik ben benieuwd of ons contact na die mededeling nog steeds zo goed zal zijn.
