‘Ik ben altijd gek geweest op liefdesverhalen. Nu kan ik mijn hart ophalen’

“Ik ben een romanticus ten top. Als kind las ik al liefdesverhalen. ’s Avonds in bed verslond ik met een zaklamp onder de dekens hele bouquetreeksen. Ook het zelf schrijven en doorvertellen van liefdesverhalen vind ik heerlijk. Ik kan me heel goed inleven en zit vaak in het verhaal alsof ik zelf het personage ben. Op een dag vertelde ik aan een vriendin uitvoerig hoe een stel elkaar ontmoet had en toen zei zij: ‘Sil, het is toch zó leuk hoe jij dit vertelt.’ Vervolgens werd ik gevraagd te spreken op de bruiloft van een andere vriendin. Het ging me heel makkelijk af en ik vond het ontzettend leuk.”

Gek op bruiloften

“Op een dag vertelde een oud-collega me dat er een vacature als Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand in Arnhem vrij was. Ik dacht: dit is het! Ik ben altijd gek op bruiloften geweest, het zijn zulke vrolijke dagen. Ik was even bang dat ze me niet wilden aannemen omdat ik gescheiden was, maar ze zagen dat mijn geloof in de liefde nog steeds rotsvast was. Ook mijn levens-ervaring was een voordeel: daardoor kun je beter meevoelen met de ervaringen van anderen. Mijn enthousiasme en toewijding gaven de doorslag en ik werd aangenomen.”

Zenuwachtig bruidspaar

“Mijn allereerste keer als trouwambtenaar was best een vuurdoop. Het bruidspaar wilde in de hal van het gemeentehuis trouwen, omdat er zo veel mensen in rolstoel aanwezig waren. Daar stond ik dan in mijn iets te grote toga te midden van de gasten én voorbijgangers, maar ik vond het zo leuk om te doen. De bruid kwam aanlopen en de bruidegom wachtte op haar in zijn rolstoel. Het was muisstil toen ik het woord nam. Zo mooi. De rol van een trouwambtenaar is heel belangrijk, want je bent er op de mooiste dag van iemands leven. Het bruidspaar is vaak heel zenuwachtig en leunt best op je, dus ik probeer ze altijd op hun gemak te stellen. Van tevoren nodig ik ze ’s avonds bij mij thuis uit om gezellig een kop koffie te drinken en alles door te spreken. Ze mogen me ook te pas en te onpas bellen als ze me nodig hebben. Het is zulk dankbaar werk. Inmiddels ben ik ook als zelfstandig trouwambtenaar in te huren.”

Een en al liefde

“Zelf heb ik ook de ware gevonden, vijf jaar geleden zijn we in Indonesië getrouwd. Een en al liefde. We zijn samen ooit een eetcafé begonnen, ik heb hem toen wel meteen duidelijk gemaakt: alles is best, maar voor mijn bruiloften wil ik áltijd tijd vrij blijven maken. Mijn werk is gewoon nog steeds mijn hobby. Ik schrijf de verhalen van de bruidsparen met net zo veel plezier op als in het begin. Ik bewaar ze allemaal, het is inmiddels een heel boekwerk. Mijn man zegt steeds: je kunt ze toch op een stickie zetten? Maar ik wil dat het tastbaar is, ik wil de verhalen kunnen lezen. Net als vroeger in bed met mijn bouquetreeks.”