Iboya Triz (47): ‘Op mijn 31ste had ik een herseninfarct. Dat verklaart een hoop’
Omdat iedereen een bijzonder verhaal heeft, vertelt in deze rubriek om de week een lezeres over haar leven. Deze keer Iboya Triz (47), die op het hoogtepunt van haar danscarrière haar kruisbanden scheurde.
Iboya heeft een relatie met Cedric Simon (39). Ze wonen niet samen. Iboya is de dochter van Anneke (73) en Bertci (79), die oorspronkelijk uit Hongarije komt.
Als klein meisje was ik altijd aan het zingen en het acteren. Iedereen dacht dat ik later het toneel op zou gaan. Dat ik zou gaan dansen bij Het Nationale Ballet had niemand voorzien. Op een dag in 1978 deed mijn zus Eszter auditie voor de balletacademie. Ik ging mee en dribbelde wat rond, maar viel zodanig op dat ik ook auditie mocht doen. Ik werd aangenomen! Eszter kreeg een plek op de musicalafdeling. Veel leuker, vond ik toen al, maar ja, die prestigieuze balletacademie kon ik niet afwijzen. En dus ging ik ervoor. Want als je iets doet, doe je dat goed; dat werd ons thuis met de paplepel ingegoten. Begrijpelijk, want mijn vader vluchtte op negentienjarige leeftijd straatarm uit Hongarije. Alle kansen die hij hier kreeg, heeft hij altijd gretig omarmd. Hij werkte zich op tot ingenieur en reisde de wereld rond. Werk was leuk, en carrières waren belangrijk. Voor mij was het dan ook vrij normaal dat ons hele gezin naar Amsterdam verhuisde toen Eszter en ik naar de balletschool gingen. Mijn ijver werd jaren later beloond met een plek bij Het Nationale Ballet waar ik tien jaar danste. Tien nogal stressvolle jaren, omdat de druk altijd hoog lag en ik toch het gevoel had elders thuis te horen. Ik was bevriend geraakt met Joke de Kruijf en haar musicalwereld vond ik magisch. Tijdens de pauzes van de balletrepetities nam ik zangles; ik wilde ook zingen en acteren. Ik werd beloond met de rol van Esmeralda in de musical De klokkenluider van de Notre Dame. Helaas kwam aan het sprookje abrupt een einde toen ik mijn kruisbanden scheurde. Ik heb een jaar lang moeten revalideren. Een vreselijke tijd, omdat ik wist dat mijn hoogtepunt voorbij was. Gelukkig was mijn vriend Patrick er altijd om me op te vangen. Achttien jaar was hij mijn steun en toeverlaat. Met hem aan mijn zijde vond ik de kracht om mijn eigen shows op te zetten. Ik trad op in hippe nachtclubs en bepaalde zelf het programma. En toen kreeg ik ook nog een bijrol in de serie Onderweg naar morgen. Mijn geluk kon niet op. Maar daags na de eerste opnames verschoof er iets in mijn nek waardoor diverse functies in mijn lichaam uitvielen. Vier weken lag ik in het ziekenhuis, maar geen arts wist wat me mankeerde. Vijf jaar lang werd ik van kastjes naar muren gestuurd. In die tijd kwam mijn relatie met Patrick ten einde en raakte ik financieel aan de grond. Ik had het zwaar, maar thuis hadden ze me ook geleerd om nooit op te geven. Ik ging zelf op zoek naar genezing. Ik ontdekte de kracht van mediteren en ondervond hoeveel invloed voeding, rust en beweging hebben op je lichaam. Het werkte zo goed, dat ik besloot me om te scholen en mijn ontdekkingen te delen met anderen. Ik ontwikkelde het Iboyatraining Health-programma waarmee ik als personal trainer mensen help die ziek zijn of anderszins problemen hebben. Inmiddels hebben scans van mijn hoofd aangetoond dat ik op mijn 31ste een herseninfarct heb gehad. Geen wonder dat ik er zo slecht aan toe was. Momenteel gaat het goed. Ik mis het podium bijna nooit en voel me fit en gezond. En als klap op de vuurpijl stapte drie jaar geleden mijn huidige vriend Cedric mijn leven binnen. Met hem wil ik oud worden.”
1995: “Met mijn zus Eszter volgde ik jazzdanslessen. Stiekem omdat ik toen al bij Het Nationale Ballet danste.”
Bekijk de andere foto’s van vroeger van Iboya in Margriet 2017-11. Je kunt editie 11 nabestellen via Tijdschrift365.nl, ook kun je het artikel lezen via Blendle.
Ook in Dit ben ik?
Ben je 40+ en wil je in Margriet over je leven vertellen? Stuur een mail naar redactie@margriet.nl o.v.v. ‘Dit ben ik’ en doe er flink wat leuke foto’s bij van vroeger en nu.
Tekst | Irma Puma
Foto’s | Bart Brussee en privébezit
Ook leuk om te lezen:
- Annet van Dijck (56): ‘Het kunstenaarschap zat er altijd in, ik had er alleen even geen ruimte voor’
- Luus van den Belt (60): ‘Wie had ooit gedacht dat een digibeet als ik in een technisch bedrijf zou gaan werken?’
- Gon de Wit (72): ‘Ik had altijd gezorgd, nu ben ik aan de beurt’
- Nan van Dijk (64): ‘Mijn studie hielp me uit een dal te klimmen‘
Artikelen van Margriet.nl ontvangen in je mailbox? Schrijf je in op Margriet.nl/nieuwsbrief
