‘Ik genoot echt van de zeeën aan tijd, maar na anderhalf jaar begon ik te verlangen naar meer zingeving en contact met mensen’

“Mijn laatste baan als jeugdpsycholoog heb ik als de leukste baan van mijn leven ervaren. Toch heb ik altijd in mijn hoofd gehad dat ik voor mijn 64ste minder wilde gaan werken. Mijn moeder is op die leeftijd overleden; ik vond het moeilijk om over die leeftijd heen te kijken. Minder dan drie dagen werken was helaas niet mogelijk bij mijn werkgever, dus toen besloot ik op mijn 63ste met prepensioen te gaan.”

Zingeving

“Mijn man was al gepensioneerd en vond het fijn om samen leuke dingen te gaan doen en ik wilde meer tijd doorbrengen met mijn kleinkinderen. Om de overgang te maken tussen mijn werkzame leven en prepensioen huurden we twee weken een tiny house in Winterswijk. Het was coronatijd en we zaten daar even helemaal in onze eigen bubbel, in een mooie omgeving. Daarna fietsten en wandelden we veel en gingen weekendjes weg. Ik genoot echt van de zeeën aan tijd, maar na anderhalf jaar begon ik te verlangen naar meer zingeving en contact met mensen. Je kringetje wordt toch een stuk kleiner als je niet meer werkt. Bovendien was ik de 64 jaar ruim gepasseerd, dat magische getal dat in mijn agenda stond. Ik realiseerde me dat ik nog harstikke fit was, terwijl mijn moeder al jaren in de lappenmand zat voordat ze overleed.”

Ervaren mensen

“Bij toeval kwam ik een oud-collega tegen van wie ik dacht dat ze officieel met pensioen was. Zij vertelde dat ze weer aan het werk was, omdat ze zaten te springen om ervaren mensen. Ik voelde: dit wil ik ook! Na een gesprek bij mijn oude werkgever bleek dat ik nu wel voor anderhalve dag per week aan de slag kon. Ik heb echt genoten van die twee jaar thuis, even helemaal geen stress, heerlijk. Maar ik ben blij dat ik weer meetel en mijn kennis en kunde nog een tijd kan inzetten. Misschien zelfs wel tot na mijn pensioengerechtigde leeftijd volgend jaar juni.”